Ο Μίμης μιλούσε για τις «σεισμικές δονήσεις» αναφερόμενος στην παγκόσμια οικονομία και την προς ανατολάς μετατόπιση των οικονομικών κέντρων (Κίνα – Ινδία κλπ) … . Μιλούσε για την παγκοσμιοποίηση και τις συνθήκες που διαμορφώνει … .
Τον κοιτούσα και τον άκουγα με σκεπτικισμό …. Τις σεισμικές δονήσεις τις καταλαβαίνεις αφού γίνουν, το θέμα είναι να προλάβεις πριν γίνουν.
Οταν τέλειωσε του είπα ότι πάμε σε «προστατευτισμό» στην οικονομία … με κοίταξε με απορία. Του είπα ότι αυτά που λέει αποτελούν μια εικόνα του οικονομικού χθες και ότι τα νέα κέντρα της παγκόσμιας οικονομίας είναι εξαγορασμένα σε μεγάλο βαθμό από πολυεθνικές.
Είναι πραγματικά επιζήμιο να περιγράφεις ως πολιτική το «χθές» και το «σήμερα». Το ζητούμενο είναι να σκέπτεσαι και να ετοιμάζεσαι για το «αύριο» … .
Το ξαναέγραψα η παγκοσμιοποίηση όπως την βιώσαμε τελειώνει. Η ανάγκη προστασίας των βιοτικών επιπέδων των λαών του δυτικού κόσμου θα γεννήσει ένα «νεο-προστατευτισμό» στην οικονομία του καπιταλισμού (και αιτία δεν είναι μόνο αυτό).
Στην πραγματικότητα υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα, ένα τεράστιο μεταφυσικής προέλευσης κατασκεύασμα που καταρρέει, καθώς ο καπιταλισμός είναι βασισμένος σε ρεαλιστικές δομές και έννοιες, είναι καθαρά υλικός ως προς την λειτουργία του. Αν λειτουργεί με προσδοκίες, αυτές είναι χτισμένες πάνω σε λογικοφανείς ρεαλιστικές βάσεις.
Το στοιχείο αυτό έχει χαθεί και πρέπει να το αντιληφθούμε, εάν θέλετε και να το καταδείξουμε, βλέποντας ένα διαφορετικό σοσιαλιστικό καθαρά κοινωνικό μέλλον.
Τι συμβαίνει τα τελευταία πολλά χρόνια, τι προκαλεί η παγκοσμιοποίηση και ποιό είναι το χάσμα και η καπιταλιστική αντίφαση ;
Οι τράπεζες από την γέννηση τους και στην πορεία και τα χρηματιστήρια οργανώθηκαν και είχαν ως σκοπό τους την στήριξη της καπιταλιστικής οικονομίας στην παραγωγική της μορφή και βάση. Αυτός ήταν ο σκοπός τους μέσα στο σύστημα: «επικουρικός».
Αυτό που κάλλιστα μπορεί να παρατηρήσει κανείς είναι το γεγονός ότι πέρασαν από την φάση της επικουρικότητας στην φάση της πρωτοκαθεδρίας και της επικυριαρχίας στην παγκόσμια οικονομία. Δημιουργήθηκε ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ παραγωγής και δυνατοτήτων της και μονεταριστικού κεφαλαίου (τραπεζικού – χρηματιστηριακού). Η παραγωγή, υπό όλες της τις εκφάνσεις πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Υπήρξε αντιστροφή ρόλων : το επικουρικό έγινε κύριο και τούμπαλιν. Το χρήμα επενδύεται πλέον στους μηχανισμούς επικουρίας (τράπεζες – χρηματιστήρια), οι οποίες διαμόρφωσαν μεταφυσικές αστήρικτες προσδοκίες (μια ματία στους δείκτες Ρ/Ε των διεθνών χρηματιστηρίων θα σας πείσει) για να παράγουν πρόσκαιρα κέρδη που δεν στηρίζονται στην πραγματικότητα. Η ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων τελικά προκάλεσε προβλήματα στο σύστημα … .
Είναι βέβαιο ότι το σύστημα όπως κινείται θα καταρρεύσει, είναι βέβαιο ότι τον λογαριασμό του παραλογισμού θα τον πληρώσουν πάλι οι κοινωνικά και οικονομικά αδύναμοι. Είναι βέβαιο ότι ο ρεφορμισμός του καπιταλισμού θα εισαγάγει νέα δεδομένα εις βάρος των κοινωνιών του πλανήτη, ο πήχυς θα τεθεί σε άλλο ύψος, όπου λήγει θα μπορούν να τον περάσουν.
Ως κοινωνία και ως πολιτική συγκρότηση σοσιαλιστικής κατεύθυνσης, πρέπει να δούμε κατάματα το μέλλον: Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας καταρρέει, ο δυτικός κόσμος αλλάζει, ο προστατευτισμός έρχεται και το μονεταριστικό κεφάλαιο θα αναγκαστεί να τεθεί σε παραγωγικά δεδομένα οικονομίας για να λειτουργήσει ένας νέος φαύλος κύκλος.
Αυτές είναι οι δονήσεις που έρχονται και δεν έχουν ακριβές μοντέλλο για το νέο φαύλο κύκλο του καπιταλισμού και των κοινωνιών καρικατούρα που παράγει. Στο πλαίσιο αυτό θα τεθεί πλέον σε λειτουργία ένα μοντέλλο καπιταλισμού στηρίζεται στην παραγωγική αναδιάρθρωση με βάση την προστασία του περιβάλλοντος, οι επενδύσεις εκεί θα γίνουν και θα βγουν στην παραγωγή οικολογικές μηχανές και μηχανισμοί.
Εμείς οφείλουμε να είμαστε παρόντες και να στηρίξουμε κοινωνικά παραγωγικά μοντέλλα που μπορούν να επιβιώσουν με κύριο στοιχείο την εξασφάλιση της κάλυψης των δικών μας κοινωνικών βιοτικών αναγκών, διότι από εκεί θα ξεκινήσει το αύριο και εκεί θα υπάρξει έντονο πρόβλημα. Το εάν η νέα οικονομία θα είναι σοσιαλιστική ή καπιταλιστική είναι στο δικό μας χέρι … ως τότε αυτά που ξέρατε, καλύτερα να τα ξεχάσετε … .
Διάλογος για την Κοινωνία 
Οι διαπιστώσεις σου σχετικά με τις τερατογεννέσεις της οικονομιής πραγματικότητας είναι ορθές σε γενικές γραμμές.
Διατηρώ επιφυλάξεις ως προς την πρόβλεψή σου για επερχόμενο προστατευτισμό.
Ο προστατευτισμός με την έννοια του κρατικού διορθωτικού παρεμβατισμού, προυποθέτει σοβαρή ιδιοκτησιακή συμμετοχή του κράτους σε παραγωγικές και χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις.
Εξ αίτίας της αλόγιστης ιδιοτικοποίησης οι κεντρικές κυβερνήσεις φαίνεται σε διεθνή κλίμακα να έχουν αυτοευνουχισθεί τα τελευταία χρόνια.
Και η αδυναμία αυτή φοβούμαι ότι είναι μη αναστρέψιμη ακόμη και για σοσιαλιστικές κυβερνήσεις ανεξαρτήτως αγαθών (ή μη) προθέσεων.
Όσο για την οικολογία μάλλον θα αποτελέσει ένα ιδεολόγημα εξυπηρέτησης πολλαπλών σκοπιμοτήτων και σίγουρα εξαιρετικό εργαλείο κερδοσκοπίας σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Σχόλιο από choricos — 16 Απριλίου, 2008 @ 1:27 μμ |
Χωρικέ ή Χορικέ ευχαριστώ για το σχόλιό σου.
Θα πρόσεξες ότι κάνω αναφορά σε ένα «νεο-προστατευτισμό» και θα διακινδυνεύσω μία πρόβλεψη.
Φραγμός στην κυκλοφορία των κεφαλαίων δεν πρόκειται να τεθεί, ίσως αναγκαστικά τεθεί ζήτημα φορολόγησης της διακρατικής κυκλοφορίας κλπ.
Αυτό που θα τεθεί για να ενισχυθεί η εσωτερική κρατική παραγωγικότητα (ώστε να αποφευχθούν και ακραίες αντιδράσεις) θα είναι η δασμολόγηση – φορολόγηση των εισαγωγών από τρίτες χώρες ή από παντού (και εντός Ε.Ε.) με την επιβολή ενός φόρου με άλλη ονομασία (πχ συνοχής ή περιβάλλοντος).
Η διακύμανση της τοκοφορίας είναι ένα σημαντικό ζήτημα στο οποίο θα παίξουν αρκετές θεωρίες.
Αντίστοιχα βλέπω και τα ζητήματα του πληθωρισμού/σκληρού νομίσματος. Τα πράγματα θα ήταν πιο σαφή εάν η Ευρώπη είχε επαρκείς ενεργειακές πηγές … εκεί θα πηγαίναμε σε διολίσθηση. Τώρα τα πράγματα είναι στριμωγμένα … οπωσδήποτε τα χρηματιστηριακά προϊόντα θα έχουν κάμψη, αλλά κάπου εκεί λόγω της αποδόμησης της ευρωπαϊκής παραγωγής θα αρχίσουν τα προβλήματα στην εφαρμογή.
Μια μοναδική λύση θα ήταν η δόμηση μιας σοσιαλιστικής οικονομίας… .
Κατά τα λοιπά έχεις δίκιο για την αστειότητα του κουκλοθέατρου … .
Ομως το παιχνίδι της ισορροπίας το ορίζουν και το παίζουν οι κεφαλαιοκράτες, για αυτούς η εξισορρόπηση αποτελεί αναγκαιότητα.
Μέχρι τα μέσα του 2010 βλέπω να έχει εκδηλωθεί το σημαντικότερο μέρος της κρίσης.
Σχόλιο από dimkaramitsas — 16 Απριλίου, 2008 @ 4:18 μμ |