23 Οκτωβρίου, 2007
H ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ. της 3ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1974, τι σηματοδοτεί; τι σημαίνει; ποιες οι πολιτικές αρχές; τι υλοποιήθηκε; πρεπει κάτι να αλλάξει; ποιο το σημερινό ΠΑΣΟΚ; ποιες αρχές από τις κατωτέρω πληροί και ποιες όχι; ΒΗΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ
3 Σεπτέμβρη 1974
Η τραγωδία της Κύπρου καθώς και οι κίνδυνοι που έχουν προκύψει για το έθνος, τόσο από την αδίστακτη επεκτατική πολιτική του Πενταγώνου στα πλαίσια του ΝΑΤΟ όσο και από την προσπάθεια της αμερικανοκίνητης χούντας να μετατραπούν οι ένοπλες δυνάμεις μας αποκλειστικά σε όργανο αστυνόμευσης του Ελληνικού χώρου, κυριαρχούν στη σκέψη κάθε Έλληνα.
Όμως η ενότητα του Λαού στην απόφασή του να αντιμετωπίσει ανυποχώρητα τον εξωτερικό κίνδυνο και κάθε επιβουλή ενάντια στην ακεραιότητα της εθνικής μας παρουσίας, δε δικαιώνει την απραξία της κυβέρνησης σε τρεις κρίσιμους τομείς: την τιμωρία των ενόχων της επταετίας, της σφαγής του Πολυτεχνείου και της Κυπριακής τραγωδίας, την κάθαρση του κρατικού μηχανισμού και την πλέρια αποκατάσταση των θυμάτων της κατοχής.
Είναι βαθιά η ανησυχία του Ελληνικού λαού, γιατί οι επαγγελίες της κυβέρνησης για την αποκατάσταση ομαλής πολιτικής ζωής θα αποτελέσουν λόγια κενά περιεχομένου αν δε συνοδευτούν το γρηγορότερο δυνατό από την τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσταση. Λέγεται ότι δεν ήρθε η ώρα. Ότι τώρα προέχει το εθνικό θέμα. Μα το επιχείρημα δεν ευσταθεί. Πως είναι δυνατό να παραμένουν σε θέσεις κρίσιμες για το έθνος εκείνοι που ευθύνονται για την εθνική συμφορά; Ακριβώς γιατί η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε αποφασιστική καμπή, ακριβώς για αυτό το λόγο, πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος στην τιμωρία, την κάθαρση και την αποκατάσταση. Για να προστατέψουμε το έθνος, για να ανοίξουμε το δρόμο που οδηγεί στην αδέσμευτη λαϊκή κυριαρχία και τη δημοκρατία.
Σ’ αυτά τα πλαίσια πρέπει να ερμηνευτεί και η δικιά μας απόφαση να προχωρήσουμε σήμερα σε μια πολιτική πράξη, στη διακήρυξη των βασικών αρχών και στόχων ενός νέου πολιτικού Κινήματος, του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.
Μόνο με την ενεργό πολιτική παρουσία των πολιτών, απ άκρου εις άκρο της Ελλάδας, θα εξασφαλιστούν τόσο η εθνική μας ανεξαρτησία όσο και η λαϊκή κυριαρχία. Ήρθε η ώρα να περάσουμε από την παθητική αναμονή στην ενεργό λαϊκή παρουσία για τη διαμόρφωση του μέλλοντος της χώρας μας.
Η ρίζα της συμφοράς βρίσκεται στην εξάρτηση της Πατρίδας μας. Τα επτά μεσαιωνικά χρόνια που πέρασαν με τη στυγνή στρατιωτική δικτατορία και η τραγωδία της Κύπρου δεν αποτελούν παρά μια ιδιαίτερα σκληρή έκφραση της εξάρτησης της Ελλάδας από το ιμπεριαλιστικό κατεστημένο των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ.
Μεταβλήθηκε η Ελλάδα σε προχωρημένο πυρηνικό φυλάκιο του Πενταγώνου, για να εξυπηρετηθούν πιο αποτελεσματικά τα στρατιωτικά και οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων μονοπωλίων.
Διαβρώθηκε ο κρατικός μηχανισμός, οι ένοπλες δυνάμεις, τα κόμματα, ο συνδικαλισμός, η πολιτική ηγεσία του τόπου έτσι, ώστε να καταστεί δυνατή η επιβολή ξενοκίνητης στρατιωτικής δικτατορίας, όταν αυτό κρίθηκε πως συνέφερε την Ουάσιγκτον. Επιβλήθηκε η στρατιωτική δικτατορία για να ανακοπεί η πορεία του Λαού μας προς τη λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία. Προκλήθηκε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και ακολούθησε η βάναυση τουρκική εισβολή στην Κύπρο, για να διχοτομηθεί η μεγαλόνησος και να αποτελέσει τελικά ένα νέο στρατιωτικό ορμητήριο των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ στην ανατολική Μεσόγειο. Μεταβλήθηκε η πατρίδα μας σε ξέφραγο αμπέλι, για να διαβρωθεί η οικονομία μας από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις των Η.Π.Α. και της Δύσης, με τη συνεργασία πάντα του ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου. Για να μαραθεί η ελληνική ύπαιθρος, για να μην αποδίδει ο ιδρώτας του αγρότη, για να συνεχιστεί η μετανάστευση, η προσφορά φτηνής εργασίας στην πρωτεύουσα, μα και στην ξενιτιά, την Ευρώπη, την Αυστραλία, τον Καναδά.
Η πορεία προς την υποτέλεια, την υπονόμευση των εθνικών μας συμφερόντων, τη διάβρωση της λαϊκής κυριαρχίας, τον οικονομικό μαρασμό και την εκμετάλλευση του Έλληνα εργαζόμενου πρέπει να ανακοπεί.
Αντίθετα πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος και αποφασιστικότητα στη θεμελίωση μιας νέας Ελλάδας.
Ανακοινώνουμε σήμερα την εκκίνηση ενός νέου πολιτικού Κινήματος που πιστεύουμε ότι εκφράζει τους πόθους και τις ανάγκες του απλού Έλληνα, ενός Κινήματος που να ανήκει στον αγρότη, τον εργάτη, το βιοτέχνη, το μισθωτό, τον υπάλληλο, στη θαρραλέα και φωτισμένη νεολαία μας. Τους καλούμε να πυκνώσουν τις τάξεις του. Να στελεχώσουν και να συμμετάσχουν στην κατεύθυνση ενός Κινήματος που θα προωθήσει ταυτόχρονα την εθνική μας ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία, την κοινωνική απελευθέρωση και τη δημοκρατία σ’ όλες τις φάσεις της δημόσιας ζωής.
Βασικός κυριαρχικός στόχος του Κινήματος είναι η δημιουργία πολιτείας απαλλαγμένης από ξένο έλεγχο ή επεμβάσεις, πολιτείας απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας, πολιτείας ταγμένης στην προστασία του Έθνους και στην υπηρεσία του Λαού.
Η εθνική ανεξαρτησία είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη λαϊκή κυριαρχία, με τη δημοκρατία σε κάθε φάση της ζωής του τόπου, με την ενεργό συμμετοχή του πολίτη σ’ όλες τις αποφάσεις που τον αφορούν. Μα είναι ταυτόχρονα συνυφασμένη με την απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου που διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την πολιτιστική μας πορεία, σύμφωνα με τα συμφέροντα όχι του Λαού αλλά της οικονομικής ολιγαρχίας.
Και βέβαια πρέπει η Ελλάδα να αποχωρήσει και από το στρατιωτικό και από το πολιτικό ΝΑΤΟ. Και βέβαια πρέπει να ακυρωθούν όλες οι διμερείς συμφωνίες που έχουν επιτρέψει στο Πεντάγωνο να μετατρέψει την Ελλάδα σε ορμητήριο για την προώθηση της επεκτατικής του πολιτικής. Μα πίσω από το ΝΑΤΟ, πίσω από τις αμερικάνικες βάσεις είναι οι μονοπωλιακές πολυεθνικές επιχειρήσεις και τα ντόπια υποκατάστατά τους.
Για αυτό η κοινωνική απελευθέρωση, ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, αποτελεί το θεμέλιο λίθο του Κινήματός μας. Για να απολαμβάνει ο αγρότης το προϊόν του ιδρώτα του και της γης του, για να απολαμβάνει ο εργάτης, ο βιοτέχνης, ο μισθωτός, ο υπάλληλος, ο απλός Έλληνας, το προϊόν του μόχθου του.
Για να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά η εντυπωσιακή εισοδηματική ανισότητα ανάμεσα σε γεωγραφικές περιφέρειες και κοινωνικά στρώματα που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη Ελλάδα. Για να πάψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Για να συμμετέχει ενεργά ο Λαός στον προγραμματισμό της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής πορείας της Χώρας. Για να εξασφαλιστεί η εργασία και η κατοικία σε όλους τους Έλληνες. Για να καταργηθούν τα προνόμια των λίγων στην ιατρική, νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη. Για να προστατευτούν η μητέρα, το παιδί, τα γερατειά. Για να κατοχυρωθεί η κοινωνική και η οικονομική ισότητα των δύο φύλων. Για να ελευθερωθεί η σκέψη και να γίνει η παιδεία κτήμα όλων των Ελλήνων.
Η σημερινή διακήρυξη των αρχών του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος αποτελεί εκκίνηση για την ίδρυση, στελέχωση και θεμελίωση ενός Κινήματος που θέλουμε να αποτελέσει το φορέα όλων των γνήσια προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας. Κάνουμε έκκληση αυτές οι δυνάμεις ενωμένες να προχωρήσουν στον αγώνα.
Θεμελιακή αρχή του Κινήματος είναι η απόλυτα κατοχυρωμένη δημοκρατική διαδικασία από τη βάση μέχρι την ηγεσία με απόλυτη ισοτιμία όλων των μελών που θα το στελεχώσουν. Και το πρόγραμμα και το οργανωτικό σχήμα θα συναποφασιστούν στην πορεία με την ισότιμη συμμετοχή όλων των μελών του πρώτου συνεδρίου που γρήγορα θα συγκληθεί. Και αυτό στα πλαίσια μιας κατοχυρωμένης δημοκρατικής διαδικασίας. Έχει ο Λαός μας πικρή πείρα από τους κομματικούς σχηματισμούς του παρελθόντος που στηρίζονταν στη φεουδαρχική σχέση ανάμεσα σε ηγέτες και βουλευτές, ανάμεσα σε βουλευτές και κομματάρχες, ανάμεσα σε κομματάρχες και ψηφοφόρους. Από κομματικούς μηχανισμούς που είχαν αντικαταστήσει τις αρχές, το πρόγραμμα και τις δημοκρατικές διαδικασίες με το ρουσφέτι και το παρασκήνιο.
Καθολικό είναι το αίτημα για πολιτικούς οργανισμούς αρχών, που να τους διακρίνει η ελεύθερη δημοκρατική έκφραση της βάσης, για να δεσμεύεται η ηγεσία στις πολιτικές αποφάσεις και για να υπάρχει συνέπεια και συνέχεια. Η σημερινή διακήρυξή μας είναι μια διακήρυξη που είμαστε βέβαιοι ότι αντικατοπτρίζει το πιστεύω, τους πόθους, τις απαιτήσεις, το όραμα του Ελληνικού λαού. Έχει σκοπό να παρακινήσει συζήτηση και προβληματισμό σε εθνικό επίπεδο. Η σημερινή μας διακήρυξη αποτελεί την πυξίδα που θα καθοδηγεί την πορεία μας προς μια νέα, αναγεννημένη, ανθρώπινη, σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα, μια Ελλάδα που να ανήκει στους Έλληνες.
Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα είναι πολιτικό Κίνημα που αγωνίζεται για τους ακόλουθους στόχους:
ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Ο αγώνας του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος για την εθνική μας αναγέννηση, για μια σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα, στηρίζεται στην αρχή πως η εθνική μας ανεξαρτησία αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της λαϊκής κυριαρχίας, πως η λαϊκή κυριαρχία αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της κοινωνικής απελευθέρωσης, πως η κοινωνική απελευθέρωση αποτελεί προϋπόθεση για την πραγμάτωση της πολιτικής δημοκρατίας.
Για το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα το στρατιωτικό καθεστώς της χούντας, που επιβλήθηκε με το πραξικόπημα της 21 Απρίλη 1967, δεν ήταν παρά μια ιδιαίτερη στυγνή μορφή αποικιοποίησης της Ελλάδας από το Πεντάγωνο και το ΝΑΤΟ, με τη συνεργασία του εξαρτημένου δυτικοευρωπαϊκού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου. Ως στόχο είχε την εξυπηρέτηση των στρατηγικών και οικονομικών επιδιώξεων του αμερικάνικου κεφαλαίου στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου.
Για αυτό ο αγώνας του Λαού μας αποβλέπει πρώτιστα στην οριστική εξάλειψη των αιτίων που οδήγησαν στη στυγνή δικτατορία της επταετίας. Κι αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να δικαιωθεί αν δεν υπάρξει:
α) Τιμωρία των ενόχων και των βασανιστών της χουντικής επταετίας και των υπεύθυνων της προδοσίας της Κύπρου.
β) Πλήρης αποκατάσταση των θυμάτων της δικτατορίας.
γ) Άμεση ακύρωση όλων των ανελεύθερων και καταπιεστικών έκτακτων μέτρων της χουντικής επταετίας, καθώς και των παρόμοιων νομοθετημάτων των προδικτατορικών κυβερνήσεων. δ
) Εξασφάλιση της ελεύθερης επιστροφής των πολιτικών προσφύγων στην πατρίδα.
ε) Εξυγίανση όλου του κρατικού μηχανισμού.
στ) Εξάλειψη του παρακράτους και του κομματικού κράτους.
ζ) Άμεση ένταξη των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας στην υπηρεσία του Έθνους και του Λαού και υποβολή τους σε αποτελεσματικό, πλήρη και συνεχή έλεγχο από τη νόμιμα εκλεγμένη πολιτική ηγεσία.
Για την εξάλειψη του συστήματος που οδήγησε στην ιμπεριαλιστική κατοχή της πατρίδας μας και των συνθηκών που το δημιούργησαν, το διατηρούν και το προστατεύουν, για τη θεμελίωση μιας γνήσιας, αβασίλευτης, αναγεννημένης και σοσιαλιστικής Ελληνικής Δημοκρατίας, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα θέτει ως προϋπόθεση την επίτευξη των ακόλουθων συγκεκριμένων στόχων:
1. Κάθε εξουσία πηγάζει από το Λαό, εκφράζει το Λαό και υπηρετεί το Λαό. Η κοινωνική, οικονομική και πολιτική δομή της δύναμης στη χώρα μας διαρθρώνεται με τρόπο που να αποκλείει την παραβίαση της λαϊκής θέλησης με οποιοδήποτε τρόπο.
2. Κατοχυρώνεται συνταγματικά το δικαίωμα άμυνας κάθε πολίτη σε κάθε προσπάθεια κατάλυσης της νόμιμης εξουσίας, κατάργησης του Συντάγματος και υποδούλωσης του Λαού μας.
3. Για τα βασικά δικαιώματα του πολίτη ισχύει ο χάρτης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Η ελευθερία γνώμης και έκφρασης, η ελευθερία οργάνωσης για την επίτευξη συλλογικών σκοπών στα πλαίσια του Συντάγματος, το απαραβίαστο των δικαιωμάτων του ατόμου, όχι μόνο κατοχυρώνονται συνταγματικά αλλά και προστατεύονται αποτελεσματικά από τη Δικαιοσύνη που είναι ανεξάρτητη. Η Ελληνική ιθαγένεια δεν αφαιρείται.
4. Εξασφαλίζεται η συνταγματικά κατοχυρωμένη κοινωνική και οικονομική ισότητα των δύο φύλων.
5. Εξασφαλίζεται με γνήσιες δημοκρατικές διαδικασίες η άμεση και ενεργός συμμετοχή όλων των πολιτών στην πολιτική ζωή του τόπου.
6. Κατοχυρώνεται συνταγματικά το δικαίωμα εργασίας για όλους τους πολίτες, άντρες και γυναίκες.
7. Ο συνδικαλισμός αποδεσμεύεται από την εξάρτηση της οικονομικής ολιγαρχίας και από την κηδεμονία του κράτους, κατοχυρώνεται ως ελεύθερο και αυτόνομο κίνημα και τίθεται στην υπηρεσία των συμφερόντων του εργαζομένου Λαού.
8. Διαχωρίζεται οριστικά η εκκλησία από το κράτος και κοινωνικοποιείται η μοναστηριακή περιουσία.
9. Η Ελλάδα αποσυνδέεται από τους στρατιωτικούς, πολιτικούς και οικονομικούς συνασπισμούς, που υπονομεύουν την εθνική μας ανεξαρτησία και το κυριαρχικό δικαίωμα του Ελληνικού λαού να προγραμματίζει αυτός την κοινωνική, οικονομική, πολιτική και πολιτιστική πορεία της χώρας.
10. Η Ελλάδα ακολουθεί δυναμική ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική με στόχους: την εγγύηση της εδαφικής ακεραιότητας, την κατοχύρωση της αδέσμευτης λαϊκής κυριαρχίας και την καλύτερη δυνατή πραγμάτωση των επιδιώξεων του Ελληνικού Λαού. Ως χώρα που είναι ταυτόχρονα στην Ευρώπη, τα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο κάνει την παρουσία της αισθητή και στους τρεις αυτούς χώρους. Η αποπυρηνικοποίηση του μεσογειακού και βαλκανικού χώρου, η ουδετεροποίηση της Μεσογείου από τους στρατιωτικούς συνασπισμούς, η σύσφιγξη των οικονομικών και πολιτιστικών σχέσεων με τους λαούς όλης της Ευρώπης και της Μεσογείου, ως προσφορά και στη διεθνή ειρήνη, η συναδέλφωση των λαών και η δομή όλων των χωρών σε μια πανανθρώπινη και πανελεύθερη Κοινότητα με ίση μεταχείριση και ίσα δικαιώματα όλων των ανθρώπων, αποτελούν μόνιμες επιδιώξεις της.
11. Ακυρώνονται οι διεθνείς συμβάσεις και συμφωνίες που έχουν οδηγήσει την Ελλάδα σε οικονομική, πολιτική και στρατιωτική εξάρτηση από τα μονοπωλιακά συγκροτήματα της Δύσης και ιδιαίτερα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
12. Επιδιώκεται η κοινωνική απελευθέρωση του εργαζόμενου Ελληνικού Λαού, που μακροπρόθεσμα ταυτίζεται με το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Αυτή η πορεία προϋποθέτει για το σήμερα ορατό μέλλον:
α. Την κοινωνικοποίηση του χρηματοδοτικού συστήματος στο σύνολό του, των βασικών μονάδων παραγωγής, καθώς και του μεγάλου εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου. Ταυτόχρονα προωθείται συστηματικά η ένταξη των αγροτικών επιχειρήσεων σε συνεταιρισμούς νέας μορφής, με δραστηριότητα που θα επεκτείνεται στην προμήθεια πρώτων υλών και στην επεξεργασία, συσκευασία και διάθεση των προϊόντων τους. Οι οργανισμοί αυτοί θα καταργήσουν το μεσάζοντα που εκμεταλλεύεται το προϊόν του ιδρώτα και της γης του αγρότη. Στη βιοτεχνία προωθείται επίσης η συνεταιριστική εκμετάλλευση.
β. Τον περιφερειακά αποκεντρωμένο κοινωνικό προγραμματισμό της οικονομίας που συνδυάζεται με τον έλεγχο των παραγωγικών μονάδων από τους εργαζόμενους (δηλαδή με την αυτοδιαχείριση) και από τους αρμόδιους κοινωνικούς φορείς. Αρμόδιος κοινωνικός φορέας είναι το κράτος, η περιφέρεια, ο δήμος ή η κοινότητα, ανάλογα με το μέγεθος, τον τύπο και τη σημασία της παραγωγικής μονάδας.
γ. Τη διοικητική αποκέντρωση με ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης.
δ. Το συστηματικό και προοδευτικό κλείσιμο του ανοίγματος ανάμεσα στα κατώτερα και τα ανώτερα εισοδήματα κατά περιφέρεια και επάγγελμα.
ε. Μια οικιστική και πολεοδομική πολιτική που να εξασφαλίζει πολιτισμένη κατοικία σε κάθε Ελληνική οικογένεια.
στ. Μια καινούργια παιδεία για να καταργηθούν οι φραγμοί που εμποδίζουν το πλάτεμα της γνώσης και να δημιουργηθούν ελεύθερα σκεπτόμενοι και κοινωνικά υπεύθυνοι πολίτες. Η παιδεία είναι ευθύνη του κοινωνικού συνόλου. Η ιδιωτική εκπαίδευση καταργείται. Η δωρεάν και υποχρεωτική παιδεία εξασφαλίζεται ανεξαίρετα για όλους τους Έλληνες, θεσπίζεται εκπαιδευτική πολιτική που να εξασφαλίζει την πλατιά συμμετοχή όλων των λαϊκών στρωμάτων, καθώς και τη συμμετοχή των σπουδαστών στον προγραμματισμό της παιδείας και στη διοίκηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
ζ. Την κοινωνικοποίηση της υγείας, που συνεπάγεται τη δωρεάν ιατρική, φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, την προληπτική υγιεινή για όλους τους Έλληνες, την κατάργηση των ιδιωτικών κλινικών και όλων των προνομίων στην παροχή ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών.
η. Ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για υγεία, ατυχήματα, γερατειά και ανεργία, που να επεκταθεί σε όλους τους Έλληνες. θ. Την προστασία της μητέρας και του παιδιού. ι. Την προστασία του περιβάλλοντος, τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής σε συνδυασμό με την αξιοποίηση των εθνικών λαϊκών παραδόσεων και τη συμμετοχή ολόκληρου του Λαού στην πολιτιστική εξέλιξη. Οι οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές επιδιώξεις του εργαζόμενου Ελληνικού λαού εργατών, αγροτών, μισθωτών, υπαλλήλων, νεολαίας, μικροεπαγγελματιών και βιοτεχνών η θεμελίωση μιας κοινωνίας χωρίς αλλοτρίωση και γραφειοκρατία, θα πραγματοποιηθούν με τη συνεχή λαϊκή επαγρύπνηση, έλεγχο και κινητοποίηση.
Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα καλεί τον Ελληνικό Λαό να οργανωθεί στις τάξεις του, σε οργανώσεις βάσης, να συμμετάσχει άμεσα στην παραπέρα διαμόρφωση του προγράμματός του, στη λήψη όλων των αποφάσεων και στην ανάδειξη των στελεχών του σε όλα τα επίπεδα.
Έτσι θα συνεχίσουμε με νέα ένταση και αποφασιστικότητα τον αγώνα για μια ανεξάρτητη, σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URI
Διάλογος για την Κοινωνία 
Ενα ιστορικό πολιτικό κείμενο, μια ιδρυτική πράξη που επηρέασε έντονα την πολιτική ζωή κατά τα νεότερα χρόνια.
Το κείμενο ανήκει στην ιστορία ή εξακολουθεί να είναι επίκαιρο;
Το κόμμα – κίνημα που ονομάζεται ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να είναι ταυτισμένο με τις αρχές αυτές ή έχει παρεκκλίνει; αν ναι πόσο και που;
Τι θα μπορούσαμε να σχολιάσουμε;
Τι θα μπορούσαμε ή θα έπρεπε να τροποποιήσουμε;
Πόσα έγιναν και πόσα όχι;
Θα ήθελα τις γνώμες σας για όλα, είναι χρήσιμο για όλους.
Σχόλιο από dimkaramitsas — 23 Οκτωβρίου, 2007 @ 1:31 μμ |
Το κίνημα ΠΑΣΟΚ είναι ζωντανό … η ιδρυτική διακήρυξη … θυμίζει πτωμα που το κουβαλάμε πάνω μας κατ΄ανάγκη και το προσαρμόζουμε είτε στις ανάγκες μας , είτε στα συμφέροντά μας , είτε ΞΕΧΝΑΜΕ σκόποιμα.
Πολλά τα » σημεία » που απομακρυνθήκαμε ή παρρεκλίναμε … και επήλθε η κόπωση για προσπάθεια επαναπροσδιορισμού του «ρομαντικού» ψηφοφόρου.
Το ΠΑΣΟΚ έχασε και χάνει και ίσως και θα χάνει ,συνεχώς , αν δεν ενσκύψει στις αρχές του.
Μεγάλη συζήτηση Δημήτρη!!!
Σχόλιο από Mary Manti — 23 Οκτωβρίου, 2007 @ 2:50 μμ |
Μαίρη συμφωνώ με την διαφορά πως πιστέυω ότι πτώματα (πολιτικά) είμαστε εμείς και όχι η διακήρυξη.
Κυρίως πολιτικά πτώματα είναι οι ηγέτες και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, διαβάζω και ξαναδιαβάζω την διακήρυξη και αναρωτιέμαι είναι ΠΑΣΟΚ αυτοί, έχουν καμμία σχέση άλλη από αυτήν της ασέλγειας;
Εχω αρχίσει και αναπολώ, που είναι οι Γενηματάδες, οι Χαραλαμπόπουλοι ακόμα και Καψήδες και τόσοι άλλοι αγωνιστές, οι νέοι εννοώ αυτοί που θα βγουν μπροστά στην κοινωνία, μεταβλήθηκαν σε Λοβέρδους, Μιλένες, Αννες ; τι συνέβη; που είναι το ΠΑΣΟΚ;
Σχόλιο από dimkaramitsas — 23 Οκτωβρίου, 2007 @ 3:09 μμ |
Δυστυχώς ( κοινή διαπίστωση ) το χρήμα δηλητηριάζει τα πρόσωπα και το φαινόμενο πολλαπλασιάζεται και εξαπλώνεται οριζόντια στην κοινωνία… μερικοί θέλω να πιστεύω ότι ξεφύγαμε … ο χρόνος θα δείξει !
Αν μπορώ να προσφέρω κάτι στον διάλογο , ευχαρίστως
Σχόλιο από Mary Manti — 23 Οκτωβρίου, 2007 @ 3:19 μμ |
Μαίρη, γεια σού και σε ευχαριστώ για την συμμετοχή, η άποψη όλων μας είναι σημαντική για την σύνθεση.
Σχόλιο από dimkaramitsas — 23 Οκτωβρίου, 2007 @ 3:27 μμ |
Πολυ καλη η πρωτοβουλια σου, συγχαρητηρια!
Οι αρχες της διακηρυξης ηταν, ειναι και νομιζω θα ειναι για αρκετο καιρο επικαιρες! Θα επανελθω δριμυτερη, με πολυσελιδες παρατηρησεις, που ελπιζω να μας βοηθησουν ολους για την αναζητηση του σωστου δρομου προς το σοσιαλιστικο μετασχηματισμο της παγκοσμιας κοινωνιας,που ελπιζω να επιζητουμε ολοι μας!
Μια πολυ παλια συντροφισσα στο κινημα του 1974!
Πουπα Μομφερρατου
Σχόλιο από Momferatou poupa — 23 Οκτωβρίου, 2007 @ 4:01 μμ |
Μεγάλο θέμα ανοίγεις φίλε Δημήτρη.
Το ποιο επείγον απ όλα πιστεύω είναι να βρεθεί εκείνη η φόρμα που αρχικά θα αναγνωρίζει την σημαντικότητα, την δεομένη ιστορική στιγμή της σύνταξης της,
Εκείνων των άρθρων που σήμερα είναι ιστορικά αναχρονιστικά, με σαφή διατύπωση για την συνέχεια των ίδιων σοσιαλιστικών και δημοκρατικών κριτηρίων που οδηγούν
Στον όρο αναχρονιστικά.
Π.Χ. Σήμερα δεν μπορεί να είναι πρωτεύον λαϊκό αίτημα η τιμωρία των χουντικών.
Άντε φίλε Δημήτρη, βόηθα να μην γίνει η σημαντικότερη ίσως πολιτική δήλωση στην ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας μουσειακό είδος.
Ε ρε τι τραβάτε οι σκεπτόμενοι, αριστεροί νομικοί.
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 23 Οκτωβρίου, 2007 @ 4:12 μμ |
Εγω παντως αρχιζω το διαλογο και τη σκεψη!
Η διακηρυξη λεει «Θεμελιακη αρχη του κινηματος ειναι η απολυτα κατοχυρωμενη δημοκρατικη διαδικασια απο τη βαση μεχρι την ηγεσια,με απολυτη ισοτιμια ολων των μελων»
Επειδη γνωριζουμε ολοι οτι αυτο δ ε ν συμβαινει σημερα στο κινημα, κατα τη γνωμη μου αυτη η δημοκρατικη διαδικασια με την απολυτη ισοτιμια, θα πρεπει να κατοχυρωθει καταστατικα.
Πρωτο λοιπον μελημα (για να κανονισουμε τα του οικου μας, πριν κυνηγησουμε την εξουσια) αμεση τροποποιηση καταστατικου με κατοχυρωμενη εκει μεσα την δημοκ.διακ. και την ισοτιμια.
Η διακηρυξη επισης λεει » Καθε εξουσια πηγαζει απο το λαο, εκφραζει το λαο και υπηρετει το λαο.»
Δευτερο μελημα κατοχυρωμενο στο καταστατικο μας, θα πρεπει να ειναι οτι η βαση (βλ. Τ.Ο.) θα ειναι οι μονες αρμοδιες για την εκλογη των οργανων του κινηματος σε ολες τις βαθμιδες, οπως και θα εχουν καθοριστικη αρμοδιοτητα για το καθορισμο της ιδεολογικοπολιτικης γραμμης.
Εχοντας διαβασει πολυ προσεκτικα τις αποψεις που δημοσιευσες για την οργανωτικη δομη του κινηματος,οφειλω να καταθεσω εδω οτι συμφωνω κυριολεκτικα στο πνευμα και κατ αρχην και στο γραμμα.
Β. Το τετραπτυχο της 3ης σεπτεμβρη κατ εμε εξακολουθει να ειναι ζητουμενο! Βεβαιως η εθνικη ανεξαρτησια με την μορφη που τεθηκε τοτε δεν ειναι ζητουμενη πλεον σημερα, αλλα μια πολιτικη που προασπιζει τα ελληνικα κυριαρχικα δικαιωματα, και με εντονη φωνη και παρουσια στα παγκοσμια ζητηματα της ειρηνης, της οικολογιας και των ανθρωπινων δικαιωματων, εξακολουθουν να ειναι επικαιρα.
Στους στοχους του ΠΑΣΟΚ τα σημεια 1-8-9-10 κατα τη γνωμη μου ισχυουν και σημερα, καθως επισης και ολες οι παραγραφοι του σημειου 12, με μια πιο λεπτομερη εξειδικευση στα σημερινα δεδομενα.
Εν κατακλειδι, η διακυρηξη πρεπει να βρεθει και παλι στο προσκηνιο και να αποτελεσει την αφετηρια μιας νεας αρχης για το κινημα.
Περιμενω και αλλες τοποθετησεις για να προχωρησω σε πιο λεπτομερης προτασεις εκει που μπορω.
Σχόλιο από Momferatou poupa — 23 Οκτωβρίου, 2007 @ 6:01 μμ |
«Η τραγωδία της Κύπρου καθώς και οι κίνδυνοι που έχουν προκύψει για το έθνος, τόσο από την αδίστακτη επεκτατική πολιτική του Πενταγώνου στα πλαίσια του ΝΑΤΟ όσο και από την προσπάθεια της αμερικανοκίνητης χούντας να μετατραπούν οι ένοπλες δυνάμεις μας αποκλειστικά σε όργανο αστυνόμευσης του Ελληνικού χώρου, κυριαρχούν στη σκέψη κάθε Έλληνα.»
Εθνικού αλλά και διεθνούς περιεχομένου η 1η παράγραφος της διακήρυξης. Εκτός από την «αμερικανοκίνητη χούντα», τα υπόλοιπα παραμένουν εκεί, δεδομένα, σαν λάμιες, σαν απαίσια αγάλματα που δεν τα πείραξε ο χρόνος.
Η τραγωδία της Κύπρου συνεχίζεται αποτελώντας σχεδόν καθεστώς.
Οι κίνδυνοι παρόντες και αυτοί με το ίδιο όνομα, με την ίδια σημαία.
Η «αδίστακτη επεκτατική πολιτική του Πενταγώνου στα πλαίσια του ΝΑΤΟ» . Εάν θα έβαζα εδώ κάτι θα ήταν η μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ ή του Συμφώνου της Βαρσοβίας απροκάλυπτα αδίστακτη επεκτατική πολιτική … »
Εδώ ίσως θα έπρεπε με τα σημερινά δεδομένα να προστεθεί η αναποτελεσματικότητα, δουλικότητα και υπαλληλοποίηση του Ο.Η.Ε. από τις Η.Π.Α. και τις χώρες που την συνδράμουν. Δεν φτάίνε οι συντάκτες της διακήρυξης διότι τότε ο Ο.Η.Ε. λειτουργούσε, έστω με την άσκηση δικαιώματος αρνησικυρίας (Βέτο).
Στον ρόλο του Ελληνικού Στρατού θα μπορούσε να προστεθεί ή να καταστεί κύριο δεδομένο η μετατροπή του σε όργανο αστυνόμευσης στα Βαλκάνια και σε άλλες χώρες του κόσμου (π.χ. Αφγανιστάν) ή ακόμα και σε στρατό (σε μεγάλο βαθμό μισθοφορικό πλέον)στην υπηρεσία των Η.Π.Α. και του Ν.Α.Τ.Ο. και κάτω από τις εντολές τους.
Το πρόβλημα είναι ότι όλα αυτά εξελίσσονται με μοναδική αλλαγή την μη ύπαρξη της χούντας στην εξουσία. Ο μόνος συντελεστής της «εξίσωσης» που θέτει η 1η παράγραφος είναι η απουσία της χούντας και η αντικατάστασή της από συνταγματικά εκλεγμένη κυβέρνηση. Είναι σκληρό θα μου πείτε αυτό που υπονοείς, ίσως και άδικο θα σας απαντήσω, όμως βλέπουμε ότι από την διακήρυξη προκύπτει ένα σκληρό διεθνές περιβάλλον και κύρια υπαιτιότητα συγκεκριμένου κράτους και «συμμαχίας» και για τα χρόνια εκείνα που πολλοί από τους αναγνώστες – συνομιλητές δεν έζησαν ή δεν ζήσαμε.
Αφήνεται λοιπόν από εμένα η μεταβολη της εξίσωσης στην κρίση του αναγνώστη, για να μην επιρρεάσω με κάτι που εγώ σκέπτομαι ως ενδεχόμενο … .
Σχόλιο από dimkaramitsas — 23 Οκτωβρίου, 2007 @ 6:05 μμ |
Γειά σου Πούπα, καλως ήρθες.
Εγώ λέω να το πάρουμε από την αρχή σιγά σιγά για λόγους επιστημονικής συστηματικής προσέγγισης
Σχόλιο από dimkaramitsas — 23 Οκτωβρίου, 2007 @ 6:23 μμ |
Γεια σου και σε σενα Δημητρη,
Τα παγκοσμια πραγματα εχουν αλλαξει πολυ απο τοτε! Ο ιμπεριαλισμος στην τελευταια του φαση ισως? Υπαρχουν νεα δεδομενα (Ρωσσια, Κινα κ.λ.π. που αλλαζουν πολυ τα πραγματα και θελουν πολυ αναλυση! Συμφωνω μαζι σου για την αλλαγη του συντελεστη της εξισωσης. Το ερωτημα για μενα (εγω δεν μπορω να δωσω απαντηση) τι πρεπει και μπορει να κανει μια σοσιαλιστικη κυβερνηση στο συγκεκριμενο διεθνες περιβαλλον, χωρις να θεσει σε κινδυνο την επιβιωση του ελλ. λαου?
Σχόλιο από Momferatou poupa — 23 Οκτωβρίου, 2007 @ 7:50 μμ |
Κατ’ αρχήν μία διακήρυξη δίδει ένα πολιτικό στίγμα, μια θέση στον παγκόσμιο χάρτη.
Κάτι μπορεί να κάνει μία κυβέρνηση π.χ. να ημν στείλει στρατεύματα στο Αφγανιστάν, όπως ο Ανδρέας δεν είχε στείλει στην Βοσνία.
Σχόλιο από dimkaramitsas — 23 Οκτωβρίου, 2007 @ 8:07 μμ |
Σωστα! Μια σοσιαλιστικη κυβερνηση δ ε ν μπορει να στελνει στρατευματα στο Αφγανισταν. Πως ομως οριοθετειται η Εθνικη ανεξαρτησια στο σημερινο παγκοσμιο status? Θα πρεπει να αναζητουμε την εθνικη ανεξαρτησια ή θα πρεπει να μιλαμε για ευρωπαικη ανεξαρτησια (πολιτικη, οικονομικη, στρατιωτικη)?
Η διακηρυξη αναφερει οτι «η εθνικη ανεξαρτησια ειναι προυποθεση για την πραγματωση της λαικης κυριαρχιας, η λαικης κυριαρχια ειναι προυποθεση
και η κοινωνικη απελευθερωση ειναι προυποθεση για την πραγματωση της πολιτικης δημοκρατιας».
Αυτο κατα τη γνωμη μου δεν ειναι απολυτως αληθες. Ολα αυτα ειναι απολυτα συνδεδεμενα μεταξυ τους και δεν προυποθετουν το ενα την υπαρξη του αλλου.
Θεωρητικα, εθνικη ανεξαρτησια για μενα ειναι η αποσυνδεση της χωρας απο στρατιωτικους, πολιτικους και οικονομικους συνασπισμους που αποφασιζουν για την τυχη της χωρις τον κυριαρχο λαο της.
Σχόλιο από Momferatou poupa — 23 Οκτωβρίου, 2007 @ 10:16 μμ |
Η συμμετοχή της Ελλάδας στους διεθνείς οργανισμούς πρέπει να είναι πάντοτε ισότιμη. Παραχωρήσεις θεμελιωδών αποφασιστικών δικαιωμάτων δεν γίνεται δεκτή.
Η Ελλάδα οφείλει με την συμμετοχή της στους διεθνείς οργανισμούς να προάγει πάντοτε την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα, την ισοτιμία, την ειρήνη και το δικαίωμα των λαών και των κοινωνιών να ορίζουν οι ίδιες τις τύχες τους.
Πως σας φαίνεται ως πρόταση προσθήκης στην ιδρυτική ή σε μία νέα διακήρυξη
Σχόλιο από dimkaramitsas — 24 Οκτωβρίου, 2007 @ 4:26 μμ |
Καθε φορα που το διαβαζω νοιωθω οτι γραφηκε ημερα και οχι πριν απο μια ολοκληρη γεννια…Σε ενα σημειο μονο διαφωνω..Στο θεμα της ιδιωτικης Παιδειας
Πιστευω οτι πολλα αμερικανικα πανεπιστημια αλλα και αλλου ,ιδιωτικα μεν αλλα με τεραστειο επιστημονικο κυρος και διεθνη αναγνωριση στα πτυχια τους, θα μπορουσαν να δωσουν στο λαο μας τα φωτα που του λειπουν για να βρει το δρομο του στην μονιμη και σταθερη αναπτυξη Ο προεδρος του πασοκ προτεινε την καταβολη των φοιτητικων διδακτρων για τους οικονομικα αδυναμους φοιτητες που λυνει το προβλημα της αδυναμιας φοιτησης απο ολα τα παιδια του λαου μας
Αν οι ΗΠΑ κατεχουν τα πρωτεια στην τεχνολογια ειναι χαριν των πανεπιστημιων τους και μας δειχνουν το δρομο της αναπτυξης που λειπει απο τη Χωρα μας
Σχόλιο από Παναγιωτης Κανελλοπουλος — 24 Οκτωβρίου, 2007 @ 4:39 μμ |
Δημητρη,
Πιστη στην ορθη προτροπη σου να το παρουμε απο την αρχη δεν μπορω να διαφωνησω ή να συμφωνησω στο σχολιο σου » η συμμετοχη της Ελλαδας…….»
Για να παρουμε πραγματι την διακηρυξη απο την αρχη, πρεπει κατ αρχας να συμφωνησουμε ή να διαφωνησουμε στο κυριαρχο τετραπτυχο ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ-ΛΑΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ[θα ελεγα εγω αντι για Δημοκρατικες διαδικασιες)
Εγω, για να μην επαναλαμβανομαι (σιχαινομαι οταν το κανω) εχω τοποθετηθει πιο πανω θετικα στο τετραπτυχο,το οποιο πιστευω οτι το αυριανο κινημα πρεπει να το ξαναφερει στην επικαιροτητα.
Μηπως αυτο (αν το πιστευουμε πολλοι) θα πρεπει να το συζητησουμε και να το ζυμωσουμε?
Σχόλιο από Momferatou poupa — 24 Οκτωβρίου, 2007 @ 8:11 μμ |
Συμφωνω, ως προς το τετράπτυχο θέλει ανάπτυξη (την έχει η ιδρυτική) Μετά την πρώτη παράγραφο υπάρχουν θέματα ιστορικα που δεν χρειάζεται να τα επεξεργαστούμε, μετά από 2-3 θέματα φτάνουμε στο τετράπτυχο και στην ανάπτυξή του, εκεί πρέπει να τα δώσουμε όλα …
Ξεκίνησα χαλαρά πρέπει να συμμετέχουν και άλλοι με τις ιδέες τους …
Σχόλιο από dimkaramitsas — 24 Οκτωβρίου, 2007 @ 9:25 μμ |
Σύντροφοι και φίλοι Δημήτρη, Πούπα, Παναγιώτη.
Χωρίς να θέλω καν να κρίνω την υπερπροσπάθεια σας ανασύνταξης της Ιδρυτικής Διακήρυξης του κινήματος, τώρα που ωρίμασαν οι καιροί, θα ήθελα να προσθέσω την ταπεινή μου γνώμη.
Για λόγους , όχι δογματικούς ή συναισθηματικούς αλλά σαφώς, προστασίας της Ιστορικής συνέχειας από κάθε κακόβουλη πρόθεση, νομίζω ότι.
Όποιο νέο κείμενο προκύπτει, με κεντρικό άξονα τις Δημοκρατικές και Σοσιαλιστικές αρχές του κινήματος, να μην αντικαθιστά το ήδη υπάρχον χωρίς αναφορά σε αυτό και πολιτική αιτιολόγηση της ιστορικής αναγκαιότητας αλλαγής του.
Οι μελλοντικές γενιές πρέπει να κρίνουν να συγκρίνουν και να αποφασίζουν βασισμένες σε ένα κείμενο.
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 24 Οκτωβρίου, 2007 @ 9:31 μμ |
Προς πληροφορηση σου παντως (αν ηδη δεν το ξερεις) ο ΓΑΠ αρχισε το λογο του στη Πατρα » Την 12η Νοεμβριου θα ξαναγυρισουμε στο δρομο της ΙΔΡΥΤΙΚΗΣ ΜΑΣ πορειας….». Νομιζω οτι το ανοιγμα στην επικαιροτητα της ιδρυτικης διακυρηξης το εκανε σημερα!
Σχόλιο από Momferatou poupa — 24 Οκτωβρίου, 2007 @ 9:35 μμ |
Εμείς φίλη μου Πούπα το ζητάμε από την επομένη των εκλογών στο φόρουμ διαλόγου του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 24 Οκτωβρίου, 2007 @ 10:02 μμ |
Φίλοι βρίσκομαι εκτός Αθηνών για επαγγελματικούς λόγους.
Νομίζω ότι η πολιτική «συνδρομή» προς τον υποψήφιο που προτιμούμε πρέπει να έλθει σήμερα, σύντομα πριν τις εκλογές, διότι το πολιτικό πλαίσιο πρέπει να ετοιμαστεί και να είναι καθαρό.
Η διακήρυξη δεν αλλάζει, απλά όσες προφητικές και ενεργείς θέσεις και να περιέχει μερικές συνθήκες άλλαξαν άρδην από το 1974 και άλλα πράγματα πρέπει πλέον αποσαφηνιστούν περαιτέρω.
Για τον λόγο αυτό προτείνω να φτιαχθεί ένα κείμενο με αναφορά στις αξίες της 1974 με την προσθήκη σύγχρονων ζητημάτων – θέσεων.
Μετά τις εκλογές θα συμβούν πολλά …
Σχόλιο από dimkaramitsas — 25 Οκτωβρίου, 2007 @ 11:24 πμ |
«… Απεχθάνομαι τους Αδιάφορους.
Γι’ αυτό και με ενοχλεί να ακούω τους λυγμούς της αιώνιας αθωότητας τους.
Απ’ τον καθένα τους,
ζητώ να απολογηθεί.
Για κείνες τις πράξεις του,
που ολοκλήρωσαν αυτό που η ζωή του έχει ορίσει
και κάθε μέρα του ορίζει.
Ν’ απολογηθεί γι’ αυτό που έκανε
Και πάνω απ’ όλα, εκείνο που δεν έκανε!
Και αισθάνομαι πως έχω το δικαίωμα να είμαι αδυσώπητος,
αισθάνομαι να μην χρειάζεται, να σπαταλήσω το έλεός μου,
ούτε να μοιραστώ
μαζί τους τα δάκρυά μου.
Είμαι Επαναστάτης! Είμαι Ζωντανός.
Νοιώθω στις σθεναρές συνειδήσεις όλων μας,
να πάλλεται η ζωή της Μελλοντικής Πολιτείας που εμείς χτίζουμε.
Δεν είναι λίγοι που μέσα της η κοινωνική αλυσίδα τους βαραίνει.
Και τίποτα απ’ ότι γίνεται, τυχαία δεν συμβαίνει στην Πολιτεία αυτή.
Ούτε στης μοίρας τα καμώματα τίποτα δεν ξεχνιέται.
Όλα τα έργα τα αξιόλογα από την ευφυή δημιουργικότητα των πολιτών της υλοποιούνται.
Στην Μελλοντική Πολιτεία, κανένας δεν στέκεται απλά να βλέπει,
πίσω απ το παράθυρο, την ώρα που λιγοστοί θυσιάζονται δίνοντας τον εαυτό τους.
Πίσω από το παράθυρο κοντοστεκής παραμονεύει μόνον εκείνος που κλαίγεται απογοητευμένος, πως τάχα η θυσία είναι λίγη και δεν φτάνει, την ίδια στιγμή που προσπαθεί το όφελος της θυσίας να αρπάξει.
Είμαι Ζωντανός.
Είμαι Επαναστάτης.
Γι’ αυτό αποστρέφομαι όποιον δεν συμμετέχει.
Απεχθάνομαι τους αδιάφορους…»
Απόσπασμα από «Την Μελλοντική Πολιτεία» του Αντόνιο Γκράμσι
Εκδόθηκε το 1917 από την οργάνωση νέων του Σοσιαλιστικού κόμματος Ιταλίας.
Η ευθύνη αυτής της απλουστευμένης μετάφρασης είναι του υπογράφοντος.
Γιάννης Βλατάκης
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 27 Οκτωβρίου, 2007 @ 2:24 πμ |
Η προσπάθεια να χαράξεις τοπογραφικές σταθερές στην πολιτική ζωή του τόπου,
είναι καταδικασμένη να εμπλακεί σε μια πολιτικολογική προσέγγιση των πραγμάτων, σε μια ατέρμονη συζήτηση περί μεταπολιτικής.
Είναι η σαφής χάραξη της μελλοντικής πορείας του Σοσιαλιστικού Κινήματος, που
ορίζει το ανώτατο σημείο ανοχής της διαπραγματευτικής του τακτικής,
με την φιλελεύθερη πολιτική.
Γι’ αυτό και το Κίνημα δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι θεατής στην εξέλιξη των γεγονότων.
Δεν μπορεί να επιμένει στην προσπάθειά του να διαχειριστεί τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές δομές που πηγάζουν από μια «σοσιαλφιλελεύθερη» προσέγγιση της κοινωνίας.
Η ηγεσία του Κινήματος οφείλει άμεσα να μελετήσει, να διατυπώσει και να διανείμει,
ένα Κυβερνητικό πρόγραμμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ., στο οποίο να αναπτύσσονται
οι πραγματικές λύσεις για όλα τα βασικά προβλήματα (οικονομικά πολιτικά, θρησκευτικά, εκπαιδευτικά κ.λπ. ) που αφορούν την πλειοψηφία των κοινωνικών στρωμάτων της Ελληνικής κοινωνίας.
Βασισμένοι στην αντίληψη ότι το Κίνημα βασίζει την δύναμή του και την προοπτική εξουσίας στην λαϊκή βάση, στην οποία ανήκει και η κυριαρχία στην λήψη των αποφάσεων, η ηγεσία του κινήματος οφείλει να διατυπώσει με σαφήνεια ότι η χάραξη της νέας πορείας αποτελμάτωσης, θα βασίζεται στις Ιδρυτικές Αρχές του Κινήματος, καθώς επανειλημμένα η λαϊκή βάση έχει δείξει, ότι αυτές τις αρχές θεωρεί εγγύηση για την υλοποίηση των πάγιων και διαχρονικών αιτημάτων της.
Μετατόπισα το κέντρο;
Άφησα ακάλυπτους μήπως εκείνους που με γενικές πολιτικολογίες προσπαθούν να αποσπάσουν την έγκριση για μια γρήγορη άνοδο στην εξουσία;
Ταπεινά εκφραζόμενος
Γιάννης Βλατάκης
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 27 Οκτωβρίου, 2007 @ 12:01 μμ |
Γιάννη φοβάμαι ότι τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν καμμία σχέση με την πολιτική και την παραγωγή της. Οι περισσότεροι βρίσκονται εκεί για΄προσωπικούς λόγους και όχι για να προσφέρουν. Η αδυναμία διατύπωσης ακομα και γενικόλογων πολιτικών θέσεων είναι κατάδηλη για πολλούς και πολλές.
Εγγραψα κάπου ότι ακόμα και η επιλογή τίμιων και άξιων υποψηφίων θα ήταν ικανή από μόνη της να επιφέρει νίκη στις εκλογές.
Την ίδια ώρα για πολλούς και πολλές που βλέπαμε ως υποψήφιους λέγαμε μέσα μας: που το βρήκαν το φυτό; και άλλα διόλου κολακευτικά.
Δυστυχώς χωρίς σκεπτόμενους πολιτικά πολιτικούς δεν μπορείς να παραγάγεις πραγματική πολιτική και αρκείσαι σε πιο εύκολα πράγματα, όπως στην «θεία λειτουργία» των ευχολογίων.
Σχόλιο από dimkaramitsas — 31 Οκτωβρίου, 2007 @ 1:38 πμ |