Πιστέυοντας στην ελεύθερη έκφραση και στον διάλογο ως στοιχείο που προάγει πάνω από όλα τον ίδιο τον άνθρωπο ξεκινώ με το ποιο πάνω ερώτημα, τελικά ποιοι είμαστε; τι πιστεύουμε για την κοινωνία; πως θα προχωρήσουμε; πως θέλουμε το ΠΑΣΟΚ; ποιόν προτιμάμε ως αρχηγό του; είναι ο αρχηγός αυτός που πρέπει να καθορίζει την πολιτική ή η ίδια η κοινωνία προβάλλοντας τις ανάγκες της; ποιός ο ρόλος ενός αρχηγού;
Φίλε Δημήτρη,
Καλημέρα και καλή αρχή.
Κατ’ αρχήν συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σου να ανοίξεις άλλη μια πόρτα στις δημοκρατικές διαδικασίες.
Θέλω επίσης να ευχαριστήσω και απ’ αυτό το βήμα διαλόγου, όπως έχω ήδη κάνει και απ’ το φόρουμ διαλόγου της ιστοσελίδας του ΠΑ.ΣΟ.Κ., για την συγκροτημένη επιστημονική και ανιδιοτελή προσφορά σου στην ανανέωση των δημοκρατικών θεσμών του κινήματος. Για την προσπάθεια σου να δημιουργηθεί δημοκρατικός διάλογος μεταξύ των πολιτών και να συνειδητοποιηθεί η ανάγκη συμμετοχής όλων για τις αποφάσεις που λαμβάνονται και θα ληφθούν στο μέλλον.
Για το μέλλον όλων μας.
Επέτρεψε μου σ’ αυτό το σημείο μία μικρή παρατήρηση.
Η πλοήγηση στο κατά τα’ άλλα άρτια δομημένο blog σου, είναι εφικτή, αν δεν κάνω λάθος, μόνον στους ομιλούντες την Αγγλική.
Δεν είναι κακό βέβαια, αλλά αποκλείει έτσι ένα μέρος πολιτών που θα μπορούσαν και θα έπρεπε να πάρουν μέρος.
Ξέρω ότι θεωρούμε δεδομένο ότι όσοι κάνουν πλοήγηση στο Διαδίκτυο γνωρίζουν την Αγγλική αλλά δεν είναι πάντα έτσι.
Τους φιλικούς μου χαιρετισμούς και τις ευχές που για την απόλυτη επιτυχία των επιδιώξεων σου που νομίζω ταυτίζονται με αυτές της πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού. ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Φιλικά
Γιάννης Βλατάκης
Παραδοσιακη, οπως καποιοι ισχυριζονται οτι ειναι ο ΓΑΠ που ομως δε θα συνηδε με συμμετοχικες διαδικασιες και δη με αντιπάλους,
Χαρισματικη, οπως ηταν ο ΑΓΠ και τωρα εχει εκλειψει, εξαλλου συνηθως παρατηρειται σε περιοδους ασταθειας και διχασμού,
Ορθολογικη, το ζητούμενό μας αυτόν τον καιρο… Θελουμε με ορθολογικό τρόπο να ανακαλύψουμε μια δήθεν χαρισματική ηγεσία, η οποία όμως εχει το ίδιον ότι διεκδικεί και τα δύο χαρακτηριστικά επικαλούμενη το μεν χωρίς οι περιστάσεις να το ζητούν, αφού εκείνες κατα βαση αναδεικνύουν το χάρισμα, κι όχι το χάρισμα την εποχή, αλλά παραβιάζοντας δε την ηθική συνιστώσα της ορθολογικά νομιμοποιημένης εξουσίας, τη δεοντολογία που λέμε…
Δηλαδή, ενώ εχουμε ως οφείλουμε λόγω θέσης και συγκυρίας την ορθολογική, αντί να την αντιμετωπίσουμε ως τέτοια και να τη στηρίξουμε, ψάχνουμε να βρούμε χαρισματικά χαρακτηριστικά σ αυτήν, ορμώμενοι απο τα «παραδοσιακα» (κληρονομικά) χαρακτηριστικά που της προσάπτουμε (ή αποδίδουμε, αναλογως ποιός μιλάει), τα οποία και δεν βρίσκουμε, και θεωρούμε ότι τελικά το ζητούμενο είναι αυτη ακριβώς η χαρισματική ηγεσία, η οποία συνήθως ομως ταιριάζει σε και καλείται από καταπιεσμένους και υπανάπτυκτους λαούς…
Καλορίζικο το blog σου και καλή και επικοδομητική συζήτησ σε όλους τους συμμετέχοντες.
Εγώ είμαι μία από αυτούς που έχουν αντιρρήσεις (πιό πολύ συνέιδησης) , αλλά να θεωρήσεις ότι οι όποιες και αν υπάρχουν θα καμφθούν αν ο διάλογος είναι πιο εύχρηστος και πιό δημιουργικός.
Με όλες τις ευχές μου λοιπόν για δημιουργικότητα και παραγωγή ιδεών.
Φιλικά
Μαίρη
Σχόλιο από Mary Manti — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 12:07 μμ
| Απάντηση
Θα ήθελα ψηλαφώντας την ουσιαστική – άμεση Δημοκρατία, να θέσω προς συζήτηση το ζήτημα της ατομικής υπευθυνότητας στην δημοκρατία σε αντιστοιχία με την ατομική υπευθυνότητα στην έμμεση «δημοκρατία».
Είναι σαφές ότι στον μοντέλο της άμεσης δημοκρατίας, εκεί όπου ο πολίτης αποφασίζει δεσμευτικά για τα πάντα, δεν χωρούν ανεύθυνες συμπεριφορές ή αποφάσεις. Όταν αυτές λαμβάνονται ο ίδιος ο πολίτης είναι αυτός που δέχεται και θίγεται άμεσα από τα αρνητικά επέκεινα της συμπεριφοράς του. Αυτό τον κάνει πιο υπεύθυνο άνθρωπο και πολίτη, ακόμα και εάν αρχικά μετέχει στην σκέψη και την διατύπωση απόψεων παρορμητικά. Από το στοιχείο αυτό προκύπτει και ένα ακόμα θετικό της δημοκρατίας: τα ΑΜΕΣΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΑ. Ως 1ος αποδέκτης αρνητικών συνεπειών από μία απόφαση, αλλά και έχοντας το δικαίωμα να αποφασίσει ξανά και ξανά για το ίδιο θέμα, ο πολίτης λειτουργεί ως νευρώνας του κράτους. Αμεσα αντιλαμβάνεται μιαν εσφαλμένη απόφαση και έχοντας την αποφασιστική αρμοδιότητα κινείται το ίδιο άμεσα, ώστε να θεραπευτούν οι ατέλειες ή τα σφάλματα, ώστε να μειωθούν οι αρνητικές συνέπειες.
Ποιες είναι αντίστοιχα οι τακτικές και οι συμπεριφορές στα πολιτεύματα έμμεσης «δημοκρατίας», ουσιαστικά ολιγαρχικά κατ΄ εμέ. Στα πολιτεύματα έμμεσης δημοκρατίας, ο πολίτης δεν μετέχει θεσμικά ενεργά στην διαμόρφωση μιας πολιτικής άποψης ή πρακτικής. Καλείται απλώς σε μεγάλα χρονικά διαστήματα να εκλέγει στην εξουσία συγκεκριμένα πρόσωπα, τα οποία δεν δεσμεύονται θεσμικά ότι θα πραγματώσουν όσα επικαλούνται ή διατείνονται προεκλογικά. Ο πολίτης στερείται του δικαιώματος, όχι μόνο να έχει θεσμικό αποφασιστικό ρόλο στα επιμέρους πολιτικά ζητήματα που τίθενται, αλλά δεν έχει ούτε το θεσμικό δικαίωμα ελέγχου της εξουσίας. Η έμμεση δημοκρατία δεν παρέχει κανένα άμεσο πολιτικό δικαίωμα στον πολίτη, αλλά έχει αναθέσει την άσκηση αυτών σε αδέσμευτους πολιτικά αιρετούς εκπροσώπους και μάλιστα ελάχιστους. Ο πολίτης έτσι «μεταβιβάζει» χωρίς να ερωτηθεί ποτέ, συνταγματικά, μαζί με την αποφασιστική αρμοδιότητα και την ευθύνη του στους πολιτικούς εκπροσώπους του. Ζει πλέον, κινείται και ενεργεί σε πλαίσιο απόλυτης ανευθυνότητας για όσα πράττει, επινοώντας εξωθεσμικές σχέσεις για να έχει πρόσβαση στην εξουσία. Δεν έχει πλέον ατομική υπευθυνότητα για τίποτα. Ο μόνος δε τρόπος εκδήλωσης της αντίδρασης σε πολιτικές, θεσμοθετημένα μεν, αλλά χωρίς άμεση πολιτική αρμοδιότητα, είναι με μέσα όπως η συμμετοχή ομαδικές εκδηλώσεις: σε διαδηλώσεις, απεργίες κλπ., όπου υφίσταται πλέον και στιγματισμός του μετέχοντα. Προτιμά συνεπώς πλέον η πλειοψηφία των πολιτών την μη συμμετοχή και την άσκηση ανεύθυνης, ανέξοδης και άκαρπης πολιτικά κριτικής από την πολυθρόνα της οικίας του. (δημοκρατία του καναπέ ή των Μ.Μ.Ε.), αποκοπτόμενος και από την ενεργό πολιτική σκέψη. Αντίστοιχα η πολιτεία – κράτος δεν έχει άμεσα αντανακλαστικά σε σχέση με τις πολιτικές που εφαρμόζει, ούτε θεσμικά θεσπισμένα τοιαύτα. Αρκείται στην πελατειακή δομή της κοινωνίας, αρκείται στους προνομιούχους κοινωνικούς εταίρους, τους οποίους αρέσκεται να εκφράζει και να την εκφράζουν.
Είναι σαφές συνεπώς ότι η άμεση δημοκρατία και για τον ανωτέρω λόγο είναι προτιμητέα.
Θα ήθελα όμως τις απόψεις σας.
@ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ
Είναι ξεκάθαρο ότι ο καθ’ ένας από εμάς δίνει επείγοντα χαρακτήρα στην πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή και στη απομάκρυνση της δεξιάς από την εξουσία.
Αυτόματα προκύπτει το ερώτημα: Ποια μορφή θα έχει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που θα την αντικαταστήσει;
Για αυτό και απευθύνομαι στους υποστηρικτές τους Βαγγέλη Βενιζέλου καλώντας τους να με βοηθήσουν να καταλάβω γιατί πρέπει να διαλέξω αυτό το Αντικαραμανλικό Υπερόπλο, απαντώντας μου στα ελάχιστα ερωτήματα που αναδύονται.
Α. Έχει ο Β.Β. ΣΧΕΔΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ;
Β. Έχει την βούληση και την δυνατότητα να αναστρέψει την συνεχή εκφυλιστική «σοσιαλφιλελευθερίζουσα» μεταστροφή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που γνώρισε το απόγειο της την 8ετία 1996-2004;
Γ. Θα αποκηρύξει τα αξιώματα και τις επιδιώξεις του οικονομικού φιλελευθερισμού που εισχώρησαν στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. επί κυβερνήσεων Σημίτη;
Δ. Θα αμφισβητήσει την εξουσία του κεφαλαίου στην διεύθυνση των επιχειρήσεων;
Ε. Θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής;
Ζ. Θα υπερασπιστεί την ανάγκη κοινωνικής προστασίας από την συνεχή αναζήτηση οικονομικής αποτελεσματικότητας;
Φίλοι και σύντροφοι μην εξάπτεστε. Τα παραπάνω ζητούμενα δεν είναι του ΚΚΕ.
Ήταν στις βασικές αρχές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Ανδρέα Παπανδρέου.
Περιμένοντας απάντηση, σε αυτό το σημείο δηλώνω ότι τους πολιτικούς όρους που χρησιμοποίησα τους δανείστηκα από το άρθρο του Θανάση Γιαλκέτση στο ένθετο «ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ» Της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ 19/10/07.
Φιλικά
Γιάννης Βλατάκης
Γιάννη, ευχαριστώ, όσο περνάει ο χρόνος αντιλαμβάνομαι, υποπτεύομαι έστω ότι ο Ε. Βενιζέλος, με την τεράστια προσωπική εγωιστική φιλοδοξία του είναι έτοιμος για το επόμενο βήμα … .Ομως τελικά θεωρώ ότι θα είναι λυτρωτικό για όλους μας και για την κοινωνία.
Ευτυχώς η στήριξη του ΓΑΠ, από την επόμενη στιγμή της ήττας από αγνούς πολίτες, έδειξε ότι υπάρχουν και τέτοιοι(δεν θα μιλήσω για τους έσχατους, αυτούς τους υποπτεύομαι επίσης). Οι αγνοί άνθρωποι αυτοί είναι και η ελπίδα της χώρας. Οταν κάθησα να σκεφτώ τι πρέπει να γίνει αυτούς, εμάς, σκεφτόμουν !!!. Είναι κρίμα για την Ελλάδα της ίδια να χαθεί η δύναμή μας μέσα από τους μηχανισμούς αλλοτρίωσης του συστήματος.
Για αυτούς πρέπει να υπάρξει άμεση δημοκρατία στο ΠΑΣΟΚ, για την έκφραση υγιών κοινωνικών δυνάμεων, για την αποτελμάτωση όλων, από τις προσωποπαγείς πολιτικές λύσεις.
Αλήθεια το έθεσες πουθενά το «καταστατικό» που φτιάξαμε;
Μαριάννα πέρα από τις δυνατότητες να κινηθείς με νομικά μέσα (τις οποίες έχεις)
και πλέον όσων από την αρχή με ξένισαν και τις επιφυλάξεις που είχα εκφράσει για λέσχες κλπ.
ειπώθηκε ότι αιτία ήταν πως αναφέρθηκες στο φόρουμ ως εκπρόσωπος της λέσχης. Δεν το διαπίστωσα δεν το είδα. Είναι αλήθεια ;
συντροφοι τα κοινωνικο πασοκ θυσιαστηκε στο ονομα του εκσυγχρονισμου και σημερα πληρωνει νομοτελειακα τις συνεπειες…Οταν ο σοσιαλισμος γινεται αρρενα προσωπικων φιλοδοξιων και αλαζονιας , παυει να εχει την πρωταρχικη συνθηκη δημιουργιας του…
Αληθεια γιατι δεν ειμαστε πια σοσιαλιστες στο πασοκ?
Τι αλλαξε επι της 8ετιας του Σημιτη? Που λειτουργησε αρνητικα για την κοινωνια μας η Ευρωπαικη επενδυση στην οικονομια μας με ανταλλαγμα το σκληρο νομισμα και τα πακετα στηριξης? Γιατι το ανοιγμα των συνορων εφερε τη διαλυση των μικρομεσαιων επιχειρησεων?
θα σας φερω ενα μονο παραδειγμα απο την παθητικη επικοινωνια μεταξυ Ελλαδας και Γαλλιας
Αν και στις 2 Χωρες κυβερνουν δεξιες παραταξεις τι ειδετε χθες το βραδυ απο τα δικα μας καναλια? Ακουστε λοιπον τι ειδαμε εμεισ στη γαλλια στην εβδομαδιαια ερευνα «Ειδικες αποστολες»….
Οι κινεζοι προκειμενου να χαμηλωσουν το κοστος παραγωγης τροφιμων βαζουν μεσα στη σκονη με την οποια κατασκευαζονται εξ’ισου παιδικες τροφες αλλα και γατοτροφες μελανινη μια ουσια που συνηθως χρησιμοποιειται για τα επιπλα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Πηγαν λοιπον συνεργειο της τηλεορασης στην Κινα στα εργοστασια και εκαναν ερευνα…
Λεει λοιπον η Κινεζα εργατρια οι γαλλοι επιχειρηματιες ποτε δεν αγοραζουν τροφιμα χωρις προηγουμενως να ακανουν εκουσιο δειγματοληπτικο ελεγχο..Αλλοι ομως τα παιρνουν οπως ειναι με λιγο καλυτερη τιμη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αν δεν ειχαν αρχισει να ψωφανε οι γατες στις ΗΠΑ ισως η ερευνα να μην ειχε δειξει ποτε τι φτανει στα ραφια των σουπερ μαρκετ…
Αυτο ειναι οι συνεπειες του νεοφιλελευθερισμου…
Ο ελεγχος ειναι το αποτελεσμα του σοσιαλιστικου ιδεωδους που λεει οτι η προστασια της υγειας ειναι κοινωνικο αγαθο αδιπραγματευτο….
Ειχαν η οχι δικαιωμα οι φτωχοι καταναλωτες να στερηθουν τα παιδικα μπισκοτα αν ηξεραν τι περιεχουν? Ο κινεζος ειδικος λεει οτι σε μικρες δοσεις ειναι μαλλον αβλαβες…
Ποιος το εξασφαλιζει αυτο αν δεν γινουν επισταμενες ερευνες?
Ποια πολιτικη θα μπορουσε να της επιβαλει?
Αυτο ειναι το ζητουμενο καθε πολιτκης Παιδειας σημερα…
Η ελευθερη και κοινωνικα οφελιμη δραση του συνολου της αγορας αλλα και του κρατικου ελεγχου που δεν θα κηδεμονευεται απο κεντρα μονοπωλικα η ολιγραχικα , γιατι κινδινευει πλεον η ιδια η ζωη η ικη μασ και των παιδιων μας απο την ασυδοσια του κεφαλαιου
Φίλε Δημήτρη,
Ξέχασα να σου γράψω πόσο πολύ μου άρεσε η αισθητική επιλογή σου στον σχεδιασμό του blog σου.
Αντανακλά πιστεύω δυο απ’ τις επιστημονικές σου αρχές.
Την δύναμη του λόγου αλλά και την ουσία που καλείται να υπηρετήσει καθιστάμενος
Φορέας της.
Ίσως να είναι και το μέτρο που έχασε ο κατά τα άλλα συμπαθέστατος Β.Β.
Φιλικά
Γιάννης Βλατάκης
Φίλε Δημήτρη,
Η συνέλευση που έχω σκοπό να το θέσω ακόμα δεν έχει γίνει.
Είναι σε οργανωτική φάση ακόμα.
Δεν γνωρίζω ούτε ποιοι την αποτελούν.
Μ όνο απ’ το τηλέφωνο τους έχω γνωρίσει..
Έχουν και ανάγκη ηλεκτρονικής συνδρομής για τις εκλογές την οποία και θα δώσω.
Πάντως είναι στις άμεσες προτεραιότητες μου. Οι εν δυνάμη αντιδράσεις είναι πολύ σημαντικές σαν πρώτη ανάγνωση. (Του επιπέδου μας σαν βάση).
Με κούρασε αυτή η καθυστέρηση ,πολύυυυυυυ!
Θέλω να στηρίξω το ΔΙΑΛΟΓΟΣ , αλλά δεν με στηρίζει αυτό.
Θα συνεχίζω αλλά κουράστηκα.
Σχόλιο από Mary Manti — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 7:01 μμ
| Απάντηση
«…Ηταν μόνο η άρνηση του κ. Ευ. Βενιζέλου να δεχθεί το υπουργείο Δικαιοσύνης που τον άφησε έξω από την κυβέρνηση; ή μήπως υπήρχε εκατέρωθεν και μια πολιτική σκοπιμότητα στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος; Η αλήθεια βρίσκεται πιο κοντά στο δεύτερο. Ο κ. Σημίτης είχε κουραστεί από την επίμονη διάθεση του κ. Βενιζέλου να κινείται έξω από τα πλαίσια της κυβερνητικής συλλογικότητας.
Η εκτενέστατη αναφορά του κατά την ομιλία του στο Υπουργικό Συμβούλιο της περασμένης Πέμπτης στο θέμα της συλλογικότητας ασφαλώς δεν ήταν τυχαία. Ο Πρωθυπουργός ανέφερε χαρακτηριστικά: «Εδώ είμαστε ένα συλλογικό όργανο και ισχύουν οι κανόνες που έχουμε για κάθε συλλογικό όργανο. Υπάρχουν θέματα τα οποία κάθε υπουργός χειρίζεται, παίρνει αποφάσεις, κάνει ανακοινώσεις. Οπως ξέρουν όλοι που έχουν δουλέψει μαζί μου, εμένα μου αρέσει ο καθένας να έχει πρωτοβουλία, να αισθάνεται ελευθερία. Από την άλλη πλευρά όμως πρέπει να προσέχουμε και τους κανόνες της συλλογικής δράσης. Γιατί υπάρχουν ορισμένες αποφάσεις οι οποίες δεν μπορούν να παρθούν από κάποιο υπουργείο χωρίς συνεννόηση με άλλους υπουργούς, είτε γιατί τους αφορούν είτε γιατί είναι μέσα στους κανόνες του παιχνιδιού οπωσδήποτε να λέει τη γνώμη του σε κάποιο όργανο». Ορισμένοι πρόσφατοι χειρισμοί του κ. Βενιζέλου σε μεγάλα ενεργειακά θέματα είχαν αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό: δεν είχαν συζητηθεί στα αρμόδια όργανα παρά το γεγονός ότι αφορούσαν πολλά υπουργεία και είχαν συνέπειες που έπρεπε να αντιμετωπισθούν συντονισμένα.
Από την άλλη πλευρά και ο κ. Βενιζέλος μπορούσε να αισθάνεται επαρκή αυτοπεποίθηση ώστε να αναλάβει τον υπολογισμένο κίνδυνο της παραμονής του έξω από την κυβέρνηση. Αλλωστε τώρα μπορεί να παρουσιάζεται ως εκφραστής απόψεων που δύσκολα θα μπορούσε να δημοσιοποιεί από μια υπουργική θέση, ιδιαίτερα σχετικά περιφερειακή όπως εκείνη του υπουργού Δικαιοσύνης…»
«… Μόνο θύμα των δημοσκόπων ο Ευάγγελος Βενιζέλος που πίστεψε πως έχαναν τις εκλογές και φρόντισε να πάρει καλή θέση στην κούρσα για τη διαδοχή του Κ. Σημίτη, ασκώντας από τηλεοράσεως αμέσως κριτική πως ήταν λάθος η πρόωρη ανακοίνωση των εκλογών από τον Πρωθυπουργό. Εκτός κυβερνήσεως πλέον, θα έχει την άνεση να προετοιμαστεί καλύτερα. »
Μια αλληγορία για το σχόλιο του Παναγιώτη
Μια φορά, φοιτητής, πήγαινα ένα ταξείδι με το λεωφορείο του ΚΤΕΛ. Το έφερε η κακιά η ώρα, μπαίνει ένας τεράστιος χοντρός χωρίς θέση και κάθεται στο κενό κάθισμα δίπλα μου.
Ψηλός εγώ, στενά τα καθίσματα, μεγάλο το ταξείδι, δεν έννοιωθα καθόλου καλά, τι να κάνω όμως. Πάω να σηκωθώ δεν μπορούσα, γεμάτο φαντάρους το λεωφορείο. Πήγαινα να κουνηθώ τίποτα. Κάποια στιγμή κοιμάται ο χοντρός και απλώνεται χειρότερα, παραλίγο να καβαλήσω το χερούλι.Κάνω να σηκωθώ, μα συγγνώμη μου λέει ο χοντρός σας πιέζω, μην σηκώνεστε, θα τραβηχτώ όσο μπορώ. Εκανε πως τραβήχτηκε ο αθεσίτης παρείσακτος. Κάποια στιγμή κάνει στάση το λεωφορείο και ανεβαίνει μια τεράστια χοντρή γύρω στα 60.
Καθήστε κυρία μου της λέω στο κάθισμά μου, εγώ θα κατέβω σε λίγο …
Πάρτην απαίσιε χοντρέ …
(οποιαδήποτε ομοιότης με πρόσωπα είναι συμπτωματική)
Η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν η «εμπλοκή» με τον κ. Ευ. Βενιζέλο που συνιστά και το μεγαλύτερο «πρόβλημα» για τη νέα κυβέρνηση ή τουλάχιστον για το ΠαΣοΚ. Ενα προβεβλημένο στέλεχος και μέλος του ΕΓ φέρεται να έθεσε όρους για τη μετακίνησή του και δεν υποχώρησε ακόμη και όταν ήταν προφανές ότι θα έμενε εκτός κυβερνήσεως. Για έναν καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου αυτό δείχνει κατ’ αρχήν παράδοξο, καθ’ όσον τείνει να υποδηλώσει αμφισβήτηση του πλέον βασικού προνομίου του Πρωθυπουργού. Για ένα πολιτικό στέλεχος με φιλοδοξίες όμως υπάρχει εξήγηση. Ο κ. Βενιζέλος ίσως και να «επεδίωξε» κατ’ αυτόν τον τρόπο την εξαίρεσή του από την κυβέρνηση έχοντας κατά νου άλλες παραμέτρους της διαδρομής του ΠαΣοΚ από τώρα ως τις προσεχείς εκλογές ή ως το προσεχές συνέδριό του. Σε κάθε περίπτωση έδειξε να πιστεύει ότι η μετακίνησή του θα εκλαμβανόταν ως «υποβάθμιση», στο μέτρο που εξ ορισμού τον εξαιρούσε από την «ομάδα των κορυφαίων», για την οποία ίσχυσε το «αμετάθετο». Δεν έχει εξακριβωθεί αν το θέμα ετέθη από την πλευρά του με τη διατύπωση «αν φύγω από εδώ πάω μόνο στο υπουργείο Παιδείας ή άλλως δεν μετέχω» ή αν ετέθη από την πλευρά του Πρωθυπουργού «ή πας στο υπουργείο Δικαιοσύνης ή μένεις έξω».
Οπως και να έχουν τα πράγματα, όμως, ο κ. Βενιζέλος έδωσε στην έννοια του «δελφίνου» μια νέα διάσταση, το εύρος της οποίας θα διαφανεί σύντομα. Εχασε μια θέση στην κυβέρνηση και μάλιστα στην αρχή μιας νέας περιόδου αλλά αυτό που κέρδισε είναι ότι διαφοροποιήθηκε εξ ορισμού από τους μέλλοντες «ανταγωνιστές», αν υποτεθεί ότι στο τέλος της τετραετίας στο ΠαΣοΚ θα συζητούν για τη διαδοχή του κ. Σημίτη, είτε γιατί ο ίδιος θα αποχωρήσει είτε γιατί το ΠαΣοΚ θα χάσει τις επόμενες εκλογές.
Από ό,τι θυμάμαι το 2000 πήγαινε για ήττα το ΠΑΣΟΚ, σώθηκε περιέργως και στα πέναλτυ, το απόγευμα της Κυριακής των εκλογών, όταν οι γαλαζοπραίτορες βγήκαν νωρίς νωρίς να πανηγυρίσουν και πήγε ο κάθε ξεχασμένος αριστερός (εξωκοινοβουλευτικός) και ψηφισε ΠΑΣΟΚ.
Αρα ο Μπένυ κάτι θα είχε δει πάλι και θα έπαιρνε τις αποστάσεις του
Τα άρθρα που βρίσκει η δεσποινίς ΜΜΜΜΜ (που έλεγε και ο Μαρίνος) κανε μου λιγάκι …
είναι ιδιαιτέρως σημαντικά. Καταδεικνύουν μία πορεία ενός ανδρός
Μια πορεία που καταδεικνύει συντροφική ασυνέπεια και τάσεις αρχηγισμού.
Είναι αυτονόητο το συμπέρασμα ότι τώρα που εκδηλώθηκε δεν πρόκειται να ξαναγυρίσει στο ΠΑΣΟΚ.
Για να εκδηλωθεί άλλωστε θα έχει και τις εξασφαλίσεις του. Αλλωστε, οι «φίλοι» του επιχειρηματίες που ανήκουν σε διάφορα κόμματα εξουσίας (ποιά; δύο έχουμε στην Ελλάδα) έχουν ήδη συνεταιριστεί σε πολλά αντικείμενα.
Για τον λόγο αυτό προκαλεί με τις δηλώσεις του συνεχώς. Το κατάλαβε και ο ΓΑΠ που το πάει και του τείνει κλάδο ελαίας. Οχι για να μην φύγει, αυτό πρέπει να είναι δεδομένο, αλλά για την έξωθεν καλή μαρτυρία.
Σχόλιο από Mary Manti — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 8:59 μμ
| Απάντηση
Εδώ στο 27…!
Σχόλιο από Mary Manti — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 8:59 μμ
| Απάντηση
Μαίρη ίσως κάτι να συμβαίνει. Εκτός από το γεγονός ότι κουραστήκαμε και εμείς να γράφουμε, ίσως πλέον να μας βλέπουν όπως την Μ. . Οτι πρέπει να τελειώσει το σκηνικό αυτό που φτιάχθηκε.
Δεν ξέρω, ο Ρ. προχθές μου τηλεφώνησε και με έβαλε σε σκέψεις. Αυτός μου είπε να κάνουμε κάτι δικό μας. Για να μην μας κόψουν ξαφνικά και χαθούμε κιόλας. Γι αυτό το έκανα για να υπάρχει ως σανίδα σωτηρίας.
Ίσως να οφείλεται και σε κούραση , ίσως και σε αυτό που λές , αλλά να μην απαξιώσουμε το ΔΙΑΛΟΓΟΣ , γιατί δεν είναι και πολύ σωστό.
Να έχουμε και μια εναλλαλτική αν θές … αλλά να μην είμαστε και αχάριστοι προς το ΠΑΣΟΚ που έβγαλε την φωνή και τους προβληματισμούς μας προς τα έξω.
Από εκεί πρωτομιλήσαμε … από κει γίναμε φίλοι αν θες … μην επιβεβαιώσουμε το ΟΥΔΕΙΣ ΑΧΑΡΙΣΤΕΡΩΤΕΡΟΣ ΤΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΗΘΕΝΤΟΣ!!!
Εκεί εστιάστηκαν όλες μου οι ενστάσεις και δεν έχω κανένα άλλο πρόβλημα.
ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ … μου αρέσει η παρέα όλων μας!
Νομίζω ότι δεν κρύβω κάτι και είμαι συνεπής απέναντι σε όλους… για να αγαπιόμαστε.
Και με σένα αν και γνωριζόμαστε 10 μέρες πάντα σου μιλάω καθαρά και σου λέω και τις ενστάσεις μου καιτις αντιρρήσεις μου γιατί θέλω να είμαι ξεκάθαρη.
Αλλά και να παρεξηγηθούμε εγώ δεν θα σου κρατήσω μανιάτικο … θα είσαι ένας φίλος.
Θεώρησα σκόπιμο να απολογηθώ και να εξηγήσω για να το βγάλω από μέσα μου.
( ΚΑΙ ΑΦΗΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΤΙς ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΑΣ ΕΠΙ Τ)ΟΥ ΠΡΟΣΧΕΔΙΟΥ!!!!
Σχόλιο από Mary Manti — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 9:08 μμ
| Απάντηση
Καληνύχτα και θα τα ξαναπούμε!
Σχόλιο από Mary Manti — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 9:09 μμ
| Απάντηση
Πως μπορούμε να κάνουμε αυτούς τους ανθρώπους , όπως τους περιγράφει ο αρθρογράφος , που καθημερινά ασχολούνται με βιοποριστικά θέματα… να ενεργοποιηθούν πολιτικά , να πιστέψουν σε ένα κόμμα και να δράσουν.
Στην πράξη παρακαλώ… η θεωρία είναι ουσιαστική όταν μπορεί να μετατραπεί σε πράξη.
Και από θεωρία εμείς εδώ τουλάχιστον δεν υπολειπόμεθα.
Φιλικά
Μαίρη
Σχόλιο από Mary Manti — 20 Οκτωβρίου, 2007 @ 9:16 πμ
| Απάντηση
Kαλημέρα Δημήτρη … et al …
Δεν μου λες ως ανήσυχος νομικός. Νομιμοποιείται οποιοδήποτε ΜΜΕ στα πλαίσια μίας ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ (έστω εσωκομματικής) να κάνει κατάχρηση ΧΡΟΝΟΥ υπέρ του ΕΝΟΣ εκ των τριών ? Τι λέει η νομοθεσία για τις βουλευτικές ή άλλες εκλογές. Αν μπορεί ν’ αναχθεί σε κομματικές αλλά εξίσου σημαντικές για την χώρα και την κοινωνία . Αν βρεις πάτημα, ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΣτΕ για ασφαλιστικά μέτρα έναντι του Mega … Επίσης νομιμοποιείται δημοσιογράφος σε τέτοια διαδικασία να δηλώνει ΓΝΩΣΤΟΣ και ΦΙΛΟΣ ? Για ρίχτο μια ματιά …
Αρκετά πιά …. χορτάσαμε ΕΒ.
Αγιογραφία και ισχυρές προσωπικότητες στοιχισμένες πειμένουν την σειρά τους να καταθέσουν τα διαπιστερυτήριά τους στον » ΑΡΧΟΝΤΑ » Βενιζέλο.
Ωραία … πεισθήκαμε ποιόν δεν θα ψηφίσουμε!
Σχόλιο από Mary Manti — 20 Οκτωβρίου, 2007 @ 9:54 πμ
| Απάντηση
@ ΜΑΙΡΗ … Καλημέρα … Κοίταξε ποια είναι η διαφορά για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Το ΠΑΣΟΚ οφείλει ή αν θες είναι υποχρεωμένο και δεσμευμένο να το κάνει αυτό, δηλαδή το βήμα διαλόγου. Δεν είναι φιλοτιμία. Κάποιοι πληρώνονται ή τέλος πάντων προσφέρουν τις υπηρεσίες τους με αυτόν τον σκοπό. Δεν μας κάνουν χάρη. Τώρα αν υπάρχει έστω και ένας από τους συμμετέχοντες που να είναι ικανοποιημένος από την νέα αιφνιδίως και προχείρως εγκατασταθείσα νέα μορφή ας το πει. Εγώ Μαίρη τους μόνους που ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΝΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΑ ΜΟΡΦΗ ήταν οι βενιζελικοί. Γιατί άραγε ; Τα φάουλς φυσιολογικά τιμωρούνται. Αλλά, δυστυχώς, κατά την πάγια νομολογία των ελληνικών κομμάτων αυτό δεν πρόκειται να συμβεί αφού παντού υπάρχουν προστάτες. Συνεπώς άλλοι ΗΤΑΝ ΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΗΜΕΝΟΙ και μάλιστα αποδείχθηκαν και ΑΧΑΡΙΣΤΟΙ ….. Σου είπα και χθες ότι τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι …… Ίδωμεν … Προς το παρόν αυτό που βλέπω είναι μία ιδεολογικοπολιτική σύγχυση στην πλευρά ΓΑΠ με μερικούς να παραμένουν καθηλωμένοι στην ένδοξη εποχή της 3ης Σεπτέμβρη και μερικούς στην σύγχρονη εποχή του πισωγυρίσματος Σημίτη … Για του λόγου το αληθές ιδού ποιες απόψεις προβάλλονται από το επίσημο site του ΓΑΠ :
Ζήτησε και εσύ από τον Γιώργο Α. Παπανδρέου να διεκδικήσει δυναμικά και στο όνομά σου το δικαίωμα των δημοκρατικών και προοδευτικών πολιτών να ελπίζουμε σε μια πολιτική και δημόσια ζωή με :
– περισσότερη πολιτική,
– περισσότερη ιδεολογία,
– περισσότερη συμμετοχή,
– περισσότερη ανεκτικότητα.
Πως εξηγεί ο συμπαθής κ. Κρόγιας την περισσότερη πολιτική ; Ιδού για να καταλαβαινόμαστε :
Το ΠΑΣΟΚ είναι κόμμα του λαού. Όπως έλεγε ο Ανδρέας, με τον λαό για τον λαό.
Ο ακαδημαϊσμός δεν μπορεί να είναι κυρίαρχο στοιχείο. Δεν διαμορφώνει την πολιτική. Μόνο την θεωρητικοποιεί και την ωραιοποιεί.
Αν είναι δυνατόν …. Μετά μου λες για ευεργετηθέντες …. Ήμαρτον ……
Ρούση… είναι γνωστόν ότι δεν είμαι Βενιζελικιά , δεν είμαι δυσαρεστημένη απο την σελίδα του ΔΙΑΛΟΓΟΣ , κάποιες στιγμές εκνευρίζομαι με το δύσχρηστο ή άτελές του όλου διαβήματος και εκνευρίζομαι … αλλά άλλο αυτό και άλλο απαξι΄΄ωνω την προσπάθεια που με εξέφρασε για ένα μήνα.
Εκεί τποπθετώ και το ανωτέρω » ουδείς κλπ».
Ως αναφορά τους ακαδημαικούς και τα ωραία λόγια τα μεγάλα , αν έχεις παρατηρήσει μιλάω πάντα για το πως θα φτάσουμε στα απλά και καθημερινά , στην ενημέρωση του πιο αδιαάφορου( αν θές ) πολίτη.
Και να σου πω και κάτι άλλο, καθοδηγητές και δάσκαλοι και φιλόσοφοι δεν «ταίριαξαν » ποτέ με την λαική βάση και δεν την ενέπνευσαν ποτέ σε πολιτική συστράτευση.
Σ΄αυτό δεν διαφωνούμε … να το αποδεικνύουμε και με τις πρακτικές μας μόνο.
Δεν αντιπαρατίθεμαι μαζί σου… συστρατεύομαι!
Σχόλιο από Mary Manti — 20 Οκτωβρίου, 2007 @ 11:22 πμ
| Απάντηση
@ ΜΑΙΡΗ … λυπάμαι αλλά είναι σαφές ότι διαφωνούμε … χωρίς την θεωρία απλά θα καταλήξεις λαϊκισμός … και όχι φιλολαϊκή πολιτική ….
Καλά λοιπόν , τότε πάμε στο καφενείο να αναδείξουμε την θεωρία για τον σοσιαλισμό-ελευθερία-ισότητα-δικαιοσύνη-διαφάνεια-συμμετοχικότητα…
Θα φύγουν τρέχοντας … όπως φεύγουν εδώ και δέκα χρόνια ( γιατί το ΠΑΣΟΚ τα εγγυάτο όλα αυτά με την δικήρυξή του και με το πρόγραμμά του … 5-10 κάνανε την διαφόρά ) .
Θες να κάνουμε ΄φιλοσοφικοπολιτικές αναλυσεις?
Θα μεινουν 5-6 και οι υπόλοιποι θα πάνε αλλού.
Η θεωρία ήταν πάντα καλή στο Πανεπιστήμιο σε διαλογικές βραδιές σε επιστημονικά forum … αλλά όχι στον αγρότη και στην νοικοκυρά ούτε στον εργάτη.
Θέλει απλά λόγια και κατανοητά λόγια και αυτά δεν είναι λαικισμός.
Φιλική άποψη
Σχόλιο από Mary Manti — 20 Οκτωβρίου, 2007 @ 12:11 μμ
| Απάντηση
@ ΜΑΙΡΗ … καλά Μαίρη … ακούω λοιπόν για τις πρακτικές λύσεις . Πως θα λύσετε την ανεργία ; Γιατί το πετρέλαιο θέρμανσης είναι εκεί που είναι ; Αν δεν σας ενδιαφέρει το γιατί, και καλά κάνετε σύμφωνα με την δικιά σας θεωρία των πρακτικών ανθρώπων, πείτε τι πρέπει να κάνουμε ώστε να μειωθεί η τιμή . Εκτός και αν θεωρείς ότι αυτό είναι δεδομένο …. οπότε ας μιλήσουμε απλά για το ύψος της επιδότησης …. του χρόνου πόσο θα είναι η επιδότηση ;
Ρούση , μάλλον δεν τα είπα σωστά …
Να προγραμματίσουμε και να αναλυσουμε τις θεωρίες μας , όλοι , και να φτάσει με απλά λόγια στην βάση που είναι και η δύναμη του ΠΑΣΟΚ και νομίζω ότι όλοι για αυτό προσπαθούμε.
Τώρα οι ερωτήσεις σου , περιέχουν μια επιθετικότητα … ακατανόητη και δεν καταλαβαίνω … να πω την άποψή μου έτσι σαν να δίνω εξετάσεις?
Μάλλον απαξιωτικό το βλέπω.
Σχόλιο από Mary Manti — 20 Οκτωβρίου, 2007 @ 1:33 μμ
| Απάντηση
@ ΜΑΙΡΗ … όχι δεν είναι επιθετικότητα … αν δεν αλλάξει το ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ή καλύτερα αν δεν γίνει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΑΦΕΣ ΚΑΙ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΟ (μόνο η θεωρία είναι δεσμευτική αφού αντανακλά τις αρχές, τις αξίες και την ιδεολογία) τότε η παραγωγή πολιτικής για επί μέρους ή γενικότερα ζητήματα (π.χ. πετρέλαιο, ή ανεργία, παιδεία) θα είναι της ΠΛΑΚΑΣ. Κοινώς θα είναι ένα φθηνό εργαλείο στα χέρια επαγγελματιών ανίδεων πολιτικών. Ο Μπένυ ευτυχώς που δήλωσε το θεωρητικό του υπόβαθρο (στο βιβλίο του ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ), έτσι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πρόκειται περί ΔΕΞΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ. Αλλιώς πως θα τον παίρναμε χαμπάρι ; Στο ΠΑΣΟΚ δεν βρίσκεται τόσα χρόνια ; Γιατί δεν το πήραμε χαμπάρι πιο πριν ; Απλά, γιατί έπαψε το ΠΑΣΟΚ να θεωρητικολογεί και να κρύβονται σ’ αυτό το θολό τοπίο τα μπουμπούκια που βλέπεις σήμερα να ετοιμάζονται ν’ ανθίσουν. Λοιπόν ή το ΠΑΣΟΚ θα επαναπροσδιορίσει ΣΑΦΩΣ (άρα κατανοητά σε όλους) το ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΩΝ ΤΟΥ (δεν φθάνει να μιλάμε για ελευθερία ή δικαιοσύνη πρέπει να δίνουμε και νόημα και υπόσταση, δηλαδή να το κάνουμε συγκεκριμένο και κατανοητό)στο οποίο θα στηριχθεί το ΝΕΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΟ του ΥΠΟΒΑΘΡΟ ώστε να καταλήξουμε στο ΟΡΑΜΑ που θα εκφράσει πρωτίστως ο ΗΓΕΤΗΣ και φυσικά όλοι μαζί θα καθορίσουμε στόχους και σκοπούς ώστε να καταλήξουμε στο διά ΤΑΥΤΑ στο πρακτικό δηλαδή της παραγωγής πολιτικής για καθημερινά ή γενικότερα ζητήματα, ή θα κάνουμε μία από τα ίδια δηλαδή θα λέμε για ΜΗ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΥΣ αλλά θα ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ σε πολιτικές ΕΥΝΟΙΑΣ ΤΩΝ ΛΙΓΩΝ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΩΝ (π.χ. σύμφωνα σταθερότητας). Είναι κρίση ταυτότητας και επειδή ο κοσμάκης δεν είναι βλάκας το βλέπει και μας απορρίπτει. Πριν λοιπόν πάμε να τον ακούσουμε, να τον αφουγκραστούμε που λένε, πρέπει να έχουμε τουλάχιστον την ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ μαζί μας. Ποιοι είμαστε και τι θέλουμε ή τι πρεσβεύουμε. Το πως θέλουμε να το κάνουμε είναι αποτέλεσμα της αμφίδρομης επικοινωνίας με τους απλούς ανθρώπους. Πάντως το σίγουρο είναι ότι δεν θα μας ακολουθήσουν ΜΟΝΟ μη προνομιούχοι. Θα μας ακολουθήσουν και ευνοημένοι που ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ασπάζονται την θεωρία μας, το αδιαπραγμάτευτο σύστημα αρχών και αξιών …
Άμεση Δημοκρατία
Φίλε Δημήτρη
Συμφωνώ απόλυτα με την ανάλυσή σου στο 9.
Φυσικά προκύπτει η ανάγκη σαφούς πλαισίου, νομικό και θεσμικό, μέσα στο οποίο ο υπεύθυνος πολίτης θα μπορεί να ασκεί το δικαίωμα, υποχρέωσή του συμμετοχής.
Η ομαλή μετάβαση απ την έμμεση στην άμεση δημοκρατία είναι ένα πολιτικό ζητούμενο.
Η συμμετοχή σε θεσμοθετημένες αντιδράσεις, διαδηλώσεις, απεργίες κλπ., είναι κατάκτηση του λαϊκού κινήματος και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αχρηστευθούν σαν μηχανισμοί πολιτικής συμμετοχής.
Πάντα ευγνώμων στη προσφορά σου
Γιάννης Βλατάκης
@ ΜΜ …. δεν μ’ ενδιαφέρουν οι απόψεις ενός Δεξιού Πολιτικού. Μου είναι παντελώς αδιάφορες … Αν πάνε να γίνουν κυβερνητικές πολιτικές τότε θα διαμαρτυρηθώ …
Το θέμα που εξελίχθηκε σήμερα με τα γραφόμενα του κ.Κρόγια και την απάντηση που έδωσε ο κ. Αλεξανδρής, φανερώνει για μία ακόμα φορά την φτώχεια της πολιτικής μας ζωής. Είναι σαφές εδώ και πολλά χρόνια ότι με ην πολιτική σε κάθε επίπεδο ασχολούνται μετριότητες, οτι η πολιτική αντί να θεραπεύει τα κοινά ασκούμενη από τους «καλύτερους πολίτες» της χώρας (κατά την Θουκυδίδεια ρήση) ασκείται πλέον από τους μέτριους και πολλές φορές τους χείριστους. Σήμερα έγινε μία ακόμα προσπάθεια (από τις εκατοντάδες που έχουν γίνει) να ονομαστεί ακαδημαϊσμός και να απορριφθεί – εξωβελιστεί η ύπαρξη πολιτικών αρχών και πολιτικών φιλοσοφικών θέσεων από την πολιτική ζωή του τόπου. Η πολιτική χωρίς αρχές, χωρίς πολιτικοφιλοσοφικα δεδομένα είναι εύκολη γι αυτούς που την ασκούν, επιτρέπει την ελεύθερη κίνηση στον ωφελιμισμό και στον λαϊκισμό, χωρίς δεδομένα, χωρίς αρχές, χωρίς κατεύθυνση.
Δεν απορώ βέβαια πλέον ούτε για το ΠΑΣΟΚ, από την στιγμή που έγινε πολιτικά πολυσυλλεκτικό μόρφωμα, είναι ευνόητο ότι δύσκολες πολιτικές αρχές που εδράζονται σε συγκεκριμένα πολιτικά – φιλοσοφικά ρεύματα πρέπει να φύγουν να μείνουν στην γωνία. Γιατί να υπάρχει η αναφορά στον σοσιαλισμό όταν θέλουμε να έχουμε στις τάξεις μας κεντροδεξιούς; τι εξυπηρετεί τις εξουσίες μια τέτοια απεύθυνση σε αρχές και αξίες; πως άραγε θα μπορούμε να κινηθούμε ελεύθερα σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές; Αφέθηκε λοιπόν στην άκρη η πολιτική αρχών, η πολιτική συνέπεια και πλέον ως πολιτική εννοείται η μικροπολιτική και η παραπολιτική.
Το αποτέλεσμα είναι εξοφθάλμως ορατό: ένα πολιτικό κόμμα κίνημα χωρίς αξίες, αρχές και κατευθύνσεις, μία πολιτική σούπα όπως έχω ήδη πολλές φορές γράψει.
Ποιός να τις δώσει άλλωστε; το επαγγελματικό πολιτικό προσωπικό, οι εξουσιομανείς μέτριοι, οι θεοποιήσαντες
το ατομικό κέρδος; ποιος σοσιαλισμός τώρα, ποιά δημοκρατία; η εξουσία μας ενδιαφέρει μόνο, οι μικροπολιτικές, οι προσωπικές φιλοδοξίες και τίποτα διαφορετικό από την ποταπότητα της μετριότητας.
Είναι σαφές λοιπόν το μήνυμα των επιθέσεων των μετριοτήτων της πολιτικής σε όσους προσπαθούν να ανασυνθέσουν την ιδεολογική, πολιτική, φιλοσοφική βάση – θέση ενός σοσιαλιστικού δημοκρατικού κόμματος αναφερόμενοι σε έννοιες και αρχές που κατακτήθηκαν με πολύ σκέψη, ανάλυση και αίμα :
Κυρίες και κύριοι δεν έχετε θέση στο κόμμα αυτό, μας είστε άχρηστοι γιατί είστε επικίνδυνοι για την μετριότητά μας που μας αναδεικνύει και συγκροτεί το ατομικό συμφέρον μας !!!.
Πρέπει κάποια στιγμη εμείς που οι μετριότητες μας αποκαλούν ακαδημαϊστές για να εξωβελίσουν την αληθινή πολιτική από την κοινωνική ζωή και την κοινωνία να πάρουμε την «εκδίκησή» μας, την πολιτική μας εκδίκηση και θα το επιχειρήσουμε … .
Το οφείλουμε πρώτα από όλα στους εαυτούς μας, στους αγνούς ανθρώπους που στοχάζονται κοινωνικά με βάση το συνολικό καλό και στις επόμενες γενιές, για να μην τους παραδώσουμε το σημερινό κόσμο της αθλιότητας των μετρίων.
21/10/2007-01:50 page 213
Τα ψαράκια δεν τσιμπάνε.
Ο καθηγητής ΒΒ είπε απόψε στην Πάτρα ότι τα κείμενα δεν είναι σημαντικά για την Νίκη.
Σημαντικά είναι η προσωπικότητα και το σθένος του Αρχηγού.
Παράξενη θέση και επικίνδυνη.
Bill Albanis , dialogos.pasok.gr
Για την αντιγραφή, Ρ. Αλεξανδρής …..
ΣΧΟΛΙΟ … Φίλε Βασίλη αυτό λέμε … μόνο που υπάρχουν επικίνδυνοι παντού με διαφορετικά κριτήρια αλλά όπως φαίνεται με κοινό στόχο, ιδίως σε ατομικό επίπεδο …
Καλημέρα ….
Επιτρέψτε μου να παραθέσω τον γνωστό σε όλους 12ο στόχο που βάζει στη ιδρυτική διακήρυξη του το ΠΑ.ΣΟ.Κ.
12. Επιδιώκεται η κοινωνική απελευθέρωση του εργαζόμενου Ελληνικού Λαού, που μακροπρόθεσμα ταυτίζεται με το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Αυτή η πορεία προϋποθέτει για το σήμερα ορατό μέλλον:
α. Την κοινωνικοποίηση του χρηματοδοτικού συστήματος στο σύνολό του, των βασικών μονάδων παραγωγής, καθώς και του μεγάλου εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου. Ταυτόχρονα προωθείται συστηματικά η ένταξη των αγροτικών επιχειρήσεων σε συνεταιρισμούς νέας μορφής, με δραστηριότητα που θα επεκτείνεται στην προμήθεια πρώτων υλών και στην επεξεργασία, συσκευασία και διάθεση των προϊόντων τους. Οι οργανισμοί αυτοί θα καταργήσουν το μεσάζοντα που εκμεταλλεύεται το προϊόν του ιδρώτα και της γης του αγρότη. Στη βιοτεχνία προωθείται επίσης η συνεταιριστική εκμετάλλευση.
β. Τον περιφερειακά αποκεντρωμένο κοινωνικό προγραμματισμό της οικονομίας που συνδυάζεται με τον έλεγχο των παραγωγικών μονάδων από τους εργαζόμενους (δηλαδή με την αυτοδιαχείριση) και από τους αρμόδιους κοινωνικούς φορείς. Αρμόδιος κοινωνικός φορέας είναι το κράτος, η περιφέρεια, ο δήμος ή η κοινότητα, ανάλογα με το μέγεθος, τον τύπο και τη σημασία της παραγωγικής μονάδας.
γ. Τη διοικητική αποκέντρωση με ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης.
δ. Το συστηματικό και προοδευτικό κλείσιμο του ανοίγματος ανάμεσα στα κατώτερα και τα ανώτερα εισοδήματα κατά περιφέρεια και επάγγελμα.
ε. Μια οικιστική και πολεοδομική πολιτική που να εξασφαλίζει πολιτισμένη κατοικία σε κάθε Ελληνική οικογένεια.
στ. Μια καινούργια παιδεία για να καταργηθούν οι φραγμοί που εμποδίζουν το πλάτεμα της γνώσης και να δημιουργηθούν ελεύθερα σκεπτόμενοι και κοινωνικά υπεύθυνοι πολίτες. Η παιδεία είναι ευθύνη του κοινωνικού συνόλου. Η ιδιωτική εκπαίδευση καταργείται. Η δωρεάν και υποχρεωτική παιδεία εξασφαλίζεται ανεξαίρετα για όλους τους Έλληνες, θεσπίζεται εκπαιδευτική πολιτική που να εξασφαλίζει την πλατιά συμμετοχή όλων των λαϊκών στρωμάτων, καθώς και τη συμμετοχή των σπουδαστών στον προγραμματισμό της παιδείας και στη διοίκηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
ζ. Την κοινωνικοποίηση της υγείας, που συνεπάγεται τη δωρεάν ιατρική, φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, την προληπτική υγιεινή για όλους τους Έλληνες, την κατάργηση των ιδιωτικών κλινικών και όλων των προνομίων στην παροχή ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών.
η. Ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για υγεία, ατυχήματα, γερατειά και ανεργία, που να επεκταθεί σε όλους τους Έλληνες.
θ. Την προστασία της μητέρας και του παιδιού.
ι. Την προστασία του περιβάλλοντος, τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής σε συνδυασμό με την αξιοποίηση των εθνικών λαϊκών παραδόσεων και τη συμμετοχή ολόκληρου του Λαού στην πολιτιστική εξέλιξη.
Οι οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές επιδιώξεις του εργαζόμενου Ελληνικού λαού εργατών, αγροτών, μισθωτών, υπαλλήλων, νεολαίας, μικροεπαγγελματιών και βιοτεχνών η θεμελίωση μιας κοινωνίας χωρίς αλλοτρίωση και γραφειοκρατία, θα πραγματοποιηθούν με τη συνεχή λαϊκή επαγρύπνηση, έλεγχο και κινητοποίηση.
Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα καλεί τον Ελληνικό Λαό να οργανωθεί στις τάξεις του, σε οργανώσεις βάσης, να συμμετάσχει άμεσα στην παραπέρα διαμόρφωση του προγράμματός του, στη λήψη όλων των αποφάσεων και στην ανάδειξη των στελεχών του σε όλα τα επίπεδα. Έτσι θα συνεχίσουμε με νέα ένταση και αποφασιστικότητα τον αγώνα για μια ανεξάρτητη, σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα.
Γιάννης Βλατάκης
Αυτά για να μην ξεχνάμε και να κάνουμε και τις συγκρίσεις μας με το σήμερα.
Δυστυχώς το σημερινό ΠΑΣΟΚ μετά από 30 και πλέον έτη πορείας, βρίσκεται πολύ πιο πίσω ως κίνημα από τους στόχους του 1974. Υπεύθυνος βέβαια για το σήμερα δεν είναι ο Γ. Παπανδρέου, καθώς προσπάθησε σε επίπεδο στόχευσης να επικαιροποιήσει τα πολιτικά ζητούμενα. Υπεύθυνη είναι η ποιότητα των πολιτικών στελεχών που δεν κατέρχονται στην πολιτική λόγω των πολιτικών τους ιδεών, αλλά με προσωπικούς στόχους. Η ύπαρξη και πρόταξη προσωπικών οφελιμιστικών στόχων είναι ασύμβατη με ένα σοσιαλιστικό πολιτικό κίνημα.-
Είναι και πρέπει να είναι σαφές ότι η Ελλάδα που θέλει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει τα χαρακτηριστικά,
ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Αυτά για αυτούς που ρίχνουν πέπλο στις θέσεις, στα λόγια για να ψαρεύουν ψήφους.
Χρέος όλων μας δεν είναι να βάζουμε στην κατάψυξη τις βασικές αρχές του κινήματος με την ελπίδα να συλλέξουμε πανταχόθεν ψήφους για να αναρριχηθούμε στη εξουσία. Χρέος μας είναι οι αρχές της Ανεξαρτησίας του Σοσιαλισμού και της Δημοκρατίας να γίνουν βαθειά κατανοητές σε όλους μας. Όποιο και να είναι το κοινωνικό και μορφωτικό μας επίπεδο. Και όταν γίνονται κατανοητές και ξεκάθαρες όλος ο Ελληνικός Λαός θα συνειδητοποιήσει ότι έχει κοινή πορεία, κοινούς αγώνες, κοινές υποχρεώσεις κοινά δικαιώματα.
Το κίνημα δεν μπορεί να αντέξει σε άλλες ΣΤΡΟΓΓΥΛΟΠΟΙΗΣΕΙΣ.
ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΛΟΓΙΑ θέλει.
ΞΕΚΑΘΑΡΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ.
Μέσα στην καρδιά του κινήματος πάλλεται η καρδιά όλης της Ελλάδας.
Η καρδιά του παγκόσμιου κινήματος.
Και αν το 1974 σας φαίνεται πολύ μακριά, μπείτε στον κόπο να το ξαναδιαβάσετε.
Να θυμηθούμε όλοι πόσο σύγχρονη, ανανεωτική και ριζοσπαστική παραμένει η Ιδρυτική Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη.
Πόσο συντονισμένη με τις ελπίδες και τις επιδιώξεις του Ελληνικού λαού.
Καλημέρα ….
Δεν μου λέτε σύντροφοι … απ’ αυτά του 12 τι θα κρατούσατε σήμερα ; Γιατί είναι τουλάχιστον αφελές να επιθυμούμε να επανέλθουμε 33 χρόνια πριν . Τι άλλαξε στην κοινωνία ώστε να επαναπροσδιοριστούν μερικά (όχι όλα γιατί μερικά είναι γενικές αυθύπαρκτες αρχές στην δημοκρατία) από αυτά ; Αυτό είναι το ζητούμενο. Η προσαρμογή δεν είναι αντίπαλος με την καθαρότητα, η εμμονή στο χθες όμως είναι φανερό δείγμα δυσπροσαρμοστικότητας που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον θάνατο και την εξαφάνιση …
Καλημέρα σύντροφοι
Κάπου στο ιδιωτικό φόρουμ της λέσχης ΓΑΠ, αυτό που είναι κλειδωμένο κατά βάση μόνο για μέλη της (Ωραία ομάδα υποστήριξης είναι !!! κλειδωμένη με μερικές δεκάδες μέλη.)
Σε κάποιο κείμενο που έχουν ανοικτό στο «κοινό» (τα άλλα φαίνεται είναι βαθειά θεωρητικά πράγματα μόνο για τα μέλη) που αναφέρεται στο τι ΠΑΣΟΚ θέλουμε, διάβασα άρθρο που λέει ότι ο δρόμος για το ΠΑΣΟΚ είναι ο «σοσιαλφιλελευθερισμός» !!!!!!!!!!!!!!!!!.
Ελεος σύντροφοι, ντροπή, ακόμα γελάω πικρόχολα …
Αξέχαστο και άφθαστο.
Ρούση επειδή εγώ προσωπικά συμφωνώ σχεδόν σε όλα
Δεν μας λες καλύτερα εσύ που έθεσες και το ζήτημα και για οικονομία χρόνου σε ποιά πράγματα διαφωνείς ή πιστεύεις ότι πρέπει να αναμορφωθουν;
12. Επιδιώκεται η κοινωνική απελευθέρωση του εργαζόμενου Ελληνικού Λαού, που μακροπρόθεσμα ταυτίζεται με το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Αυτή η πορεία προϋποθέτει για το σήμερα ορατό μέλλον:
α. Την κοινωνικοποίηση του χρηματοδοτικού συστήματος στο σύνολό του, των βασικών μονάδων παραγωγής, καθώς και του μεγάλου εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου. Ταυτόχρονα προωθείται συστηματικά η ένταξη των αγροτικών επιχειρήσεων σε συνεταιρισμούς νέας μορφής, με δραστηριότητα που θα επεκτείνεται στην προμήθεια πρώτων υλών και στην επεξεργασία, συσκευασία και διάθεση των προϊόντων τους. Οι οργανισμοί αυτοί θα καταργήσουν το μεσάζοντα που εκμεταλλεύεται το προϊόν του ιδρώτα και της γης του αγρότη. Στη βιοτεχνία προωθείται επίσης η συνεταιριστική εκμετάλλευση.
β. Τον περιφερειακά αποκεντρωμένο κοινωνικό προγραμματισμό της οικονομίας που συνδυάζεται με τον έλεγχο των παραγωγικών μονάδων από τους εργαζόμενους (δηλαδή με την αυτοδιαχείριση) και από τους αρμόδιους κοινωνικούς φορείς. Αρμόδιος κοινωνικός φορέας είναι το κράτος, η περιφέρεια, ο δήμος ή η κοινότητα, ανάλογα με το μέγεθος, τον τύπο και τη σημασία της παραγωγικής μονάδας.
στ. Μια καινούργια παιδεία για να καταργηθούν οι φραγμοί που εμποδίζουν το πλάτεμα της γνώσης και να δημιουργηθούν ελεύθερα σκεπτόμενοι και κοινωνικά υπεύθυνοι πολίτες. Η παιδεία είναι ευθύνη του κοινωνικού συνόλου. Η ιδιωτική εκπαίδευση καταργείται. Η δωρεάν και υποχρεωτική παιδεία εξασφαλίζεται ανεξαίρετα για όλους τους Έλληνες, θεσπίζεται εκπαιδευτική πολιτική που να εξασφαλίζει την πλατιά συμμετοχή όλων των λαϊκών στρωμάτων, καθώς και τη συμμετοχή των σπουδαστών στον προγραμματισμό της παιδείας και στη διοίκηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
ζ. Την κοινωνικοποίηση της υγείας, που συνεπάγεται τη δωρεάν ιατρική, φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, την προληπτική υγιεινή για όλους τους Έλληνες, την κατάργηση των ιδιωτικών κλινικών και όλων των προνομίων στην παροχή ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών.
Φανερό είναι Δημήτρη μου που είναι η παρψχημένη συνθηματολογία … Είχαν άλλωστε τις ευκαιρίες τους να τα κάνουν πράξη και δεν τα έκαναν. Προφανώς γιατί δεν τα πίστευαν ή επειδή δεν είχαν τον τσαμπουκά να τα κάνουν ή επειδή δεν τους άφησαν να τα κάνουν. Προσωπικά δεν μ’ ενδιαφέρει ιδιαίτερα το γιατί, όσο το διά ταύτα στο σήμερα … Είναι φανερό ότι δεν μιλάμε για τον μαρξιστικό σοσιαλισμό, ούτε για τον σοσιαλφιλελευθερισμό του Μπένυ δεξιού τύπου. Μιλάμε για το κοινωνικό μοντέλο της ισότιμης ανάπτυξης (egalitarianism), δηλαδή, αυτό που μειώνει την σχετική ανισότητα διατηρώντας την απόλυτη ανέπαφη … Δηλαδή τα κέρδη της ανάπτυξης μοιράζονται ΙΣΟΤΙΜΑ σε όλους (π.χ. αν τα κέρδη είναι 1.000.000 ευρω και ο πληθυσμός 1.000.000 τότε ο καθένας κερδίζει από 1 ευρω). Ο έλεγχος των μέσων παραγωγής αυτό υπονοεί στην ουσία και δεν έχει απόλυτα και αποκλειστική σχέση με κρατικιστική ή συνεταιριστική οικονομία αλλά με το σύστημα διανομής των κερδών της ανάπτυξης. Επίσης υπονοεί σαφέστατα και ξεκάθαρα την διαδικασία ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΔΟΣΙΑΣ όχι μόνο των επιχειρήσεων, των ιδιωτών αλλά πρωτίστως και καταναγκστικά της Διοίκησης και της Κυβέρνησης … Τώρα, μέχρι να φτάσουμε εκεί, ενδιάμεσο στάδιο είναι η επίτευξη ΟΥΔΕΤΕΡΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ (θεωρώ ότι η Κοινωνική Λογοδοσία, ο κοινωνικός έλεγχος και η συμμετοχή πρέπει να προϋπάρχουν). Δηλαδή αν η αύξηση του ΑΕΠ είναι π.χ. 4% τότε ΟΛΟΙ πρέπει ν’ αυξάνουν τα εισοδήματά τους κατά 4%. Είναι η ενδιάμεση φάση της σταθεροποίησης της σχετικής ανισότητας και της αύξησης της απόλυτης ανισότητας … Για να μην υπάρχουν απορίες : π.χ. ο Δημήτρης έχει σήμερα εισόδημα 10.000 και ο Ρούσης 50.000, η σχετική ανισότητα είναι 5/1, και η απόλυτη 40.000. Αν αυξήσουμε κατά 10% τα εισοδήματά μας ο Δ θα έχει 11.000 και ο Ρ 55.000, η σχετική παραμένει 5/1 αλλά η απόλυτη αυξήθηκε σε 44.000 . Όταν φθάσουμε στο στάδιο της ΙΣΟΤΙΜΗΣ ανάπτυξης τότε από τα 6.000 που είναι αύξηση ο Δ θα έχει 13.000 και ο Ρ 53.000, η σχετική ανισότητα μειώθηκε σε 4,07/1 και η απόλυτη παρέμεινε η ίδια 40.000 … Κανείς δεν είναι δυσαρεστημένος θεωρητικά … Τώρα για να φθάσουμε εκεί Δημήτρη έχουμε πολύ δρόμο. Ας καταλάβουν μερικοί ότι το υπάρχον αναπτυξιακό μοντέλο αυξάνει τόσο την σχετική όσο και την απόλυτη (όπως είναι φυσικό) ανισότητα. ΄Στην αύξηση του 10% ο Δ κερδίζει στην καλύτερη περίπτωση 5% και φθάνει στα 10.500 και ο Ρ (έγινα πλούσιος ευχαριστώ) 55.500 δηλαδή 11% ( βέβαια μην απατάσται η πραγματικότητα από την εμπειρική παρατήρηση είναι ότι ο Δ κερδίζει 1,5-3 % και ο Ρ 20-30% ακόμη και σε χώρες όπως η Νορβηγία)…..
Τώρα για τα υπόλοιπα τα έχουμε πει. Η κοινωνική λογοδοσία επιβάλλει την μορφή τόσο της παιδείας όσο και της υγείας …. Εκεί αρκεί απλά η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ και όχι οι φανφάρες περί δημόσιου ή ιδιωτικού και άλλα τραγελαφικά ….
Συμφωνώ με τις αναλυτικές σου μεθόδους, όμως δεν μπορώ να διαφωνήσω και με την ιδρυτική διακηρυξη, αφού ως διακήρυξη θέτει στοχεύσεις και όχι μεθόδους. Η προβληματική για το σήμερα είναι το γιατί η στόχευση να παραμένει επίκαιρη (ιδίως μετά από 18 έτη καθαρά στην εξουσία). Καλύτερα δε και ακριβολογώντας θα έλεγα ότι δεν υφίσταται πλέον ούτε ως επίσημη στόχευση και ενώ εφαρμόζεται μοντέλλο καθαρά ουδέτερης ανάπτυξης (για να μην πω μονομερούς).
Το ζητούμενο για μένα, όπως έχω ήδη γράψει, είναι να επιννοήσουμε τις μεθόδους λειτουργίας της οικονομίας που θα μας φέρουν μπροστά από τις εξελίξεις, θα μας επιτρέψουν το επιτυχημένο άλμα προς τον ουσιαστικό σοσιαλισμό. Σκέψου τίποτα γιατί εγώ πολιτικά ως στόχευση το έχω λυμένο και θεωρητικά οικονομικά δεν το έχω στην πρακτικότερη επιστημονικότητα των αναλύσεών σου. Αντε βοήθα λίγο το κίνημα … και τον κ. Κουκουλο…
Προχώρησε παραπέρα, δεν αρκεί αυτό, θα μας ξεπεράσουν,
βρες π.χ. πως θα καταφέρουμε ως πολίτες (τα παιδία ή τα εγγόνια μας ίσως) να γεννιούνται με εξασφαλισμένα – κοινωνικά εγγυημένα τα βασικά υλικά και άυλα αγαθά. Εδω σε θέλω Dr. για ξεκίνα να το σκέφτεσαι ως θεωρητικό μοντέλο, τι θα προβλέπει με ποιους όρους θα μπορεί να λειτουργήσει;
Η στόχευση είναι απλή και βρίσκεται στην ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΡΧΗ του ΡΩΛΣ :
Β) ΑΡΧΗ ΔΕΥΤΕΡΗ : οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες διευθετούνται έτσι ώστε α) να αναμένεται εύλογα ότι θα αποβούν προς όφελος όλων και, ταυτόχρονα β) να τελούν σε συνάρτηση με θέσεις και αξιώματα που είναι ανοιχτά σε όλους …
Υπάρχουν δύο αμφιλεγόμενες φράσεις στη δεύτερη αρχή : προς όφελος όλων και ανοιχτά σε όλους .
ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΡΧΗ επαναδιατυπώνεται (εξαιτίας της ασάφειας) ως εξής :
οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες πρέπει να διευθετούνται έτσι ώστε ταυτόχρονα α) να αποβαίνουν προς το μεγαλύτερο όφελος των λιγότερο ευνοημένων και β) να συναρτώνται με αξιώματα και θέσεις ανοικτές σε όλους υπό συνθήκες ακριβοδίκαιης ισότητας ευκαιριών …
ΑΛΛΑ ΑΣ ΜΗΝ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΙ …. εγώ περιμένω ν’ ακούσω από τους πρακτικούς τι και πως θα το κάνουν χωρίς σύστημα αρχών από το οποίο να προκύπτει ένα ΚΑΘΑΡΟ ιδεολογικό πλαίσιο. π.χ. Στην περίπτωσή μας Δημήτρη και βασισμένοι στην Δεύτερη (επαναδιατυπωμένη) Αρχή, η ιδεολογική θέση προκύπτει αβίαστα και απλά : Είμαστε υπέρ ενός συστήματος ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ουδέτερης ανάπτυξης το οποίο θα εξελιχθεί σε ένα πραγματικά ΙΣΟΤΙΜΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ. Απαραίτητη προϋπόθεση ο Κοινωνικός Έλεγχος (όχι με την έννοια της κυριότητας μέσων παραγωγής αλλά με την δημοκρατική έννοια του μηχανισμού επιβολής των αποφάσεων και ελέγχου των πράξεων) που δρα ως καταλύτης στις αλυσιδωτές αντιδράσεις σε κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο ….. Ακαδημαϊσμός της πλάκας ……
Μπορούν τμήματα της κοινωνίας π.χ. οι εργαζόμενοι ενός εργοστασίου, σύμφωνα με ένα μοντέλλο αυτοδιαχείρησης που τους παρέχει απόλυτη αυτονομία (π.χ. αντίστοιχο των συνεταιρισμών)να έχουν στην κυριότητά τους μονάδες παραγωγής;
Δεν μας ξεπερνούν. Ας αποδεχθούν πρώτα το προφανές και μετά χτίζονται όλα τ’ άλλα. Άλλωστε σήμερα βρίσκονται σε πολύ διαφορετική κατεύθυνση. Σιγά σιγά να σου πω γιατί. Γιατί απλά η κοινωνική συνείδηση, η συλλογική λειτουργία και η αλληλεγγύη που διατηρεί την κοινωνία εν ζωή, σφυρηλατείται πάνω στις αυθύπαρκτες ανθρώπινες αξίες. Το πρόβλημα είναι ότι όλα αυτά, όσον αφορούν το ΠΑΣΟΚ, πρέπει να γίνουν με πέπλο άγνοιας. Δηλαδή πρέπει να γίνουν σε συνθήκες άγνοιας της ιστορίας, του σημερινού γίγνεσθαι και της ατομικής θέσης (κοινωνικής, επαγγελματικής, οικονομικής, κομματικής). Η γνώση θα υπάρξει αφού πρώτα καθοριστεί το σύστημα αρχών και το ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο. Φυσικά και δεν είναι εύκολο. Απαιτεί ελευθερία. Ποια ελευθερία είναι σημαντική σε ένα σύστημα ελευθεριών ; Η παρακάτω :
Ίσως, ο πιο ενεργητικός, πιο θετικός και άμεσος ορισμός της ελευθερίας είναι ο ορισμός που είχε δώσει η Χάνα Άρεντ (Hanna Arendt). Στα χειρόγραφά της για την πολιτική, που βρέθηκαν και εκδόθηκαν μετά το θάνατό της, η μεγάλη Γερμανίδα φιλόσοφος της πολιτικής όριζε την ελευθερία με το ελληνικό απαρέμφατο ΑΡΧΕΙΝ – το οποίο έγραφε στα ελληνικά, στα κείμενά της είτε στην αγγλική είτε στην γερμανική γλώσσα. Και διευκρίνιζε ότι αυτό το ΑΡΧΕΙΝ δεν αναφέρεται σε κάποια αρχηγία, ή στην διεύθυνση και στον προσδιορισμό τού ποιος είναι και με ποιο τρόπο είναι επικεφαλής σε κάτι και ως προς κάποιους, αλλά στο δικαίωμα να ξαναρχίζει κανείς την ζωή του, να κάνει μία νέα αρχή. ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΝΑ ΘΕΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΜΙΑΣ ΜΙΚΡΗΣ Ή ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ …
Όπως καταλαβαίνεις στο ΠΑΣΟΚ καταστρατηγήθηκε (στην τωρινή διαδικασία) αυτή η λεξικογραφική, λογική ακολουθία . Όταν το είπα στον Χάρη το κατάλαβε, αλλά, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν τόλμησε να λειτουργήσει υπό το πέπλο άγνοιας, με αποτέλεσμα να μην πει τίποτα στο τέλος … Φυσικά και καταλαβαίνουμε όλοι πόσο δύσκολο είναι το εγχείρημα. Αν όμως το καλοσκεφτείς η διαδικασία ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ έγινε υπό συνθήκες (σχεδόν) πέπλου άγνοιας. Γι αυτό άλλωστε δημιούργησε εύκολα όραμα, στόχους και σκοπούς. Δυστυχώς όταν έφθασαν στο διά ταύτα δεν ήταν αποτελεσματικοί όπως έπρεπε. Επίσης όταν χρειάστηκε η απαραίτητη προσαρμογή στο νέο περιβάλλον, η διαδικασία έγινε υποψιασμένα, συνεπώς κατευθυνόμενη από την ατομική θέση του καθενός και όχι υπό συνθήκες άγνοιας… Γι αυτό άλλωστε και απέτυχε αφού έφθασαν χωρίς περιστροφές στο διά ταύτα το οποίο βέβαια ικανοποίησαν με παροιμιώδη ανικανότητα ….
Κοίταξε να δεις περί κυριότητας. Σκέψου ως συγκριτικό πλεονέκτημα. Διαλέγεις αυτό που έχει την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και αποδοτικότητα. Το πρόβλημα συνεπώς μεταφέρεται στην πολιτική βούληση που διέπει τις διαδικασίες διανομής ή αναδιανομής. Για να αναδιανέμουμε κάτι πρέπει πρώτα να το δημιουργήσουμε ή να το παράγουμε ….. Αλλιώς θα κάνουμε διανομή κοπανιστού αέρα ….
Χωρίς να διαφωνώ, για την ελευθερία έχουν γραφθεί και τελειότεροι ορισμοί.
Θα ήθελα να εξετάσεις το κλειδί της «ευδαιμονίας» με την αρχαιά διττή (υλική – πνευματική) έννοια ως κύρια συνιστώσα και συνισταμένη ταυτόχρονα της ελευθερίας. Πως η συλλογική «ευδαιμονία» αποτελεί το κλειδί για την ελευθερία του ανθρώπου και την πλήρη δημοκρατία.
Πως μπορούμε σήμερα τεχνικά, υλικά, οικονομικά, αλλά και πμνευματικά να οδεύσουμε ως πολίτες προς την «ευδαιμονία» που θα μας απελευθερώσει και από τις κάθε είδους εξαρτήσεις (πολιτικές, οικονομικές – βιοποριστικές). Πιστεύω ότι η δημιουργία εξαρτήσεων είναι ένα σημείο κλειδί που πρέπει να ακυρώσουμε για να κινηθούμε προς την ελευθερία. Επειδή όμως είμαστε άνθρωποι και διψάμε – έχουμε ανάγκη – για κάποια πράγματα πρέπει να βρούμε τον τρόπο να τα έχουμε χωρίς να γινόμαστε εξαρτώμενα κανενός και καμμίας εξουσίας. Ωστε να διατηρήσουμε την αυτονομία μας και το δικαίωμα του άρχειν εμαυτούς.
Για πολέμησέ το λίγο, ίσως αντισυμβατικά …
Δεν λέω αν υπάρχουν άλλοι καλύτεροι ορισμοί (ο Κοτζιάς σχολιάζει). Λέω ότι αυτού του είδους η ελευθερία ταιριάζει ή είναι απαραίτητη στην σημερινή ΠΑΣΟΚική συγκυρία ….
Όσο για το δεύτερο, που εμπεριέχει και διαστάσεις της αριστοτέλειας ηθικής, νομίζω ότι η εργασία του Σεν είναι σημαντική και χρήσιμη …. Δηλαδή με την έννοια ότι πρέπει πάντα να υπάρχουν οι προϋποθέσεις ή οι βαθμοί ελευθερίας που να επιτέπεουν την ικανοποιητική μετατροπή των τίτλων σε δυνατότητες … Τώρα αν το δεις ως σύστημα ελευθεριών, και διατηρώντας την αυτονομία των ανθρώπων στο να επιλέξουν ποιες έλευθερίες (θεωρητικά όλες) και σε ποια ποσότητα (ή βαθμό) θέλουν να κάνουν χρήση …. Προκύπτει η ΠΡΩΤΗ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΡΩΛΣ :
Α) ΑΡΧΗ ΠΡΩΤΗ : κάθε πρόσωπο έχει ίσο δικαίωμα στο πλέον εκτεταμένο σχήμα ίσων βασικών ελευθεριών που να είναι συμβατό με ένα παρόμοιο σχήμα ελευθερίας για τους άλλους …
Έτσι εξασφαλίζεται η μή εξάρτηση … κοινώς σε ένα πεπερασμένο σύνολο ίσων βασικών ελευθεριών κάποιος θα επιλέξει να κάνει χρήση (με ποσοστικούς όρους) κάποιων ή κάποιας . Συνεπώς θα μειωθεί η ποσότητα των υπολοίπων ελευθεριών εφόσον κάνει χρήση μίας π.χ. περισσότερο από τους υ΄πόλοιπους. Δηλαδή αυτός που θέλει εξουσία δεν θα το πετύχει χωρίς αντίτιμο … πρέπει κάτι να παραχωρήσει στους ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ … καταλαβαίνεις τι θέλω να πω … δεν αφορά σύστημα εξουσίας, αλλά, σύστημα ελευθεριών όπου όλοι είμαστε ίσοι ….
Φίλε Ρούση, ελευθερίες χωρίς ευδαιμονία, δηλ. εξασφάλιση των βασικών ενστικτωδώς και πρωταρχικώς αναγκαίων μέσων διαβίωσης (υλικης και πνευματικής) είναι απλό κενό γράμμα. Διότι οι ελευθερίες εκχωρούνται για την εξασφάλιση των μέσων αυτών. Αρα η προβληματική αναπτύσσεται εκεί π.χ. εκχωρείς ελευθερίες και γίνεσαι «λακκές» για ένα κομμάτι ψωμί …
Κάποια στιγμή στις άμεσα επόμενες ημέρες θα φτιάξω ένα απλό σχήμα, με απλές έννοιες για να το θέσω και στους λοιπούς, αλλά κυρίως σε εσένα για να βρούμε την «οικονομοτεχνική» λύση που εξασφαλίζει την ευδαιμονία (λέει ο Περικλής δια γραφίδος Θουκυδίδη αναλύοντας την πορεία στην δημοκρατία: ελεύθερον εστι το ευδαίμον)
Δεν εκχωρείς τίποτα. Απλά έχεις ίσα δικαιώματα σε ένα σύστημα ελευθεριών. Π.Χ. ο Κόκκαλης έχει περισσότερα δικαιώματα αφού π.χ. η ελευθερία του πλούτου δεν επιτυγχάνεται εις βάρος των άλλων ελευθεριών που έχει. π.χ. ο Αρχιεπίσκοπος έχει περισσότερα δικαιώματα αφού του έκαναν και προσωπική δέηση για την υγεία του, χωρίς ο ίδιος να στερηθεί κάτι άλλο για το προνόμιο που εξασφάλισε.
Τώρα όσον αφορά την διαβίωση. Είναι βασική ελευθερία. Όχι μόνο ως εξασφάλιση της διατροφής, αλλά, εξασφάλιση ΕΠΑΡΚΟΥΣ (με κάθε έννοια της επάρκειας). Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη ο πλούτος είναι μέσο, όχι δυνατότητα. Για να το δεις πιο απλά, π.χ. η Μποτσουάνα δεν είναι φτωχή χώρα με όρους εισοδήματος, ή εκπαίδευσης. Όμως είναι εξαιρετικά φτωχή με όρους προσδόκιμου επιβίωσης εξαιτίας της επιδημίας του AIDS.
Στην ουσία δεν πρόκειται για ίση ελευθερία οποιασδήποτε μορφής. Αλλά για ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ σε ένα σύστημα ελευθεριών … Δεν εκχωρείς δικαιώματα. Απλά εξασφαλίζεις μεγαλύτερη χρήση της ελευθερίας που επιθυμείς ως άτομο. Δεν στερείσαι τις υπόλοιπες. Απλά κάνεις λιγότερη χρήση από τις υπόλοιπες. Δεν μπορεί δηλαδή να είσαι ταυτόχρονα πλούσιος, εξουσία, μορφωμένος κλπ. Στην ουσία είναι προχωρημένη μορφή κοινωνικής δικαιοσύνης. Κανείς δεν στερείται τίποτα αλλά δεν περιορίζει και τα δικαιώματα των άλλων έχοντας υποκλέψει με οποιονδήποτε τρόπο (είτε ατομικά, είτε επειδή το σύστημα του το επιτρέπει)περισσότερα από όσα δικαιούται….
Φίλε Ρούση,
Πιστεύω κι εγώ ότι εγκλωβίζεσαι στη μεθοδολογία προσπερνώντας την στόχευση
Σαν απλά συνθηματολογία.
Οι στόχοι του λαϊκού κινήματος είναι απ όλους κατανοητοί και με βάση αυτούς θα συμμετάσχουν και θα κρίνουν την Μεθοδολογική απόκλιση που μπορεί να προκύψει απ την ηγετική ομάδα.
Προσωπικά στερούμε των ευρέων πολιτικών και κοινωνιολογικών
γνώσεων πού απαιτεί η Μεθόδευση των λύσεων,
αλλά αναγνωρίζω τους στόχους και έχω αποφασίσει σε ποιους
να εμπιστευτώ την Μέθοδο.
Πάντα σε εγρήγορση για να ανακαλέσω την εμπιστοσύνη μου σε περίπτωση απόκλισης απ τους στόχους και να συμμετάσχω με ενεργό τρόπο στην σύγκληση.
Δεν είναι μεθόδευση λύσεων . Η λεξικογραφική σειρά είναι ξεκάθαρη (θυμήσου το 1974):
1) ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΩΝ
2) ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
3) ΗΓΕΤΗΣ
4) ΟΡΑΜΑ
5) ΣΤΟΧΟΙ – ΣΚΟΠΟΙ
6) ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
Δεν μπορείς να πας κατευθείαν στο 3) ας πούμε (πράγμα που κάνει σήμερα το ΠΑΣΟΚ αρνούμενο ότι υφίσταται κρίση του 1) και 2)) ούτε στο 6) που λένε κάποιοι ….
Δεν θέλω πάντως να προκαλέσω προβλήματα σε κανέναν.
Χαιρετώ προς το παρόν και περιμένω και προτάσεις για το Blog αλλά και κείμενα σας για να αποτελέσουν ξεχωριστά θέματα διαλόγου.
Δεν έχεις άδικο, Δημήτρη. Ίσως. Όμως ο ηγέτης είναι σημαντικός όχι στην υλοποίηση αλλά στην εμπέδωση του οράματος. Τουλάχιστον σήμερα. Κοινώς χωρίς Ανδρέα δεν ξέρω αν το ΟΡΑΜΑ θα περνούσε στην κοινωνία. Η συμμετοχή σίγουρα εξασθενίζει τον καταλυτικό ρόλο του ηγέτη. Λογικά σε μία τέλεια συμμετοχική και δίκαιη κοινωνία ίσως και να μην χρειάζεται καν … ίσως λέω, δεν το έχω σκεφτεί ακόμη αν μπορεί να συμβεί και γιατί θα έπρεπε να συμβεί …..
Συμφωνώ κι εγώ.
Τον ηγέτη θα τον έβαζα τελευταίο.
Στην συγκεκριμένη φάση όμως και για να ξαναβρούμε τα υπόλοιπα που έχουν χαθεί,
γίνεται θέμα πρωταρχικής σημασίας για την αποτελμάτωση.
Θα μπορούσε να αποτελέσει θέμα διαλόγου η ιδρυτική διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη.
Εκεί ο φίλος και σύντροφος Αλεξανδρής θα μπορούσε να αναπτύξει καλλίτερα και να εκλαϊκεύσει το σκεπτικό του.
Είπαμε Γιάννη … Σ’ αυτό που έβαλες (12) δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν κάποια τμήματα … πρέπει να αναμορφωθούν … αλλά μην διατηρούμε αυταπάτες . Αυτό απαιτεί μακροχρόνια διαδικασία που δεν εξαρτάται μόνο από εμάς. Άλλωστε δεν έχουμε την δύναμη να το προκαλέσουμε ως διαδικασία. Ας είμαστε καλά και από εδώ, απ’ αυτό το μπλογκ κάτι θα βγάλουμε. Αρκεί να μην κουραστούμε και τα παρατήσουμε … Αυτός είναι ο βασικός κίνδυνος ….
Φίλε Αλεξανδρή,
Εκτός από το α. και το β. στο 12 που πιθανόν να θέλουνε μια προσαρμογή στη σημερινή πραγματικότητα, εγώ δεν βλέπω τι πρέπει να εκλείψει απ’ τις προϋποθέσεις.
Έχεις κάποια συγκεκριμένη ιδέα??
Γιάννη στο μήνυμα 56 τα έχω πει ποια είναι … Τα ξαναβάζω γιατί συμφωνούμε :
12. Επιδιώκεται η κοινωνική απελευθέρωση του εργαζόμενου Ελληνικού Λαού, που μακροπρόθεσμα ταυτίζεται με το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Αυτή η πορεία προϋποθέτει για το σήμερα ορατό μέλλον:
α. Την κοινωνικοποίηση του χρηματοδοτικού συστήματος στο σύνολό του, των βασικών μονάδων παραγωγής, καθώς και του μεγάλου εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου. Ταυτόχρονα προωθείται συστηματικά η ένταξη των αγροτικών επιχειρήσεων σε συνεταιρισμούς νέας μορφής, με δραστηριότητα που θα επεκτείνεται στην προμήθεια πρώτων υλών και στην επεξεργασία, συσκευασία και διάθεση των προϊόντων τους. Οι οργανισμοί αυτοί θα καταργήσουν το μεσάζοντα που εκμεταλλεύεται το προϊόν του ιδρώτα και της γης του αγρότη. Στη βιοτεχνία προωθείται επίσης η συνεταιριστική εκμετάλλευση.
β. Τον περιφερειακά αποκεντρωμένο κοινωνικό προγραμματισμό της οικονομίας που συνδυάζεται με τον έλεγχο των παραγωγικών μονάδων από τους εργαζόμενους (δηλαδή με την αυτοδιαχείριση) και από τους αρμόδιους κοινωνικούς φορείς. Αρμόδιος κοινωνικός φορέας είναι το κράτος, η περιφέρεια, ο δήμος ή η κοινότητα, ανάλογα με το μέγεθος, τον τύπο και τη σημασία της παραγωγικής μονάδας.
στ. Μια καινούργια παιδεία για να καταργηθούν οι φραγμοί που εμποδίζουν το πλάτεμα της γνώσης και να δημιουργηθούν ελεύθερα σκεπτόμενοι και κοινωνικά υπεύθυνοι πολίτες. Η παιδεία είναι ευθύνη του κοινωνικού συνόλου. Η ιδιωτική εκπαίδευση καταργείται. Η δωρεάν και υποχρεωτική παιδεία εξασφαλίζεται ανεξαίρετα για όλους τους Έλληνες, θεσπίζεται εκπαιδευτική πολιτική που να εξασφαλίζει την πλατιά συμμετοχή όλων των λαϊκών στρωμάτων, καθώς και τη συμμετοχή των σπουδαστών στον προγραμματισμό της παιδείας και στη διοίκηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
ζ. Την κοινωνικοποίηση της υγείας, που συνεπάγεται τη δωρεάν ιατρική, φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, την προληπτική υγιεινή για όλους τους Έλληνες, την κατάργηση των ιδιωτικών κλινικών και όλων των προνομίων στην παροχή ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών.
Φίλε Αλεξανδρή
Ναι ούτε για κατάργηση ιδιωτικών κλινικών μπορούμε να μιλάμε.
Για ένα δίκαιο, εκσυγχρονισμένο κοινωνικό σύστημα υγείας, με πρόσβαση απ όλους τους πολίτες ανεξαρτήτου εθνικότητας, που να ακυρώνει την ανάγκη χρήσης των ιδιωτικών κλινικών μπορούμε να ζητήσουμε.
Και ούτε κατάργηση των ιδιωτικών Πανεπιστήμιων μπορούμε να απαιτήσουμε.
Θα λοβοτομούσαμε την δημοκρατία.
Ανασκεύαση της νομοθεσίας χρειάζεται ώστε η Παιδεία των προνομιούχων να μην ανταγωνίζεται την Παιδεία για όλους.
Αλλά παραμένουμε στις βασικές αρχές βλέπεις.
Είναι διαχρονικά σύγχρονες.
Είναι διαχρονικά συντονισμένες με τις ανάγκες των πολιτών όλων των κοινωνιών.
Συμφωνώ απόλυτα … πρέπει να βλέπουμε στο σήμερα και ν’ αποφύγουμε τους δογματισμούς χωρίς κριτική σκέψη … Για τα υπόλοιπα είναι φυσικό να επιμένουμε αφού η διαχρονικότητά τους είναι αδιαμφισβήτητη …
Καλό βράδυ Γιάννη ….
ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗ
ΟΧΙ δεν είμαστε οπλισμένοι στρατοί που περιμένουν τους ηγέτες τους να τους αφοπλίσουν.
ΟΥΤΕ περιμένουμε ένα σύνθημα για να αρχίσουμε η να σταματήσουμε.
Δεν βλέπεις ότι υποβιβάζοντας την βάση, στην οποία απευθύνεις το αίτημα ψήφου,
σε ένα άμορφο απολιτικό σχήμα , δυναμιτίζεις και την επιλογή της;
ΕΙΜΑΣΤΕ ενεργοί πολίτες που ασκούμε με το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης το ανώτατο θεσμικό δικαίωμα της Δημοκρατίας.
Είμαστε η λαϊκή βάση που εγγυάται και τον έλεγχο του ηγέτη που η ίδια θα επιλέξει.
Πάντα σε εγρήγορση.
Θα θεωρούσα μεγάλη τιμή μια εξήγηση επ’ αυτού.
Γιάννης Βλατάκης
Φίλε Δημήτρη,
Ίσως αυτό που θα μπορούσε να προστεθεί στην ιστοσελίδα σου αν είναι δυνατόν,
Είναι η εντολή επαναφοράς στη αρχή της σελίδας, όταν είσαι στο τέλος της.
Ίσως και να είμαι φυγόπονος…
Γιάννη γειά σου και σε ευχαριστώ για την συμμετοχή σου.
Εάν ξέρεις τον τρόπο – εντολή (εκτός από το ποντίκι στην δεξιά μπάρα)παρακαλώ να μου τον αναφέρεις.
Ξέρεις το μοντέλο των Blog δεν παίρνει πολλές βελτιώσεις, δεν είναι ιστοσελίδα που βάζεις ό,τι θέλεις, όπου θέλεις).
Θα ετοιμάσω, αύριο ελπίζω, ένα κείμενο με αυτά που εννοώ πιο πάνω.
Θέλω οι μετέχοντες να μου πείτε, καλύτερα να το βάλω σε αυτή την σελίδα- θέμα ή να φτιάξψ ένα καινούργιο;
Τέλος πάντων αυτά από αύριο.
Επίσης Γιάννη, εάν θέλεις΄να ξεκινήσουμε κάποιο θέμα με κάποιο κειμενό σου ή χωρίς, γράψε το για να το ετοιμάσουμε.
Καληνύχτα, Δημήτρης
ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ πια ότι οι μέθοδοι υφαρπαγής ψήφων, της αντιδραστικής δεξιάς με τα χουντοβασιλικά δεκανίκια, ενίοτε υιοθετούνται και από σοσιαλιστές που διεκδικούν την ηγεσία του κινήματος.
Δεν μας έφτανε το προεκλογικό υπονοούμενο της Ν.Δ. Καραμανλής ή Τανκς, τώρα έχουμε και το Βενιζέλος ή τανκς.
Υπό την απειλή πρόωρων εκλογών ο Β.Β., προτείνει τον εαυτό του ως μόνη λύση για να νικήσει τον Καραμανλή.
Λες και δεν υπάρχουν αντιμαχόμενες πολιτικές αλλά πρόσωπα.
Αντίθετα ο Γ.Α.Π. προτείνει σαν νικηφόρο πορεία το ίδιο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αλλαγμένο.
Το ίδιο προσπαθεί να προτείνει και ο Κ. Σκανδαλίδης αλλά θα εννοεί αλλαγή σε επίπεδο στελεχών μιας και την βάση την θεωρεί οπλισμένους στρατούς.
Γιάννης Βλατάκης
Είναι η υποκριτική μάσκα της δεξιάς που θέλει να δείχνει ότι η Ν.Δ. προτιμάει τον Γ.Α.Π. στην θέση του προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Και την ώρα που χαμογελώντας πίσω απ τα μουστάκια της παίζει το δίγλωσσο προβοκατόρικο παιχνίδι της οι υποστηρικτές του Β.Β. αντί να το ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΟΥΝ το χρησιμοποιούν!!!
Τι να φοβηθεί η Ασύμμετρη Φιλελεύθερη Δεξιά Με Χουντοβασιλικά Δεκανίκια
( βλέπε ΛΑ.Ο.Σ. ) από μία μετεξελιγμένη
«σοσιαλφιλελεύθερη» παραλλαγή της???
Την αποδέσμευση της Σοσιαλιστικής Δυναμικής του Κινήματος, που εγγυάται ο Γεώργιος Παπανδρέου, τρέμει στην ουσία η δεξιά ως μοναδικό ουσιαστικό αντίπαλο στην αντιλαϊκή πολιτική της.
Γιάννης Βλατάκης
Σύντροφοι αντισταθείτε σε κάθου είδους μικροπολιτικού ή προσωπικού συμφέροντος.
Ας αντισταθούμε στην αναξιοκρατική αναρρίχηση που υπόσχεται η κομματική ταυτότητα.
Είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία για αλλαγή.
Ξεκινώντας από εμάς τους ίδιους.
Για να μην πέσουν θύματα οι μελλοντικές γενιές, τα παιδιά μας, ενός συστήματος αναξιοκρατίας που εμείς οι ίδιοι θα έχουμε υπηρετήσει.
Ρούση επήλθε κόπωσις απόψεων;
Εγώ όπως σας είπα απόψε δεν κοιμήθηκα, όχι δεν είδα το Βενιζέλο σε εφιάλτη
Απλώς εργασία συνεχιζόμενη έως τώρα.
Τα αγαθα κόποις κτώνται, η δε εξουσία κατά παράφραση του κόποις (συνήθως).
Φίλε Δημήτρη
Αφού σε ευχαριστήσω για το βήμα διαλόγου που ανιδιοτελώς παρέχεις θα τολμούσα να προτείνω για συζήτηση σε πλαίσιο εξειδικευμένης θεματολογίας, τον εκσυγχρονισμό των α. β. στ. και ζ. της 12ης παραγράφου της ιδρυτικής διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη με την συμβολή του φίλου Αλεξανδρή που πρώτος έθιξε την ανάγκη αυτή.
Εκσυγχρονισμό στα πλαίσια των σοσιαλιστικών και Δημοκρατικών αρχών του Κινήματος βεβαίως.
Γιάννη καλημέρα
Δες την ώρα του μηνύματος για να καταλάβεις τι γίνεται με την δουλειά. Αλλωστε ούτε σε αυτό εδώ «μετείχα».
Θα επανέλθω φυσικά.
Για το θέμα της ιδρυτικής διακ. του ΠΑΣΟΚ, λέω να την βάλουμε ολόκληρη σε ένα ξεχωριστό θέμα στο blog
και να σχολιάσουμε, να επικαιροποιήσουμε, τέλος πάντων να εκφράσουμε τις απόψεις μας.
Περιμένω τη σύμφωνη γνώμη σας ή κάποια άλλη άποψη.
Φίλε Δημήτρη
Συγχαίρω την τόλμη σου.
Ναι συμφωνώ.
Ξεχωριστώ θέμα στο blog oολόκληρη η ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Φίλε Αλεξανδρή δεν μπορείς να αρνηθείς μια τέτοια πρόκληση…
Δημήτρη Καλημέρα ,
κάποιο πρόβλημα υπάρχει στη στοίχιση της σελίδας και μπερδεύονται οι κολώνες.
Αν μπορείς κάνε κάτι για να διαβάζεται … πιό εύκολα
Αναμένω να δώ ποιες πρωτοβουλίες προτείνεις να πάρουμε …για αντίσταση !
Φιλικά
Μαίρη
Σχόλιο από Mary Manti — 23 Οκτωβρίου, 2007 @ 1:48 μμ
| Απάντηση
Σχόλιο από Mary Manti — 23 Οκτωβρίου, 2007 @ 2:21 μμ
| Απάντηση
Εχει ανοίξει στο blog ένα άλλο post σχετικα με την διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη
Εάν έχεις μπεί μόνο σε αυτό πήγαινε στο https://dialogoskoinonia.wordpress.com/ και επέλεξε ό,τι θέλεις.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ένα όραμα και ένα σχέδιο για την θέση που πρέπει να διεκδικήσει στον κόσμο και στην Ευρώπη. Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια της απομόνωσης και της ακινησίας. Τη στιγμή που το 80% των αποφάσεων που αφορούν στην καθημερινότητα του έλληνα πολίτη λαμβάνονται στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ασφάλεια και η ευημερία των Ελλήνων και της Ελλάδας εξαρτώνται από διαρκή διεκδίκηση, με πειστικότητα και αποτελεσματικότητα, στον ευρωπαϊκό αλλά και στον παγκόσμιο στίβο.
Ο ΓΑΠ είναι κατά γενική ομολογία ο ικανότερος Έλληνας πολιτικός:
o Στην αντίληψη των διεθνών εξελίξεων, αποδεδειγμένα στην αποτελεσματική διαπραγμάτευση σε επίπεδο διεθνών οργανισμών και κυρίως Ε.Ε. από την οποία η Ελλάδα αντλεί την συντριπτική πλειοψηφία των κονδυλίων και της οποίας Ένωσης οι αποφάσεις επηρεάζουν καθοριστικά τις ζωές μας;
o Στην πρόσληψη των αλλαγών και των συσχετισμών του σύνθετου διεθνούς αλλά και περιφερειακού περιβάλλοντος; Και συνακόλουθα των επιπτώσεων αυτών στα εθνικά μας συμφέροντα.
Πιο συγκεκριμένα, ως ΥΕΞ έχει αποδείξει ότι γνωρίζει καλλίτερα από τον οποινδήποτε πώς να διαπραγματεύεται, πώς να διεκδικεί και να προασπίζεται τα εθνικά συμφέροντα. Από τα πολλά παραδείγματα, η, από κοινού με τον Κ. Σημίτη, διασφάλιση της ομαλής, παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα από ισχυρούς μας εταίρους και την Τουρκία, ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί το αποκορύφωμα. Το παλμαρέ των επιτυχιών του περιλαμβάνει επίσης ιστορικές αποφάσεις για τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, την φυσιογνωμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως η ρήτρα αλληλεγγύης των κρατών μελών που είναι το θεμέλιο για μια κοινή αμυντική πολιτική της Ευρώπης και εξαιρετικής σημασίας για τη χώρα μας, ακόμη και τη σθεναρή στάση της ελληνικής προεδρίας στον τότε επικείμενο πόλεμο στο Ιράκ παρά το ότι είχε να αντιμετωπίσει ισχυρές αντιστάσεις αλλά και εσωτερικούς υπονομευτές.
Είναι ο μοναδικός πολιτικός αρχηγός που έχει αντιληφθεί ότι στη νέα εποχή στην Ελλάδα, όπως και σε κάθε χώρα, προσφέρονται δύο δυνατότητες: είτε να συμμετέχει ενεργά στο παγκόσμιο γίγνεσθαι κινητοποιώντας όλο το δυναμικό της και αναλαμβάνοντας συνεχώς πρωτοβουλίες που ενισχύουν τη χώρα διεθνώς και της επιτρέπουν να προχωρήσει μπροστά με σεβασμό στο αξιακό υπόβαθρο της κοινωνίας, είτε να επιλέξει το περιθώριο και να απέχει από τις εξελίξεις, θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο προστατεύονται καλλίτερα τα συμφέροντα της χώρας.
Επίσης, η χώρα έχει ανάγκη από ένα πολιτικό που έχει ένα σαφές πολιτικό στίγμα απέναντι στις αναδυόμενες νέες πραγματικότητες: Στην εποχή μας τόσο τα χρόνια (ανεργία, φτώχεια, εργασιακά, περιθωριοποίηση μεγάλων κοινωνικών ομάδων, διαμάχη πολιτισμών και θρησκειών) όσο και τα πιο πρόσφατα (μετανάστευση, περιβάλλον, ρόλος ΜΜΕ, , παγκόσμια τρομοκρατία, κινεζικά προϊόντα, φτηνή εργασία, αναζήτηση εθνικής ταυτότητας, ψηφιακός αναφαλβητισμός, κ.α.) προβλήματα απαιτούν σύνθετες και πρωτότυπες λύσεις.
Ο ΓΑΠ, δεδομένου ότι αντιλαμβάνεται καλλίτερα από τον καθένα το διεθνές περιβάλλον, είναι σε θέση να ιεράρχησει τις δημόσιες πολιτικές για την παιδεία, την υγεία, τη δημόσια διοίκηση, την έρευνα, τις νέες τεχνολογίες και να της εντάξει στην απαιτητική διαδικασία της παγκοσμιοποίησης.
Σε πλήρη αντίθεση με δεξιές λογικές ο ΓΑΠ δεν θεωρεί τις δημόσιες πολιτικές ως επιβαρυντικές του προϋπολογισμού αλλά ως συστατικό στοιχείο της παραγωγικής ανάπτυξης της χώρας.
Εν τέλει, στο παγκοσμιοποιημένο και αλληλοεξαρτώμενο περιβάλλον εύκολα γίνεται αντιληπτό ποιο πρόσωπο έχει τις γνώσεις, τα φόντα, την κουλτούρα και το κύρος να προστατεύσει αλλά και να προωθήσει αποτελεσματικότερα τα συμφέροντα της χώρας μας. Αυτός που αντιλαμβάνεται τις παγκόσμιες, ευρωπαϊκές και εθνικές τάσεις, όχι μόνο μπορεί καλλίτερα να διαχειριστεί την εξωστρέφεια αλλά και να αντιμετωπίσει τους κινδύνους για την ελληνική κοινωνία που απορρέουν από την παγκοσμιοποίηση.
Γιατί τον χρειάζεται το πολιτικό μας σύστημα
Θέλουμε πολιτικούς πραγματικά ανεξάρτητους. Θέλουμε πολιτικό σύστημα με ουσιαστική αυτονομία απέναντι στα μεγάλα συμφέροντα. Θέλουμε να ξεφύγουμε από την σημερινή αποτελμάτωση του πολιτικού συστήματος στις πελατειακές εξαρτήσεις και την απαξίωση της γενικευμένης υποψίας διαφθοράς. Ο Γιώργος Παπανδρέου πιστεύει σε αξίες και επιδιώκει μέσω της εξουσίας να τις κάνει πράξη. Δεν τον ενδιέφερε ποτέ η εξουσία για την εξουσία.
• Ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν και είναι στην εμπροσθοφυλακή της μάχης της αυτονομίας της πολιτικής απέναντι σε κάθε μορφής συμφέροντα και σε εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας. Έχει συστηματικά προτείνει ριζοσπαστικές τομές στο πολιτικό σύστημα ώστε να σταματήσει η εξάρτηση της πολιτικής από την οικονομία και τα media και να ενισχυθεί η διαφάνεια και η υποχρέωση λογοδοσίας κάθε εξουσίας.
• Πρότεινε μεγάλες μεταρρυθμίσεις στο πλαίσιο της συνταγματικής αναθεώρησης, όπως την άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, την κατοχύρωση εγγυημένου επιπέδου αξιοπρεπούς διαβίωσης, της λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας.
• Δεσμεύτηκε για μεγάλες μεταρρυθμίσεις αποκέντρωσης. Όταν πρότεινε τον δεύτερο Καποδίστρια και την αιρετή περιφερειακή αυτοδιοίκηση, όλοι δίσταζαν. Σήμερα, τα λένε και άλλοι, αλλά δεν τα εννοούν. Ριζοσπαστική αποκέντρωση αρμοδιοτήτων, ευθυνών, φόρων, εξουσίας, στη χώρα μας μόνο ο Γ.Παπανδρέου μπορεί να κάνει.
• Πρότεινε μία μεγάλη μεταρρύθμιση ανασύνταξης των θεσμών αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας με την εισαγωγή νέου εκλογικού νόμου για την αυτοδιοίκηση α΄ και β΄ βαθμού, τη Βουλή και την Ευρωβουλή. Με συνδυασμό μονοεδρικών περιφερειών και λίστες σε ευρείες περιφέρειες, που θα δώσει στους εκπροσώπους του λαού πραγματική ανεξαρτησία από συμφέροντα και υποψίες συναλλαγής και θα τους απαλλάξει από το άχθος των πελατειακών σχέσεων.
• Έχει μία σαφή και ξεκάθαρη τοποθέτηση γύρω από τις απαραίτητες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες:
o Προσδιορίζοντας την κοινωνική μας ταυτότητας επιδιώκει τη διασύνδεση των δυναμικών στρωμάτων με τα ασθενέστερα και τη δημιουργία ενός δίχτυ ασφαλείας για τους αδύναμους. Εργασία, δυνατότητες/ευκαιρίες, πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες και την καινοτομία και ασφάλιση για τα δυναμικά στρώματα, αλληλεγγύη, ασφάλεια και προστασία για τα πιο αδύναμα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.
o Από το 2004 έχει προτάξει μία σαφη πολιτική συμμαχιών με την αριστερά. Δεν ομιλεί, όπως κάποιοι, μονοθεματικά για διάλογο αλλά για κοινή δράση, μέσα από την οποία διευκολύνεται και η επιδιωκόμενη προγραμματική σύγκλιση.
Γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου… δεν δίστασε ούτε μία στιγμή το 2004 να αναλάβει τα ηνία του Κινήματος για να το «γλιτώσει» από την επικείμενη συντριβή. Παρόλο που γνώριζε ότι το καθαρά προσωπικό του συμφέρον θα ήταν να μην αποδεχθεί την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, το αντιμετώπισε ως θέμα αρχής: οι ηγέτες φαίνονται στα δύσκολα. Το Κίνημα τον χρειαζόταν και αυτός αποφάσισε να υπηρετήσει το κίνημα αντί να εξυπηρετήσει τον εαυτό του.
Βέβαιοι πια ότι η λαϊκή βούληση τους σπρώχνει οριστικά στο αποχωρητήριο της Ιστορίας, ΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ.
Το αποκρουστικό πρόσωπο της υπονόμευσης, χωρίς προσχήματα πια, υψώνετι σαν σκιάχτρο. Και μάλιστα δια στόματος,
Του Άσπιλου,
Του Δικαιοτάτου SUPER PARTIS.
Τι περιμένουμε ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ???
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!!!!
Σ’ αυτούς που υποβιβάζουν την νοημοσύνη της Λαϊκής Βάσης για να της αφαιρέσουν το δικαίωμα να ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ!!!
Σ’ αυτούς που θέλουν να αποφασίζουν ΜΑΚΡΙΑ από τον λαό,
ΕΝΑΝΤΙΑ στον λαό…
Μεθοδευμένα πλέον αμφισβητείται η νομιμότητα της εκλογικής διαδικασίας.
Ενωτική κίνηση???
Όποιος σύντροφος αμφισβητεί την νομιμότητα της εκλογικής διαδικασίας να το πει τώρα!!!! Επώνυμα!!!!!
Αλλιώς συμμετέχει στην συνέχεια των φασιστικών μεθόδων στην πολιτική ιστορία του τόπου…
Υπάρχει ένα ζήτημα υπολογισμών σε σχέση με τον νέο εκλογικό νόμο και την διενέργεια νέων εκλογών σύντομα ή τι εννοεί αντίστοιχα ο Ε. Βενιζέλος όταν συνεχώς δηλώνει ότι η Ν.Δ. θα χάσει τις επόμενες εκλογές – που το γνωρίζει; :Στις επόμενες εκλογές είναι το πιθανότερο η Ν.Δ. (χωρίς να έχει διασπαστεί) να υποστεί επιπλέον φθορά (δεν θα υπάρχουν εύκολα και οι περίεργες βοήθειες από άλλους χώρους) της τάξεως περίπου του 3%. Αρα θα κινηθεί ως έχει περίπου στο 38%. Ομως δεν μπορεί ο Κ. Καραμανλής να διενεργήσει μέσα στο 18μηνο νέες εκλογές με λίστα διότι τότε θα αντιμετωπίσει έντονα το φάσμα της διάσπασης από τους δυσαρεστημένους της λίστας (και θα είναι αρκετοί). Με την ας την πούμε μικροδιάσπαση θα αντιμετωπίσει και το φάσμα της ήττας από ένα ενωμένο ΠΑ.ΣΟ.Κ. πέφτοντας τουλάχιστον στο 35% (λόγω της μικροδιάσπασης). Συνεπώς περιμένει τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ προκειμένου να δεί τι θα κάνει με τον εκλογικό νόμο (εάν θα τον καταθέσει και πότε). Εάν ο εκλογικός νόμος δίνει «αέρα» 50 βουλευτικές έδρες στο 1ο κόμμα τότε θα αντιμετωπίσει πρόβλημα με το ενωμένο ΠΑΣΟΚ. Αναμένει λοιπόν αυτός και έχει δεμένα τα χέρια του.
Για να βγούν στην επιφάνεια και δημοσιότητα όσα χθές ευστοχότατα εξέθεσε η Μαριάννα (περί συναντήσεων Ντόρας – Βενιζέλου 3 ημέρες πριν τις εκλογές και περί των σχέσεων απάντων με εξωθεσμικά κέντρα) σημαίνει ότι στην πλευρά Παπανδρέου γνωρίζουν περί τούτων (γι αυτό ίσως μίλησαν και για έσωθεν υπονομεύσεις) και προετοιμάζονται για την επόμενη ημέρα των εκλογών με το ενδεχόμενο διάσπασης.
Εάν το ΠΑΣΟΚ διασπαστεί και προκύψει κεντρώο κόμμα Βενιζέλου, άμεσα ο Καραμανλής θα φέρει προς ψήφιση τον εκλογικό νόμο και θα προκυρήξει εκλογές για να ανανεώσει με άνεση την λαϊκή εντολή και να προλάβει τυχόν διασπαστικές τάσεις στο κόμμα του. Μιλώ πλέον για διασπαστικές τάσεις και όχι για μικροδιασπαστικές διότι ένα πιθανότατο σενάριο στην περίπτωση κόμματος Βενιζέλου θα ήταν η συνένωση διασπασμένων με το κόμμα Βενιζέλου ή ακόμα καλύτερα η συνίδρυση με πρόεδρο την μεγαλύτερη σε ηλικία Ντόρα ή τον Βενιζέλο (αυτά προφανώς θα τα έχουν συμφωνήσει αν και στους Μητσοτάκηδες δεν μπορείς να έχεις ποτέ εμπιστοσύνη). Μπορεί όμως η όλη κίνηση να είναι μία παγίδα προς τον Βενιζέλο για να διασπαστεί το ΠΑΣΟΚ και να βρίσκεται η Ν.Δ. στην εξουσία για πολλά χρόνια ακόμα. Ο Βενιζέλος πρέπει λοιπόν σε ό,τι τυχόν σχεδιάζει να είναι προσεκτικός να μην διασπάσει το ΠΑΣΟΚ, αλλά εάν έχει συμφωνήσει στην ίδρυση νέου κόμματος, να το συνιδρύσει με την Ντόρα και όχι μόνος του.
Στην περίπτωση ίδρυσης νέου κόμματος θα υφίσταται μια τριάδα κομμάτων τα οποία θα διαγκωνίζονται για την εξουσία και όλοι θα περιμένουν τις δημοσκοπίσεις.
Επειδή όλοι αυτοί λογαριάζουν χωρίς εμάς, τον λαό, θα πρέπει πιστεύω το ΠΑΣΟΚ, το όποιο ΠΑΣΟΚ προκύψει ή το όποιο υποκατάστατό του προκύψει, να έχει καθαρές σοσιαλιστικές απόψεις, να καταλάβει τον χώρο που θα μείνει πολιτικά κενός από την λεγόμενη κεντροαριστερά και πέρα. Ο πολιτικός χώρος αυτός είναι ικανός σε αριθμούς να το φέρει στην κυβέρνηση ματαιώνοντας την δεξιά στροφή στην πολιτική.
Θα ήθελα το ατελές αυτό πλαίσιο να το επεξεργαστείτε σύντροφοι με τις απόψεις σας.
Φίλε Αλεξανδρή,
Η χρονοβόρα και επίπονη μεταστροφή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι και η φυσική του πορεία.
Είναι η έκφραση των γονιδιακών του καταβολών του και κυρίως η έκφραση διαχρονικών αιτημάτων της κοινωνίας.
Αυτό που χαρακτηρίζει όμως μια κίνηση αριστερόστροφη, δεν είναι η ορολογία και η θέσπιση κειμένων αλλά η παραγωγή πολιτικής.
Τα κείμενα απλά οριοθετούν τα πλαίσια της πολιτικής αλλά χωρίς την εφαρμογή της γίνονται επικίνδυνα.
Για να παραχθεί όμως αριστερή πολιτική, εκτός από την υγιή και αμφίδρομη συνεχή και δημοκρατική σχέση μεταξύ της λαϊκής βάσης και ηγετικής ομάδας, είναι αναγκαίο και μάλιστα με χαρακτήρα κατεπείγον η απομάκρυνση των ΔΕΞΙΩΝ, ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΑΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΜΑΤΩΝ που έχουν εγκατασταθεί σε στελεχιακό επίπεδο εσωτερικό του και επηρεάζουν την παραγωγή πολιτικής βασισμένης στα λαϊκά αιτήματα.
Αυτό που θίγει ο κύριος Κανελλόπουλος, με την τόλμη και την οξυδέρκεια που τον διακρίνει, δηλαδή την ανάγκη απομάκρυνσης με κάθε τρόπο συγκεκριμένων στελεχών απ το κίνημα, είναι ένα επείγον θέμα που όλοι πρέπει να κοιτάξουμε κατάματα.
Να υψώσουμε την φωνή μας όλοι μαζί ώστε να γίνει κατανοητό ότι είναι αίτημα που προέρχεται από την βάση.
Περιθώρια για υπολογισμούς ισορροπιών και μικροπολιτικής δεν υπάρχουν.
Την συγκεκριμένη ιστορική στιγμή η αντίδραση πρέπει να είναι ακαριαία για να σφραγίσει την αρχή «ΤΗΣ ΙΔΡΥΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΟΡΕΙΑΣ».
Γιάννης Βλατάκης
Διάλογος για την Κοινωνία 
Πιστέυοντας στην ελεύθερη έκφραση και στον διάλογο ως στοιχείο που προάγει πάνω από όλα τον ίδιο τον άνθρωπο ξεκινώ με το ποιο πάνω ερώτημα, τελικά ποιοι είμαστε; τι πιστεύουμε για την κοινωνία; πως θα προχωρήσουμε; πως θέλουμε το ΠΑΣΟΚ; ποιόν προτιμάμε ως αρχηγό του; είναι ο αρχηγός αυτός που πρέπει να καθορίζει την πολιτική ή η ίδια η κοινωνία προβάλλοντας τις ανάγκες της; ποιός ο ρόλος ενός αρχηγού;
Σχόλιο από dimkaramitsas — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 9:06 πμ |
Φίλε Δημήτρη,
Καλημέρα και καλή αρχή.
Κατ’ αρχήν συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σου να ανοίξεις άλλη μια πόρτα στις δημοκρατικές διαδικασίες.
Θέλω επίσης να ευχαριστήσω και απ’ αυτό το βήμα διαλόγου, όπως έχω ήδη κάνει και απ’ το φόρουμ διαλόγου της ιστοσελίδας του ΠΑ.ΣΟ.Κ., για την συγκροτημένη επιστημονική και ανιδιοτελή προσφορά σου στην ανανέωση των δημοκρατικών θεσμών του κινήματος. Για την προσπάθεια σου να δημιουργηθεί δημοκρατικός διάλογος μεταξύ των πολιτών και να συνειδητοποιηθεί η ανάγκη συμμετοχής όλων για τις αποφάσεις που λαμβάνονται και θα ληφθούν στο μέλλον.
Για το μέλλον όλων μας.
Επέτρεψε μου σ’ αυτό το σημείο μία μικρή παρατήρηση.
Η πλοήγηση στο κατά τα’ άλλα άρτια δομημένο blog σου, είναι εφικτή, αν δεν κάνω λάθος, μόνον στους ομιλούντες την Αγγλική.
Δεν είναι κακό βέβαια, αλλά αποκλείει έτσι ένα μέρος πολιτών που θα μπορούσαν και θα έπρεπε να πάρουν μέρος.
Ξέρω ότι θεωρούμε δεδομένο ότι όσοι κάνουν πλοήγηση στο Διαδίκτυο γνωρίζουν την Αγγλική αλλά δεν είναι πάντα έτσι.
Τους φιλικούς μου χαιρετισμούς και τις ευχές που για την απόλυτη επιτυχία των επιδιώξεων σου που νομίζω ταυτίζονται με αυτές της πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού. ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Φιλικά
Γιάννης Βλατάκης
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 9:18 πμ |
Καλορίζικοοοοο!!!!!!!!!!!!
[και σιδεροκέφαλος… ;-)]
Σχόλιο από ΜΜ — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 11:16 πμ |
Ηγεσια… Τρια ειδη νομιμοποίησης
Παραδοσιακη, οπως καποιοι ισχυριζονται οτι ειναι ο ΓΑΠ που ομως δε θα συνηδε με συμμετοχικες διαδικασιες και δη με αντιπάλους,
Χαρισματικη, οπως ηταν ο ΑΓΠ και τωρα εχει εκλειψει, εξαλλου συνηθως παρατηρειται σε περιοδους ασταθειας και διχασμού,
Ορθολογικη, το ζητούμενό μας αυτόν τον καιρο… Θελουμε με ορθολογικό τρόπο να ανακαλύψουμε μια δήθεν χαρισματική ηγεσία, η οποία όμως εχει το ίδιον ότι διεκδικεί και τα δύο χαρακτηριστικά επικαλούμενη το μεν χωρίς οι περιστάσεις να το ζητούν, αφού εκείνες κατα βαση αναδεικνύουν το χάρισμα, κι όχι το χάρισμα την εποχή, αλλά παραβιάζοντας δε την ηθική συνιστώσα της ορθολογικά νομιμοποιημένης εξουσίας, τη δεοντολογία που λέμε…
Δηλαδή, ενώ εχουμε ως οφείλουμε λόγω θέσης και συγκυρίας την ορθολογική, αντί να την αντιμετωπίσουμε ως τέτοια και να τη στηρίξουμε, ψάχνουμε να βρούμε χαρισματικά χαρακτηριστικά σ αυτήν, ορμώμενοι απο τα «παραδοσιακα» (κληρονομικά) χαρακτηριστικά που της προσάπτουμε (ή αποδίδουμε, αναλογως ποιός μιλάει), τα οποία και δεν βρίσκουμε, και θεωρούμε ότι τελικά το ζητούμενο είναι αυτη ακριβώς η χαρισματική ηγεσία, η οποία συνήθως ομως ταιριάζει σε και καλείται από καταπιεσμένους και υπανάπτυκτους λαούς…
Κι ο εχων ωτα, ακουέτω….
Σχόλιο από ΜΜ — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 12:05 μμ |
ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΚΑΡΑΜΗΤΣΑ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ.ΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ.
Σχόλιο από ΣΤΕΛΛΑ — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 12:07 μμ |
Φίλε και Συνοδοιπόρε Δημήτρη
Καλορίζικο το blog σου και καλή και επικοδομητική συζήτησ σε όλους τους συμμετέχοντες.
Εγώ είμαι μία από αυτούς που έχουν αντιρρήσεις (πιό πολύ συνέιδησης) , αλλά να θεωρήσεις ότι οι όποιες και αν υπάρχουν θα καμφθούν αν ο διάλογος είναι πιο εύχρηστος και πιό δημιουργικός.
Με όλες τις ευχές μου λοιπόν για δημιουργικότητα και παραγωγή ιδεών.
Φιλικά
Μαίρη
Σχόλιο από Mary Manti — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 12:07 μμ |
ΠΑΝΤΩΣ ΕΓΩ ΕΙΔΑ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ. ΣΤΕΛΛΑ
Σχόλιο από ΣΤΕΛΛΑ — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 12:08 μμ |
Σας ευχαριστώ
Πλέον γράφονται ελεύθερα
Σχόλιο από dimkaramitsas — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 12:18 μμ |
Θα ήθελα ψηλαφώντας την ουσιαστική – άμεση Δημοκρατία, να θέσω προς συζήτηση το ζήτημα της ατομικής υπευθυνότητας στην δημοκρατία σε αντιστοιχία με την ατομική υπευθυνότητα στην έμμεση «δημοκρατία».
Είναι σαφές ότι στον μοντέλο της άμεσης δημοκρατίας, εκεί όπου ο πολίτης αποφασίζει δεσμευτικά για τα πάντα, δεν χωρούν ανεύθυνες συμπεριφορές ή αποφάσεις. Όταν αυτές λαμβάνονται ο ίδιος ο πολίτης είναι αυτός που δέχεται και θίγεται άμεσα από τα αρνητικά επέκεινα της συμπεριφοράς του. Αυτό τον κάνει πιο υπεύθυνο άνθρωπο και πολίτη, ακόμα και εάν αρχικά μετέχει στην σκέψη και την διατύπωση απόψεων παρορμητικά. Από το στοιχείο αυτό προκύπτει και ένα ακόμα θετικό της δημοκρατίας: τα ΑΜΕΣΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΑ. Ως 1ος αποδέκτης αρνητικών συνεπειών από μία απόφαση, αλλά και έχοντας το δικαίωμα να αποφασίσει ξανά και ξανά για το ίδιο θέμα, ο πολίτης λειτουργεί ως νευρώνας του κράτους. Αμεσα αντιλαμβάνεται μιαν εσφαλμένη απόφαση και έχοντας την αποφασιστική αρμοδιότητα κινείται το ίδιο άμεσα, ώστε να θεραπευτούν οι ατέλειες ή τα σφάλματα, ώστε να μειωθούν οι αρνητικές συνέπειες.
Ποιες είναι αντίστοιχα οι τακτικές και οι συμπεριφορές στα πολιτεύματα έμμεσης «δημοκρατίας», ουσιαστικά ολιγαρχικά κατ΄ εμέ. Στα πολιτεύματα έμμεσης δημοκρατίας, ο πολίτης δεν μετέχει θεσμικά ενεργά στην διαμόρφωση μιας πολιτικής άποψης ή πρακτικής. Καλείται απλώς σε μεγάλα χρονικά διαστήματα να εκλέγει στην εξουσία συγκεκριμένα πρόσωπα, τα οποία δεν δεσμεύονται θεσμικά ότι θα πραγματώσουν όσα επικαλούνται ή διατείνονται προεκλογικά. Ο πολίτης στερείται του δικαιώματος, όχι μόνο να έχει θεσμικό αποφασιστικό ρόλο στα επιμέρους πολιτικά ζητήματα που τίθενται, αλλά δεν έχει ούτε το θεσμικό δικαίωμα ελέγχου της εξουσίας. Η έμμεση δημοκρατία δεν παρέχει κανένα άμεσο πολιτικό δικαίωμα στον πολίτη, αλλά έχει αναθέσει την άσκηση αυτών σε αδέσμευτους πολιτικά αιρετούς εκπροσώπους και μάλιστα ελάχιστους. Ο πολίτης έτσι «μεταβιβάζει» χωρίς να ερωτηθεί ποτέ, συνταγματικά, μαζί με την αποφασιστική αρμοδιότητα και την ευθύνη του στους πολιτικούς εκπροσώπους του. Ζει πλέον, κινείται και ενεργεί σε πλαίσιο απόλυτης ανευθυνότητας για όσα πράττει, επινοώντας εξωθεσμικές σχέσεις για να έχει πρόσβαση στην εξουσία. Δεν έχει πλέον ατομική υπευθυνότητα για τίποτα. Ο μόνος δε τρόπος εκδήλωσης της αντίδρασης σε πολιτικές, θεσμοθετημένα μεν, αλλά χωρίς άμεση πολιτική αρμοδιότητα, είναι με μέσα όπως η συμμετοχή ομαδικές εκδηλώσεις: σε διαδηλώσεις, απεργίες κλπ., όπου υφίσταται πλέον και στιγματισμός του μετέχοντα. Προτιμά συνεπώς πλέον η πλειοψηφία των πολιτών την μη συμμετοχή και την άσκηση ανεύθυνης, ανέξοδης και άκαρπης πολιτικά κριτικής από την πολυθρόνα της οικίας του. (δημοκρατία του καναπέ ή των Μ.Μ.Ε.), αποκοπτόμενος και από την ενεργό πολιτική σκέψη. Αντίστοιχα η πολιτεία – κράτος δεν έχει άμεσα αντανακλαστικά σε σχέση με τις πολιτικές που εφαρμόζει, ούτε θεσμικά θεσπισμένα τοιαύτα. Αρκείται στην πελατειακή δομή της κοινωνίας, αρκείται στους προνομιούχους κοινωνικούς εταίρους, τους οποίους αρέσκεται να εκφράζει και να την εκφράζουν.
Είναι σαφές συνεπώς ότι η άμεση δημοκρατία και για τον ανωτέρω λόγο είναι προτιμητέα.
Θα ήθελα όμως τις απόψεις σας.
Σχόλιο από dimkaramitsas — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 2:24 μμ |
@ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ
Είναι ξεκάθαρο ότι ο καθ’ ένας από εμάς δίνει επείγοντα χαρακτήρα στην πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή και στη απομάκρυνση της δεξιάς από την εξουσία.
Αυτόματα προκύπτει το ερώτημα: Ποια μορφή θα έχει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που θα την αντικαταστήσει;
Για αυτό και απευθύνομαι στους υποστηρικτές τους Βαγγέλη Βενιζέλου καλώντας τους να με βοηθήσουν να καταλάβω γιατί πρέπει να διαλέξω αυτό το Αντικαραμανλικό Υπερόπλο, απαντώντας μου στα ελάχιστα ερωτήματα που αναδύονται.
Α. Έχει ο Β.Β. ΣΧΕΔΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ;
Β. Έχει την βούληση και την δυνατότητα να αναστρέψει την συνεχή εκφυλιστική «σοσιαλφιλελευθερίζουσα» μεταστροφή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που γνώρισε το απόγειο της την 8ετία 1996-2004;
Γ. Θα αποκηρύξει τα αξιώματα και τις επιδιώξεις του οικονομικού φιλελευθερισμού που εισχώρησαν στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. επί κυβερνήσεων Σημίτη;
Δ. Θα αμφισβητήσει την εξουσία του κεφαλαίου στην διεύθυνση των επιχειρήσεων;
Ε. Θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής;
Ζ. Θα υπερασπιστεί την ανάγκη κοινωνικής προστασίας από την συνεχή αναζήτηση οικονομικής αποτελεσματικότητας;
Φίλοι και σύντροφοι μην εξάπτεστε. Τα παραπάνω ζητούμενα δεν είναι του ΚΚΕ.
Ήταν στις βασικές αρχές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Ανδρέα Παπανδρέου.
Περιμένοντας απάντηση, σε αυτό το σημείο δηλώνω ότι τους πολιτικούς όρους που χρησιμοποίησα τους δανείστηκα από το άρθρο του Θανάση Γιαλκέτση στο ένθετο «ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ» Της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ 19/10/07.
Φιλικά
Γιάννης Βλατάκης
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 2:30 μμ |
Γιάννη, ευχαριστώ, όσο περνάει ο χρόνος αντιλαμβάνομαι, υποπτεύομαι έστω ότι ο Ε. Βενιζέλος, με την τεράστια προσωπική εγωιστική φιλοδοξία του είναι έτοιμος για το επόμενο βήμα … .Ομως τελικά θεωρώ ότι θα είναι λυτρωτικό για όλους μας και για την κοινωνία.
Ευτυχώς η στήριξη του ΓΑΠ, από την επόμενη στιγμή της ήττας από αγνούς πολίτες, έδειξε ότι υπάρχουν και τέτοιοι(δεν θα μιλήσω για τους έσχατους, αυτούς τους υποπτεύομαι επίσης). Οι αγνοί άνθρωποι αυτοί είναι και η ελπίδα της χώρας. Οταν κάθησα να σκεφτώ τι πρέπει να γίνει αυτούς, εμάς, σκεφτόμουν !!!. Είναι κρίμα για την Ελλάδα της ίδια να χαθεί η δύναμή μας μέσα από τους μηχανισμούς αλλοτρίωσης του συστήματος.
Για αυτούς πρέπει να υπάρξει άμεση δημοκρατία στο ΠΑΣΟΚ, για την έκφραση υγιών κοινωνικών δυνάμεων, για την αποτελμάτωση όλων, από τις προσωποπαγείς πολιτικές λύσεις.
Αλήθεια το έθεσες πουθενά το «καταστατικό» που φτιάξαμε;
Σχόλιο από dimkaramitsas — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 2:40 μμ |
Μαριάννα πέρα από τις δυνατότητες να κινηθείς με νομικά μέσα (τις οποίες έχεις)
και πλέον όσων από την αρχή με ξένισαν και τις επιφυλάξεις που είχα εκφράσει για λέσχες κλπ.
ειπώθηκε ότι αιτία ήταν πως αναφέρθηκες στο φόρουμ ως εκπρόσωπος της λέσχης. Δεν το διαπίστωσα δεν το είδα. Είναι αλήθεια ;
Σχόλιο από dimkaramitsas — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 2:57 μμ |
Σχόλιο από ΜΜ — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 3:10 μμ |
Σχόλιο από ΜΜ — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 3:21 μμ |
συντροφοι τα κοινωνικο πασοκ θυσιαστηκε στο ονομα του εκσυγχρονισμου και σημερα πληρωνει νομοτελειακα τις συνεπειες…Οταν ο σοσιαλισμος γινεται αρρενα προσωπικων φιλοδοξιων και αλαζονιας , παυει να εχει την πρωταρχικη συνθηκη δημιουργιας του…
Αληθεια γιατι δεν ειμαστε πια σοσιαλιστες στο πασοκ?
Τι αλλαξε επι της 8ετιας του Σημιτη? Που λειτουργησε αρνητικα για την κοινωνια μας η Ευρωπαικη επενδυση στην οικονομια μας με ανταλλαγμα το σκληρο νομισμα και τα πακετα στηριξης? Γιατι το ανοιγμα των συνορων εφερε τη διαλυση των μικρομεσαιων επιχειρησεων?
θα σας φερω ενα μονο παραδειγμα απο την παθητικη επικοινωνια μεταξυ Ελλαδας και Γαλλιας
Αν και στις 2 Χωρες κυβερνουν δεξιες παραταξεις τι ειδετε χθες το βραδυ απο τα δικα μας καναλια? Ακουστε λοιπον τι ειδαμε εμεισ στη γαλλια στην εβδομαδιαια ερευνα «Ειδικες αποστολες»….
Οι κινεζοι προκειμενου να χαμηλωσουν το κοστος παραγωγης τροφιμων βαζουν μεσα στη σκονη με την οποια κατασκευαζονται εξ’ισου παιδικες τροφες αλλα και γατοτροφες μελανινη μια ουσια που συνηθως χρησιμοποιειται για τα επιπλα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Πηγαν λοιπον συνεργειο της τηλεορασης στην Κινα στα εργοστασια και εκαναν ερευνα…
Λεει λοιπον η Κινεζα εργατρια οι γαλλοι επιχειρηματιες ποτε δεν αγοραζουν τροφιμα χωρις προηγουμενως να ακανουν εκουσιο δειγματοληπτικο ελεγχο..Αλλοι ομως τα παιρνουν οπως ειναι με λιγο καλυτερη τιμη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αν δεν ειχαν αρχισει να ψωφανε οι γατες στις ΗΠΑ ισως η ερευνα να μην ειχε δειξει ποτε τι φτανει στα ραφια των σουπερ μαρκετ…
Αυτο ειναι οι συνεπειες του νεοφιλελευθερισμου…
Ο ελεγχος ειναι το αποτελεσμα του σοσιαλιστικου ιδεωδους που λεει οτι η προστασια της υγειας ειναι κοινωνικο αγαθο αδιπραγματευτο….
Ειχαν η οχι δικαιωμα οι φτωχοι καταναλωτες να στερηθουν τα παιδικα μπισκοτα αν ηξεραν τι περιεχουν? Ο κινεζος ειδικος λεει οτι σε μικρες δοσεις ειναι μαλλον αβλαβες…
Ποιος το εξασφαλιζει αυτο αν δεν γινουν επισταμενες ερευνες?
Ποια πολιτικη θα μπορουσε να της επιβαλει?
Αυτο ειναι το ζητουμενο καθε πολιτκης Παιδειας σημερα…
Η ελευθερη και κοινωνικα οφελιμη δραση του συνολου της αγορας αλλα και του κρατικου ελεγχου που δεν θα κηδεμονευεται απο κεντρα μονοπωλικα η ολιγραχικα , γιατι κινδινευει πλεον η ιδια η ζωη η ικη μασ και των παιδιων μας απο την ασυδοσια του κεφαλαιου
Σχόλιο από Παναγιωτης Κανελλοπουλος — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 3:31 μμ |
Φίλε Δημήτρη,
Ξέχασα να σου γράψω πόσο πολύ μου άρεσε η αισθητική επιλογή σου στον σχεδιασμό του blog σου.
Αντανακλά πιστεύω δυο απ’ τις επιστημονικές σου αρχές.
Την δύναμη του λόγου αλλά και την ουσία που καλείται να υπηρετήσει καθιστάμενος
Φορέας της.
Ίσως να είναι και το μέτρο που έχασε ο κατά τα άλλα συμπαθέστατος Β.Β.
Φιλικά
Γιάννης Βλατάκης
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 3:56 μμ |
Φίλε Δημήτρη,
Η συνέλευση που έχω σκοπό να το θέσω ακόμα δεν έχει γίνει.
Είναι σε οργανωτική φάση ακόμα.
Δεν γνωρίζω ούτε ποιοι την αποτελούν.
Μ όνο απ’ το τηλέφωνο τους έχω γνωρίσει..
Έχουν και ανάγκη ηλεκτρονικής συνδρομής για τις εκλογές την οποία και θα δώσω.
Πάντως είναι στις άμεσες προτεραιότητες μου. Οι εν δυνάμη αντιδράσεις είναι πολύ σημαντικές σαν πρώτη ανάγνωση. (Του επιπέδου μας σαν βάση).
Φιλικά
Γιάννης Βλατάκης
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 4:04 μμ |
Γιάννη ευχαριστώ για τις παρεμβάσεις σου, ευχαριστώ επίσης και τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο
Θα ήθελα τις απόψεις σας για το θέμα που θίγεται στο 9.
Σχόλιο από dimkaramitsas — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 6:49 μμ |
Με κούρασε αυτή η καθυστέρηση ,πολύυυυυυυ!
Θέλω να στηρίξω το ΔΙΑΛΟΓΟΣ , αλλά δεν με στηρίζει αυτό.
Θα συνεχίζω αλλά κουράστηκα.
Σχόλιο από Mary Manti — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 7:01 μμ |
«…Ηταν μόνο η άρνηση του κ. Ευ. Βενιζέλου να δεχθεί το υπουργείο Δικαιοσύνης που τον άφησε έξω από την κυβέρνηση; ή μήπως υπήρχε εκατέρωθεν και μια πολιτική σκοπιμότητα στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος; Η αλήθεια βρίσκεται πιο κοντά στο δεύτερο. Ο κ. Σημίτης είχε κουραστεί από την επίμονη διάθεση του κ. Βενιζέλου να κινείται έξω από τα πλαίσια της κυβερνητικής συλλογικότητας.
Η εκτενέστατη αναφορά του κατά την ομιλία του στο Υπουργικό Συμβούλιο της περασμένης Πέμπτης στο θέμα της συλλογικότητας ασφαλώς δεν ήταν τυχαία. Ο Πρωθυπουργός ανέφερε χαρακτηριστικά: «Εδώ είμαστε ένα συλλογικό όργανο και ισχύουν οι κανόνες που έχουμε για κάθε συλλογικό όργανο. Υπάρχουν θέματα τα οποία κάθε υπουργός χειρίζεται, παίρνει αποφάσεις, κάνει ανακοινώσεις. Οπως ξέρουν όλοι που έχουν δουλέψει μαζί μου, εμένα μου αρέσει ο καθένας να έχει πρωτοβουλία, να αισθάνεται ελευθερία. Από την άλλη πλευρά όμως πρέπει να προσέχουμε και τους κανόνες της συλλογικής δράσης. Γιατί υπάρχουν ορισμένες αποφάσεις οι οποίες δεν μπορούν να παρθούν από κάποιο υπουργείο χωρίς συνεννόηση με άλλους υπουργούς, είτε γιατί τους αφορούν είτε γιατί είναι μέσα στους κανόνες του παιχνιδιού οπωσδήποτε να λέει τη γνώμη του σε κάποιο όργανο». Ορισμένοι πρόσφατοι χειρισμοί του κ. Βενιζέλου σε μεγάλα ενεργειακά θέματα είχαν αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό: δεν είχαν συζητηθεί στα αρμόδια όργανα παρά το γεγονός ότι αφορούσαν πολλά υπουργεία και είχαν συνέπειες που έπρεπε να αντιμετωπισθούν συντονισμένα.
Από την άλλη πλευρά και ο κ. Βενιζέλος μπορούσε να αισθάνεται επαρκή αυτοπεποίθηση ώστε να αναλάβει τον υπολογισμένο κίνδυνο της παραμονής του έξω από την κυβέρνηση. Αλλωστε τώρα μπορεί να παρουσιάζεται ως εκφραστής απόψεων που δύσκολα θα μπορούσε να δημοσιοποιεί από μια υπουργική θέση, ιδιαίτερα σχετικά περιφερειακή όπως εκείνη του υπουργού Δικαιοσύνης…»
ΒΗΜΑ, 16/04/2000
http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=12906&m=A06&aa=1
Σχόλιο από ΜΜ — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 7:01 μμ |
ΒΡΗΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!
«… Μόνο θύμα των δημοσκόπων ο Ευάγγελος Βενιζέλος που πίστεψε πως έχαναν τις εκλογές και φρόντισε να πάρει καλή θέση στην κούρσα για τη διαδοχή του Κ. Σημίτη, ασκώντας από τηλεοράσεως αμέσως κριτική πως ήταν λάθος η πρόωρη ανακοίνωση των εκλογών από τον Πρωθυπουργό. Εκτός κυβερνήσεως πλέον, θα έχει την άνεση να προετοιμαστεί καλύτερα. »
ΒΗΜΑ, 16/04/2000 Επταημερο του Διόδωρου
http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=12906&m=A71&aa=1
Μαιρη, αλήθεια τωρα, τρέμω απο τη συγκίνηση…..
Σχόλιο από ΜΜ — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 7:07 μμ |
Κάτι λέγεται και για τους φακέλους στα υπουργεία του, ότι έφταναν μέχρι το ταβάνι … (κακοήθειες)
Σχόλιο από dimkaramitsas — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 7:09 μμ |
Μια αλληγορία για το σχόλιο του Παναγιώτη
Μια φορά, φοιτητής, πήγαινα ένα ταξείδι με το λεωφορείο του ΚΤΕΛ. Το έφερε η κακιά η ώρα, μπαίνει ένας τεράστιος χοντρός χωρίς θέση και κάθεται στο κενό κάθισμα δίπλα μου.
Ψηλός εγώ, στενά τα καθίσματα, μεγάλο το ταξείδι, δεν έννοιωθα καθόλου καλά, τι να κάνω όμως. Πάω να σηκωθώ δεν μπορούσα, γεμάτο φαντάρους το λεωφορείο. Πήγαινα να κουνηθώ τίποτα. Κάποια στιγμή κοιμάται ο χοντρός και απλώνεται χειρότερα, παραλίγο να καβαλήσω το χερούλι.Κάνω να σηκωθώ, μα συγγνώμη μου λέει ο χοντρός σας πιέζω, μην σηκώνεστε, θα τραβηχτώ όσο μπορώ. Εκανε πως τραβήχτηκε ο αθεσίτης παρείσακτος. Κάποια στιγμή κάνει στάση το λεωφορείο και ανεβαίνει μια τεράστια χοντρή γύρω στα 60.
Καθήστε κυρία μου της λέω στο κάθισμά μου, εγώ θα κατέβω σε λίγο …
Πάρτην απαίσιε χοντρέ …
(οποιαδήποτε ομοιότης με πρόσωπα είναι συμπτωματική)
Σχόλιο από dimkaramitsas — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 7:12 μμ |
Το «πρόβλημα Βενιζέλου»
Η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν η «εμπλοκή» με τον κ. Ευ. Βενιζέλο που συνιστά και το μεγαλύτερο «πρόβλημα» για τη νέα κυβέρνηση ή τουλάχιστον για το ΠαΣοΚ. Ενα προβεβλημένο στέλεχος και μέλος του ΕΓ φέρεται να έθεσε όρους για τη μετακίνησή του και δεν υποχώρησε ακόμη και όταν ήταν προφανές ότι θα έμενε εκτός κυβερνήσεως. Για έναν καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου αυτό δείχνει κατ’ αρχήν παράδοξο, καθ’ όσον τείνει να υποδηλώσει αμφισβήτηση του πλέον βασικού προνομίου του Πρωθυπουργού. Για ένα πολιτικό στέλεχος με φιλοδοξίες όμως υπάρχει εξήγηση. Ο κ. Βενιζέλος ίσως και να «επεδίωξε» κατ’ αυτόν τον τρόπο την εξαίρεσή του από την κυβέρνηση έχοντας κατά νου άλλες παραμέτρους της διαδρομής του ΠαΣοΚ από τώρα ως τις προσεχείς εκλογές ή ως το προσεχές συνέδριό του. Σε κάθε περίπτωση έδειξε να πιστεύει ότι η μετακίνησή του θα εκλαμβανόταν ως «υποβάθμιση», στο μέτρο που εξ ορισμού τον εξαιρούσε από την «ομάδα των κορυφαίων», για την οποία ίσχυσε το «αμετάθετο». Δεν έχει εξακριβωθεί αν το θέμα ετέθη από την πλευρά του με τη διατύπωση «αν φύγω από εδώ πάω μόνο στο υπουργείο Παιδείας ή άλλως δεν μετέχω» ή αν ετέθη από την πλευρά του Πρωθυπουργού «ή πας στο υπουργείο Δικαιοσύνης ή μένεις έξω».
Οπως και να έχουν τα πράγματα, όμως, ο κ. Βενιζέλος έδωσε στην έννοια του «δελφίνου» μια νέα διάσταση, το εύρος της οποίας θα διαφανεί σύντομα. Εχασε μια θέση στην κυβέρνηση και μάλιστα στην αρχή μιας νέας περιόδου αλλά αυτό που κέρδισε είναι ότι διαφοροποιήθηκε εξ ορισμού από τους μέλλοντες «ανταγωνιστές», αν υποτεθεί ότι στο τέλος της τετραετίας στο ΠαΣοΚ θα συζητούν για τη διαδοχή του κ. Σημίτη, είτε γιατί ο ίδιος θα αποχωρήσει είτε γιατί το ΠαΣοΚ θα χάσει τις επόμενες εκλογές.
Το ΒΗΜΑ, 16/04/2000 , Σελ.: A18
Κωδικός άρθρου: B12906A181
ID: 223457
http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=12906&m=A18&aa=1
Σχόλιο από ΜΜ — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 8:20 μμ |
Από ό,τι θυμάμαι το 2000 πήγαινε για ήττα το ΠΑΣΟΚ, σώθηκε περιέργως και στα πέναλτυ, το απόγευμα της Κυριακής των εκλογών, όταν οι γαλαζοπραίτορες βγήκαν νωρίς νωρίς να πανηγυρίσουν και πήγε ο κάθε ξεχασμένος αριστερός (εξωκοινοβουλευτικός) και ψηφισε ΠΑΣΟΚ.
Αρα ο Μπένυ κάτι θα είχε δει πάλι και θα έπαιρνε τις αποστάσεις του
Σχόλιο από dimkaramitsas — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 8:26 μμ |
Τα άρθρα που βρίσκει η δεσποινίς ΜΜΜΜΜ (που έλεγε και ο Μαρίνος) κανε μου λιγάκι …
είναι ιδιαιτέρως σημαντικά. Καταδεικνύουν μία πορεία ενός ανδρός
Μια πορεία που καταδεικνύει συντροφική ασυνέπεια και τάσεις αρχηγισμού.
Είναι αυτονόητο το συμπέρασμα ότι τώρα που εκδηλώθηκε δεν πρόκειται να ξαναγυρίσει στο ΠΑΣΟΚ.
Για να εκδηλωθεί άλλωστε θα έχει και τις εξασφαλίσεις του. Αλλωστε, οι «φίλοι» του επιχειρηματίες που ανήκουν σε διάφορα κόμματα εξουσίας (ποιά; δύο έχουμε στην Ελλάδα) έχουν ήδη συνεταιριστεί σε πολλά αντικείμενα.
Για τον λόγο αυτό προκαλεί με τις δηλώσεις του συνεχώς. Το κατάλαβε και ο ΓΑΠ που το πάει και του τείνει κλάδο ελαίας. Οχι για να μην φύγει, αυτό πρέπει να είναι δεδομένο, αλλά για την έξωθεν καλή μαρτυρία.
Σχόλιο από dimkaramitsas — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 8:34 μμ |
Εδώ είμαι !
Σχόλιο από Mary Manti — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 8:59 μμ |
Εδώ στο 27…!
Σχόλιο από Mary Manti — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 8:59 μμ |
Μαίρη ίσως κάτι να συμβαίνει. Εκτός από το γεγονός ότι κουραστήκαμε και εμείς να γράφουμε, ίσως πλέον να μας βλέπουν όπως την Μ. . Οτι πρέπει να τελειώσει το σκηνικό αυτό που φτιάχθηκε.
Δεν ξέρω, ο Ρ. προχθές μου τηλεφώνησε και με έβαλε σε σκέψεις. Αυτός μου είπε να κάνουμε κάτι δικό μας. Για να μην μας κόψουν ξαφνικά και χαθούμε κιόλας. Γι αυτό το έκανα για να υπάρχει ως σανίδα σωτηρίας.
Σχόλιο από dimkaramitsas — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 8:59 μμ |
Αντε γειά και καληνύχτα … .
Σχόλιο από dimkaramitsas — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 9:03 μμ |
Ίσως να οφείλεται και σε κούραση , ίσως και σε αυτό που λές , αλλά να μην απαξιώσουμε το ΔΙΑΛΟΓΟΣ , γιατί δεν είναι και πολύ σωστό.
Να έχουμε και μια εναλλαλτική αν θές … αλλά να μην είμαστε και αχάριστοι προς το ΠΑΣΟΚ που έβγαλε την φωνή και τους προβληματισμούς μας προς τα έξω.
Από εκεί πρωτομιλήσαμε … από κει γίναμε φίλοι αν θες … μην επιβεβαιώσουμε το ΟΥΔΕΙΣ ΑΧΑΡΙΣΤΕΡΩΤΕΡΟΣ ΤΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΗΘΕΝΤΟΣ!!!
Εκεί εστιάστηκαν όλες μου οι ενστάσεις και δεν έχω κανένα άλλο πρόβλημα.
ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ … μου αρέσει η παρέα όλων μας!
Νομίζω ότι δεν κρύβω κάτι και είμαι συνεπής απέναντι σε όλους… για να αγαπιόμαστε.
Και με σένα αν και γνωριζόμαστε 10 μέρες πάντα σου μιλάω καθαρά και σου λέω και τις ενστάσεις μου καιτις αντιρρήσεις μου γιατί θέλω να είμαι ξεκάθαρη.
Αλλά και να παρεξηγηθούμε εγώ δεν θα σου κρατήσω μανιάτικο … θα είσαι ένας φίλος.
Θεώρησα σκόπιμο να απολογηθώ και να εξηγήσω για να το βγάλω από μέσα μου.
( ΚΑΙ ΑΦΗΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΤΙς ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΑΣ ΕΠΙ Τ)ΟΥ ΠΡΟΣΧΕΔΙΟΥ!!!!
Σχόλιο από Mary Manti — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 9:08 μμ |
Καληνύχτα και θα τα ξαναπούμε!
Σχόλιο από Mary Manti — 19 Οκτωβρίου, 2007 @ 9:09 μμ |
Καλημέρα Δημήτρη – φίλοι …
Διάβασα το παρακάτω και θέλω να βάλω ένα ερώτημα :
http://www.tovimadaily.gr//Article.aspx?d=20071020&nid=6357468&sn=?????%20?????S&spid=
Πως μπορούμε να κάνουμε αυτούς τους ανθρώπους , όπως τους περιγράφει ο αρθρογράφος , που καθημερινά ασχολούνται με βιοποριστικά θέματα… να ενεργοποιηθούν πολιτικά , να πιστέψουν σε ένα κόμμα και να δράσουν.
Στην πράξη παρακαλώ… η θεωρία είναι ουσιαστική όταν μπορεί να μετατραπεί σε πράξη.
Και από θεωρία εμείς εδώ τουλάχιστον δεν υπολειπόμεθα.
Φιλικά
Μαίρη
Σχόλιο από Mary Manti — 20 Οκτωβρίου, 2007 @ 9:16 πμ |
Kαλημέρα Δημήτρη … et al …
Δεν μου λες ως ανήσυχος νομικός. Νομιμοποιείται οποιοδήποτε ΜΜΕ στα πλαίσια μίας ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ (έστω εσωκομματικής) να κάνει κατάχρηση ΧΡΟΝΟΥ υπέρ του ΕΝΟΣ εκ των τριών ? Τι λέει η νομοθεσία για τις βουλευτικές ή άλλες εκλογές. Αν μπορεί ν’ αναχθεί σε κομματικές αλλά εξίσου σημαντικές για την χώρα και την κοινωνία . Αν βρεις πάτημα, ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΣτΕ για ασφαλιστικά μέτρα έναντι του Mega … Επίσης νομιμοποιείται δημοσιογράφος σε τέτοια διαδικασία να δηλώνει ΓΝΩΣΤΟΣ και ΦΙΛΟΣ ? Για ρίχτο μια ματιά …
Σχόλιο από Ρούσης Αλεξανδρής — 20 Οκτωβρίου, 2007 @ 9:50 πμ |
Αρκετά πιά …. χορτάσαμε ΕΒ.
Αγιογραφία και ισχυρές προσωπικότητες στοιχισμένες πειμένουν την σειρά τους να καταθέσουν τα διαπιστερυτήριά τους στον » ΑΡΧΟΝΤΑ » Βενιζέλο.
Ωραία … πεισθήκαμε ποιόν δεν θα ψηφίσουμε!
Σχόλιο από Mary Manti — 20 Οκτωβρίου, 2007 @ 9:54 πμ |
@ ΜΑΙΡΗ … Καλημέρα … Κοίταξε ποια είναι η διαφορά για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Το ΠΑΣΟΚ οφείλει ή αν θες είναι υποχρεωμένο και δεσμευμένο να το κάνει αυτό, δηλαδή το βήμα διαλόγου. Δεν είναι φιλοτιμία. Κάποιοι πληρώνονται ή τέλος πάντων προσφέρουν τις υπηρεσίες τους με αυτόν τον σκοπό. Δεν μας κάνουν χάρη. Τώρα αν υπάρχει έστω και ένας από τους συμμετέχοντες που να είναι ικανοποιημένος από την νέα αιφνιδίως και προχείρως εγκατασταθείσα νέα μορφή ας το πει. Εγώ Μαίρη τους μόνους που ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΝΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΑ ΜΟΡΦΗ ήταν οι βενιζελικοί. Γιατί άραγε ; Τα φάουλς φυσιολογικά τιμωρούνται. Αλλά, δυστυχώς, κατά την πάγια νομολογία των ελληνικών κομμάτων αυτό δεν πρόκειται να συμβεί αφού παντού υπάρχουν προστάτες. Συνεπώς άλλοι ΗΤΑΝ ΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΗΜΕΝΟΙ και μάλιστα αποδείχθηκαν και ΑΧΑΡΙΣΤΟΙ ….. Σου είπα και χθες ότι τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι …… Ίδωμεν … Προς το παρόν αυτό που βλέπω είναι μία ιδεολογικοπολιτική σύγχυση στην πλευρά ΓΑΠ με μερικούς να παραμένουν καθηλωμένοι στην ένδοξη εποχή της 3ης Σεπτέμβρη και μερικούς στην σύγχρονη εποχή του πισωγυρίσματος Σημίτη … Για του λόγου το αληθές ιδού ποιες απόψεις προβάλλονται από το επίσημο site του ΓΑΠ :
Ζήτησε και εσύ από τον Γιώργο Α. Παπανδρέου να διεκδικήσει δυναμικά και στο όνομά σου το δικαίωμα των δημοκρατικών και προοδευτικών πολιτών να ελπίζουμε σε μια πολιτική και δημόσια ζωή με :
– περισσότερη πολιτική,
– περισσότερη ιδεολογία,
– περισσότερη συμμετοχή,
– περισσότερη ανεκτικότητα.
Πως εξηγεί ο συμπαθής κ. Κρόγιας την περισσότερη πολιτική ; Ιδού για να καταλαβαινόμαστε :
Το ΠΑΣΟΚ είναι κόμμα του λαού. Όπως έλεγε ο Ανδρέας, με τον λαό για τον λαό.
Ο ακαδημαϊσμός δεν μπορεί να είναι κυρίαρχο στοιχείο. Δεν διαμορφώνει την πολιτική. Μόνο την θεωρητικοποιεί και την ωραιοποιεί.
Αν είναι δυνατόν …. Μετά μου λες για ευεργετηθέντες …. Ήμαρτον ……
Σχόλιο από Ρούσης Αλεξανδρής — 20 Οκτωβρίου, 2007 @ 10:05 πμ |
Ρούση… είναι γνωστόν ότι δεν είμαι Βενιζελικιά , δεν είμαι δυσαρεστημένη απο την σελίδα του ΔΙΑΛΟΓΟΣ , κάποιες στιγμές εκνευρίζομαι με το δύσχρηστο ή άτελές του όλου διαβήματος και εκνευρίζομαι … αλλά άλλο αυτό και άλλο απαξι΄΄ωνω την προσπάθεια που με εξέφρασε για ένα μήνα.
Εκεί τποπθετώ και το ανωτέρω » ουδείς κλπ».
Ως αναφορά τους ακαδημαικούς και τα ωραία λόγια τα μεγάλα , αν έχεις παρατηρήσει μιλάω πάντα για το πως θα φτάσουμε στα απλά και καθημερινά , στην ενημέρωση του πιο αδιαάφορου( αν θές ) πολίτη.
Και να σου πω και κάτι άλλο, καθοδηγητές και δάσκαλοι και φιλόσοφοι δεν «ταίριαξαν » ποτέ με την λαική βάση και δεν την ενέπνευσαν ποτέ σε πολιτική συστράτευση.
Σ΄αυτό δεν διαφωνούμε … να το αποδεικνύουμε και με τις πρακτικές μας μόνο.
Δεν αντιπαρατίθεμαι μαζί σου… συστρατεύομαι!
Σχόλιο από Mary Manti — 20 Οκτωβρίου, 2007 @ 11:22 πμ |
@ ΜΑΙΡΗ … λυπάμαι αλλά είναι σαφές ότι διαφωνούμε … χωρίς την θεωρία απλά θα καταλήξεις λαϊκισμός … και όχι φιλολαϊκή πολιτική ….
Σχόλιο από Ρούσης Αλεξανδρής — 20 Οκτωβρίου, 2007 @ 11:57 πμ |
Καλά λοιπόν , τότε πάμε στο καφενείο να αναδείξουμε την θεωρία για τον σοσιαλισμό-ελευθερία-ισότητα-δικαιοσύνη-διαφάνεια-συμμετοχικότητα…
Θα φύγουν τρέχοντας … όπως φεύγουν εδώ και δέκα χρόνια ( γιατί το ΠΑΣΟΚ τα εγγυάτο όλα αυτά με την δικήρυξή του και με το πρόγραμμά του … 5-10 κάνανε την διαφόρά ) .
Θες να κάνουμε ΄φιλοσοφικοπολιτικές αναλυσεις?
Θα μεινουν 5-6 και οι υπόλοιποι θα πάνε αλλού.
Η θεωρία ήταν πάντα καλή στο Πανεπιστήμιο σε διαλογικές βραδιές σε επιστημονικά forum … αλλά όχι στον αγρότη και στην νοικοκυρά ούτε στον εργάτη.
Θέλει απλά λόγια και κατανοητά λόγια και αυτά δεν είναι λαικισμός.
Φιλική άποψη
Σχόλιο από Mary Manti — 20 Οκτωβρίου, 2007 @ 12:11 μμ |
@ ΜΑΙΡΗ … καλά Μαίρη … ακούω λοιπόν για τις πρακτικές λύσεις . Πως θα λύσετε την ανεργία ; Γιατί το πετρέλαιο θέρμανσης είναι εκεί που είναι ; Αν δεν σας ενδιαφέρει το γιατί, και καλά κάνετε σύμφωνα με την δικιά σας θεωρία των πρακτικών ανθρώπων, πείτε τι πρέπει να κάνουμε ώστε να μειωθεί η τιμή . Εκτός και αν θεωρείς ότι αυτό είναι δεδομένο …. οπότε ας μιλήσουμε απλά για το ύψος της επιδότησης …. του χρόνου πόσο θα είναι η επιδότηση ;
Σχόλιο από Ρούσης Αλεξανδρής — 20 Οκτωβρίου, 2007 @ 1:26 μμ |
Ρούση , μάλλον δεν τα είπα σωστά …
Να προγραμματίσουμε και να αναλυσουμε τις θεωρίες μας , όλοι , και να φτάσει με απλά λόγια στην βάση που είναι και η δύναμη του ΠΑΣΟΚ και νομίζω ότι όλοι για αυτό προσπαθούμε.
Τώρα οι ερωτήσεις σου , περιέχουν μια επιθετικότητα … ακατανόητη και δεν καταλαβαίνω … να πω την άποψή μου έτσι σαν να δίνω εξετάσεις?
Μάλλον απαξιωτικό το βλέπω.
Σχόλιο από Mary Manti — 20 Οκτωβρίου, 2007 @ 1:33 μμ |
@ ΜΑΙΡΗ … όχι δεν είναι επιθετικότητα … αν δεν αλλάξει το ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ή καλύτερα αν δεν γίνει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΑΦΕΣ ΚΑΙ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΟ (μόνο η θεωρία είναι δεσμευτική αφού αντανακλά τις αρχές, τις αξίες και την ιδεολογία) τότε η παραγωγή πολιτικής για επί μέρους ή γενικότερα ζητήματα (π.χ. πετρέλαιο, ή ανεργία, παιδεία) θα είναι της ΠΛΑΚΑΣ. Κοινώς θα είναι ένα φθηνό εργαλείο στα χέρια επαγγελματιών ανίδεων πολιτικών. Ο Μπένυ ευτυχώς που δήλωσε το θεωρητικό του υπόβαθρο (στο βιβλίο του ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ), έτσι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πρόκειται περί ΔΕΞΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ. Αλλιώς πως θα τον παίρναμε χαμπάρι ; Στο ΠΑΣΟΚ δεν βρίσκεται τόσα χρόνια ; Γιατί δεν το πήραμε χαμπάρι πιο πριν ; Απλά, γιατί έπαψε το ΠΑΣΟΚ να θεωρητικολογεί και να κρύβονται σ’ αυτό το θολό τοπίο τα μπουμπούκια που βλέπεις σήμερα να ετοιμάζονται ν’ ανθίσουν. Λοιπόν ή το ΠΑΣΟΚ θα επαναπροσδιορίσει ΣΑΦΩΣ (άρα κατανοητά σε όλους) το ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΩΝ ΤΟΥ (δεν φθάνει να μιλάμε για ελευθερία ή δικαιοσύνη πρέπει να δίνουμε και νόημα και υπόσταση, δηλαδή να το κάνουμε συγκεκριμένο και κατανοητό)στο οποίο θα στηριχθεί το ΝΕΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΟ του ΥΠΟΒΑΘΡΟ ώστε να καταλήξουμε στο ΟΡΑΜΑ που θα εκφράσει πρωτίστως ο ΗΓΕΤΗΣ και φυσικά όλοι μαζί θα καθορίσουμε στόχους και σκοπούς ώστε να καταλήξουμε στο διά ΤΑΥΤΑ στο πρακτικό δηλαδή της παραγωγής πολιτικής για καθημερινά ή γενικότερα ζητήματα, ή θα κάνουμε μία από τα ίδια δηλαδή θα λέμε για ΜΗ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΥΣ αλλά θα ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ σε πολιτικές ΕΥΝΟΙΑΣ ΤΩΝ ΛΙΓΩΝ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΩΝ (π.χ. σύμφωνα σταθερότητας). Είναι κρίση ταυτότητας και επειδή ο κοσμάκης δεν είναι βλάκας το βλέπει και μας απορρίπτει. Πριν λοιπόν πάμε να τον ακούσουμε, να τον αφουγκραστούμε που λένε, πρέπει να έχουμε τουλάχιστον την ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ μαζί μας. Ποιοι είμαστε και τι θέλουμε ή τι πρεσβεύουμε. Το πως θέλουμε να το κάνουμε είναι αποτέλεσμα της αμφίδρομης επικοινωνίας με τους απλούς ανθρώπους. Πάντως το σίγουρο είναι ότι δεν θα μας ακολουθήσουν ΜΟΝΟ μη προνομιούχοι. Θα μας ακολουθήσουν και ευνοημένοι που ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ασπάζονται την θεωρία μας, το αδιαπραγμάτευτο σύστημα αρχών και αξιών …
Σχόλιο από Ρούσης Αλεξανδρής — 20 Οκτωβρίου, 2007 @ 2:06 μμ |
Άμεση Δημοκρατία
Φίλε Δημήτρη
Συμφωνώ απόλυτα με την ανάλυσή σου στο 9.
Φυσικά προκύπτει η ανάγκη σαφούς πλαισίου, νομικό και θεσμικό, μέσα στο οποίο ο υπεύθυνος πολίτης θα μπορεί να ασκεί το δικαίωμα, υποχρέωσή του συμμετοχής.
Η ομαλή μετάβαση απ την έμμεση στην άμεση δημοκρατία είναι ένα πολιτικό ζητούμενο.
Η συμμετοχή σε θεσμοθετημένες αντιδράσεις, διαδηλώσεις, απεργίες κλπ., είναι κατάκτηση του λαϊκού κινήματος και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αχρηστευθούν σαν μηχανισμοί πολιτικής συμμετοχής.
Πάντα ευγνώμων στη προσφορά σου
Γιάννης Βλατάκης
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 20 Οκτωβρίου, 2007 @ 2:24 μμ |
Ρουση, το ξερεις οτι ο ΒΒ ειναι υπερ ενος Συν ταγματικού Δικαστηρίου???
Αντιλαμβάνεστε οτι ο ανθρωπος ειναι ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ εν υπνώσει???
Σχόλιο από ΜΜ — 20 Οκτωβρίου, 2007 @ 2:35 μμ |
@ ΜΜ …. δεν μ’ ενδιαφέρουν οι απόψεις ενός Δεξιού Πολιτικού. Μου είναι παντελώς αδιάφορες … Αν πάνε να γίνουν κυβερνητικές πολιτικές τότε θα διαμαρτυρηθώ …
Σχόλιο από Ρούσης Αλεξανδρής — 20 Οκτωβρίου, 2007 @ 2:37 μμ |
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ
Το θέμα που εξελίχθηκε σήμερα με τα γραφόμενα του κ.Κρόγια και την απάντηση που έδωσε ο κ. Αλεξανδρής, φανερώνει για μία ακόμα φορά την φτώχεια της πολιτικής μας ζωής. Είναι σαφές εδώ και πολλά χρόνια ότι με ην πολιτική σε κάθε επίπεδο ασχολούνται μετριότητες, οτι η πολιτική αντί να θεραπεύει τα κοινά ασκούμενη από τους «καλύτερους πολίτες» της χώρας (κατά την Θουκυδίδεια ρήση) ασκείται πλέον από τους μέτριους και πολλές φορές τους χείριστους. Σήμερα έγινε μία ακόμα προσπάθεια (από τις εκατοντάδες που έχουν γίνει) να ονομαστεί ακαδημαϊσμός και να απορριφθεί – εξωβελιστεί η ύπαρξη πολιτικών αρχών και πολιτικών φιλοσοφικών θέσεων από την πολιτική ζωή του τόπου. Η πολιτική χωρίς αρχές, χωρίς πολιτικοφιλοσοφικα δεδομένα είναι εύκολη γι αυτούς που την ασκούν, επιτρέπει την ελεύθερη κίνηση στον ωφελιμισμό και στον λαϊκισμό, χωρίς δεδομένα, χωρίς αρχές, χωρίς κατεύθυνση.
Δεν απορώ βέβαια πλέον ούτε για το ΠΑΣΟΚ, από την στιγμή που έγινε πολιτικά πολυσυλλεκτικό μόρφωμα, είναι ευνόητο ότι δύσκολες πολιτικές αρχές που εδράζονται σε συγκεκριμένα πολιτικά – φιλοσοφικά ρεύματα πρέπει να φύγουν να μείνουν στην γωνία. Γιατί να υπάρχει η αναφορά στον σοσιαλισμό όταν θέλουμε να έχουμε στις τάξεις μας κεντροδεξιούς; τι εξυπηρετεί τις εξουσίες μια τέτοια απεύθυνση σε αρχές και αξίες; πως άραγε θα μπορούμε να κινηθούμε ελεύθερα σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές; Αφέθηκε λοιπόν στην άκρη η πολιτική αρχών, η πολιτική συνέπεια και πλέον ως πολιτική εννοείται η μικροπολιτική και η παραπολιτική.
Το αποτέλεσμα είναι εξοφθάλμως ορατό: ένα πολιτικό κόμμα κίνημα χωρίς αξίες, αρχές και κατευθύνσεις, μία πολιτική σούπα όπως έχω ήδη πολλές φορές γράψει.
Ποιός να τις δώσει άλλωστε; το επαγγελματικό πολιτικό προσωπικό, οι εξουσιομανείς μέτριοι, οι θεοποιήσαντες
το ατομικό κέρδος; ποιος σοσιαλισμός τώρα, ποιά δημοκρατία; η εξουσία μας ενδιαφέρει μόνο, οι μικροπολιτικές, οι προσωπικές φιλοδοξίες και τίποτα διαφορετικό από την ποταπότητα της μετριότητας.
Είναι σαφές λοιπόν το μήνυμα των επιθέσεων των μετριοτήτων της πολιτικής σε όσους προσπαθούν να ανασυνθέσουν την ιδεολογική, πολιτική, φιλοσοφική βάση – θέση ενός σοσιαλιστικού δημοκρατικού κόμματος αναφερόμενοι σε έννοιες και αρχές που κατακτήθηκαν με πολύ σκέψη, ανάλυση και αίμα :
Κυρίες και κύριοι δεν έχετε θέση στο κόμμα αυτό, μας είστε άχρηστοι γιατί είστε επικίνδυνοι για την μετριότητά μας που μας αναδεικνύει και συγκροτεί το ατομικό συμφέρον μας !!!.
Σχόλιο από dimkaramitsas — 20 Οκτωβρίου, 2007 @ 9:36 μμ |
Πρέπει κάποια στιγμη εμείς που οι μετριότητες μας αποκαλούν ακαδημαϊστές για να εξωβελίσουν την αληθινή πολιτική από την κοινωνική ζωή και την κοινωνία να πάρουμε την «εκδίκησή» μας, την πολιτική μας εκδίκηση και θα το επιχειρήσουμε … .
Το οφείλουμε πρώτα από όλα στους εαυτούς μας, στους αγνούς ανθρώπους που στοχάζονται κοινωνικά με βάση το συνολικό καλό και στις επόμενες γενιές, για να μην τους παραδώσουμε το σημερινό κόσμο της αθλιότητας των μετρίων.
Σχόλιο από dimkaramitsas — 20 Οκτωβρίου, 2007 @ 10:04 μμ |
21/10/2007-01:50 page 213
Τα ψαράκια δεν τσιμπάνε.
Ο καθηγητής ΒΒ είπε απόψε στην Πάτρα ότι τα κείμενα δεν είναι σημαντικά για την Νίκη.
Σημαντικά είναι η προσωπικότητα και το σθένος του Αρχηγού.
Παράξενη θέση και επικίνδυνη.
Bill Albanis , dialogos.pasok.gr
Για την αντιγραφή, Ρ. Αλεξανδρής …..
ΣΧΟΛΙΟ … Φίλε Βασίλη αυτό λέμε … μόνο που υπάρχουν επικίνδυνοι παντού με διαφορετικά κριτήρια αλλά όπως φαίνεται με κοινό στόχο, ιδίως σε ατομικό επίπεδο …
Καλημέρα ….
Σχόλιο από Ρούσης Αλεξανδρής — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 9:53 πμ |
Επιτρέψτε μου να παραθέσω τον γνωστό σε όλους 12ο στόχο που βάζει στη ιδρυτική διακήρυξη του το ΠΑ.ΣΟ.Κ.
12. Επιδιώκεται η κοινωνική απελευθέρωση του εργαζόμενου Ελληνικού Λαού, που μακροπρόθεσμα ταυτίζεται με το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Αυτή η πορεία προϋποθέτει για το σήμερα ορατό μέλλον:
α. Την κοινωνικοποίηση του χρηματοδοτικού συστήματος στο σύνολό του, των βασικών μονάδων παραγωγής, καθώς και του μεγάλου εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου. Ταυτόχρονα προωθείται συστηματικά η ένταξη των αγροτικών επιχειρήσεων σε συνεταιρισμούς νέας μορφής, με δραστηριότητα που θα επεκτείνεται στην προμήθεια πρώτων υλών και στην επεξεργασία, συσκευασία και διάθεση των προϊόντων τους. Οι οργανισμοί αυτοί θα καταργήσουν το μεσάζοντα που εκμεταλλεύεται το προϊόν του ιδρώτα και της γης του αγρότη. Στη βιοτεχνία προωθείται επίσης η συνεταιριστική εκμετάλλευση.
β. Τον περιφερειακά αποκεντρωμένο κοινωνικό προγραμματισμό της οικονομίας που συνδυάζεται με τον έλεγχο των παραγωγικών μονάδων από τους εργαζόμενους (δηλαδή με την αυτοδιαχείριση) και από τους αρμόδιους κοινωνικούς φορείς. Αρμόδιος κοινωνικός φορέας είναι το κράτος, η περιφέρεια, ο δήμος ή η κοινότητα, ανάλογα με το μέγεθος, τον τύπο και τη σημασία της παραγωγικής μονάδας.
γ. Τη διοικητική αποκέντρωση με ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης.
δ. Το συστηματικό και προοδευτικό κλείσιμο του ανοίγματος ανάμεσα στα κατώτερα και τα ανώτερα εισοδήματα κατά περιφέρεια και επάγγελμα.
ε. Μια οικιστική και πολεοδομική πολιτική που να εξασφαλίζει πολιτισμένη κατοικία σε κάθε Ελληνική οικογένεια.
στ. Μια καινούργια παιδεία για να καταργηθούν οι φραγμοί που εμποδίζουν το πλάτεμα της γνώσης και να δημιουργηθούν ελεύθερα σκεπτόμενοι και κοινωνικά υπεύθυνοι πολίτες. Η παιδεία είναι ευθύνη του κοινωνικού συνόλου. Η ιδιωτική εκπαίδευση καταργείται. Η δωρεάν και υποχρεωτική παιδεία εξασφαλίζεται ανεξαίρετα για όλους τους Έλληνες, θεσπίζεται εκπαιδευτική πολιτική που να εξασφαλίζει την πλατιά συμμετοχή όλων των λαϊκών στρωμάτων, καθώς και τη συμμετοχή των σπουδαστών στον προγραμματισμό της παιδείας και στη διοίκηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
ζ. Την κοινωνικοποίηση της υγείας, που συνεπάγεται τη δωρεάν ιατρική, φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, την προληπτική υγιεινή για όλους τους Έλληνες, την κατάργηση των ιδιωτικών κλινικών και όλων των προνομίων στην παροχή ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών.
η. Ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για υγεία, ατυχήματα, γερατειά και ανεργία, που να επεκταθεί σε όλους τους Έλληνες.
θ. Την προστασία της μητέρας και του παιδιού.
ι. Την προστασία του περιβάλλοντος, τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής σε συνδυασμό με την αξιοποίηση των εθνικών λαϊκών παραδόσεων και τη συμμετοχή ολόκληρου του Λαού στην πολιτιστική εξέλιξη.
Οι οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές επιδιώξεις του εργαζόμενου Ελληνικού λαού εργατών, αγροτών, μισθωτών, υπαλλήλων, νεολαίας, μικροεπαγγελματιών και βιοτεχνών η θεμελίωση μιας κοινωνίας χωρίς αλλοτρίωση και γραφειοκρατία, θα πραγματοποιηθούν με τη συνεχή λαϊκή επαγρύπνηση, έλεγχο και κινητοποίηση.
Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα καλεί τον Ελληνικό Λαό να οργανωθεί στις τάξεις του, σε οργανώσεις βάσης, να συμμετάσχει άμεσα στην παραπέρα διαμόρφωση του προγράμματός του, στη λήψη όλων των αποφάσεων και στην ανάδειξη των στελεχών του σε όλα τα επίπεδα. Έτσι θα συνεχίσουμε με νέα ένταση και αποφασιστικότητα τον αγώνα για μια ανεξάρτητη, σοσιαλιστική και δημοκρατική Ελλάδα.
Γιάννης Βλατάκης
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 10:49 πμ |
Αυτά για να μην ξεχνάμε και να κάνουμε και τις συγκρίσεις μας με το σήμερα.
Δυστυχώς το σημερινό ΠΑΣΟΚ μετά από 30 και πλέον έτη πορείας, βρίσκεται πολύ πιο πίσω ως κίνημα από τους στόχους του 1974. Υπεύθυνος βέβαια για το σήμερα δεν είναι ο Γ. Παπανδρέου, καθώς προσπάθησε σε επίπεδο στόχευσης να επικαιροποιήσει τα πολιτικά ζητούμενα. Υπεύθυνη είναι η ποιότητα των πολιτικών στελεχών που δεν κατέρχονται στην πολιτική λόγω των πολιτικών τους ιδεών, αλλά με προσωπικούς στόχους. Η ύπαρξη και πρόταξη προσωπικών οφελιμιστικών στόχων είναι ασύμβατη με ένα σοσιαλιστικό πολιτικό κίνημα.-
Σχόλιο από dimkaramitsas — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 11:07 πμ |
Είναι και πρέπει να είναι σαφές ότι η Ελλάδα που θέλει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει τα χαρακτηριστικά,
ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Αυτά για αυτούς που ρίχνουν πέπλο στις θέσεις, στα λόγια για να ψαρεύουν ψήφους.
Χρέος όλων μας δεν είναι να βάζουμε στην κατάψυξη τις βασικές αρχές του κινήματος με την ελπίδα να συλλέξουμε πανταχόθεν ψήφους για να αναρριχηθούμε στη εξουσία. Χρέος μας είναι οι αρχές της Ανεξαρτησίας του Σοσιαλισμού και της Δημοκρατίας να γίνουν βαθειά κατανοητές σε όλους μας. Όποιο και να είναι το κοινωνικό και μορφωτικό μας επίπεδο. Και όταν γίνονται κατανοητές και ξεκάθαρες όλος ο Ελληνικός Λαός θα συνειδητοποιήσει ότι έχει κοινή πορεία, κοινούς αγώνες, κοινές υποχρεώσεις κοινά δικαιώματα.
Το κίνημα δεν μπορεί να αντέξει σε άλλες ΣΤΡΟΓΓΥΛΟΠΟΙΗΣΕΙΣ.
ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΛΟΓΙΑ θέλει.
ΞΕΚΑΘΑΡΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ.
Μέσα στην καρδιά του κινήματος πάλλεται η καρδιά όλης της Ελλάδας.
Η καρδιά του παγκόσμιου κινήματος.
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 11:10 πμ |
Και αν το 1974 σας φαίνεται πολύ μακριά, μπείτε στον κόπο να το ξαναδιαβάσετε.
Να θυμηθούμε όλοι πόσο σύγχρονη, ανανεωτική και ριζοσπαστική παραμένει η Ιδρυτική Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη.
Πόσο συντονισμένη με τις ελπίδες και τις επιδιώξεις του Ελληνικού λαού.
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 11:21 πμ |
Καλημέρα ….
Δεν μου λέτε σύντροφοι … απ’ αυτά του 12 τι θα κρατούσατε σήμερα ; Γιατί είναι τουλάχιστον αφελές να επιθυμούμε να επανέλθουμε 33 χρόνια πριν . Τι άλλαξε στην κοινωνία ώστε να επαναπροσδιοριστούν μερικά (όχι όλα γιατί μερικά είναι γενικές αυθύπαρκτες αρχές στην δημοκρατία) από αυτά ; Αυτό είναι το ζητούμενο. Η προσαρμογή δεν είναι αντίπαλος με την καθαρότητα, η εμμονή στο χθες όμως είναι φανερό δείγμα δυσπροσαρμοστικότητας που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον θάνατο και την εξαφάνιση …
Σχόλιο από Ρούσης Αλεξανδρής — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 11:28 πμ |
Καλημέρα σύντροφοι
Κάπου στο ιδιωτικό φόρουμ της λέσχης ΓΑΠ, αυτό που είναι κλειδωμένο κατά βάση μόνο για μέλη της (Ωραία ομάδα υποστήριξης είναι !!! κλειδωμένη με μερικές δεκάδες μέλη.)
Σε κάποιο κείμενο που έχουν ανοικτό στο «κοινό» (τα άλλα φαίνεται είναι βαθειά θεωρητικά πράγματα μόνο για τα μέλη) που αναφέρεται στο τι ΠΑΣΟΚ θέλουμε, διάβασα άρθρο που λέει ότι ο δρόμος για το ΠΑΣΟΚ είναι ο «σοσιαλφιλελευθερισμός» !!!!!!!!!!!!!!!!!.
Ελεος σύντροφοι, ντροπή, ακόμα γελάω πικρόχολα …
Αξέχαστο και άφθαστο.
Σχόλιο από dimkaramitsas — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 11:43 πμ |
Ρούση επειδή εγώ προσωπικά συμφωνώ σχεδόν σε όλα
Δεν μας λες καλύτερα εσύ που έθεσες και το ζήτημα και για οικονομία χρόνου σε ποιά πράγματα διαφωνείς ή πιστεύεις ότι πρέπει να αναμορφωθουν;
Σχόλιο από dimkaramitsas — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 11:47 πμ |
12. Επιδιώκεται η κοινωνική απελευθέρωση του εργαζόμενου Ελληνικού Λαού, που μακροπρόθεσμα ταυτίζεται με το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Αυτή η πορεία προϋποθέτει για το σήμερα ορατό μέλλον:
α. Την κοινωνικοποίηση του χρηματοδοτικού συστήματος στο σύνολό του, των βασικών μονάδων παραγωγής, καθώς και του μεγάλου εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου. Ταυτόχρονα προωθείται συστηματικά η ένταξη των αγροτικών επιχειρήσεων σε συνεταιρισμούς νέας μορφής, με δραστηριότητα που θα επεκτείνεται στην προμήθεια πρώτων υλών και στην επεξεργασία, συσκευασία και διάθεση των προϊόντων τους. Οι οργανισμοί αυτοί θα καταργήσουν το μεσάζοντα που εκμεταλλεύεται το προϊόν του ιδρώτα και της γης του αγρότη. Στη βιοτεχνία προωθείται επίσης η συνεταιριστική εκμετάλλευση.
β. Τον περιφερειακά αποκεντρωμένο κοινωνικό προγραμματισμό της οικονομίας που συνδυάζεται με τον έλεγχο των παραγωγικών μονάδων από τους εργαζόμενους (δηλαδή με την αυτοδιαχείριση) και από τους αρμόδιους κοινωνικούς φορείς. Αρμόδιος κοινωνικός φορέας είναι το κράτος, η περιφέρεια, ο δήμος ή η κοινότητα, ανάλογα με το μέγεθος, τον τύπο και τη σημασία της παραγωγικής μονάδας.
στ. Μια καινούργια παιδεία για να καταργηθούν οι φραγμοί που εμποδίζουν το πλάτεμα της γνώσης και να δημιουργηθούν ελεύθερα σκεπτόμενοι και κοινωνικά υπεύθυνοι πολίτες. Η παιδεία είναι ευθύνη του κοινωνικού συνόλου. Η ιδιωτική εκπαίδευση καταργείται. Η δωρεάν και υποχρεωτική παιδεία εξασφαλίζεται ανεξαίρετα για όλους τους Έλληνες, θεσπίζεται εκπαιδευτική πολιτική που να εξασφαλίζει την πλατιά συμμετοχή όλων των λαϊκών στρωμάτων, καθώς και τη συμμετοχή των σπουδαστών στον προγραμματισμό της παιδείας και στη διοίκηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
ζ. Την κοινωνικοποίηση της υγείας, που συνεπάγεται τη δωρεάν ιατρική, φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, την προληπτική υγιεινή για όλους τους Έλληνες, την κατάργηση των ιδιωτικών κλινικών και όλων των προνομίων στην παροχή ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών.
Φανερό είναι Δημήτρη μου που είναι η παρψχημένη συνθηματολογία … Είχαν άλλωστε τις ευκαιρίες τους να τα κάνουν πράξη και δεν τα έκαναν. Προφανώς γιατί δεν τα πίστευαν ή επειδή δεν είχαν τον τσαμπουκά να τα κάνουν ή επειδή δεν τους άφησαν να τα κάνουν. Προσωπικά δεν μ’ ενδιαφέρει ιδιαίτερα το γιατί, όσο το διά ταύτα στο σήμερα … Είναι φανερό ότι δεν μιλάμε για τον μαρξιστικό σοσιαλισμό, ούτε για τον σοσιαλφιλελευθερισμό του Μπένυ δεξιού τύπου. Μιλάμε για το κοινωνικό μοντέλο της ισότιμης ανάπτυξης (egalitarianism), δηλαδή, αυτό που μειώνει την σχετική ανισότητα διατηρώντας την απόλυτη ανέπαφη … Δηλαδή τα κέρδη της ανάπτυξης μοιράζονται ΙΣΟΤΙΜΑ σε όλους (π.χ. αν τα κέρδη είναι 1.000.000 ευρω και ο πληθυσμός 1.000.000 τότε ο καθένας κερδίζει από 1 ευρω). Ο έλεγχος των μέσων παραγωγής αυτό υπονοεί στην ουσία και δεν έχει απόλυτα και αποκλειστική σχέση με κρατικιστική ή συνεταιριστική οικονομία αλλά με το σύστημα διανομής των κερδών της ανάπτυξης. Επίσης υπονοεί σαφέστατα και ξεκάθαρα την διαδικασία ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΔΟΣΙΑΣ όχι μόνο των επιχειρήσεων, των ιδιωτών αλλά πρωτίστως και καταναγκστικά της Διοίκησης και της Κυβέρνησης … Τώρα, μέχρι να φτάσουμε εκεί, ενδιάμεσο στάδιο είναι η επίτευξη ΟΥΔΕΤΕΡΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ (θεωρώ ότι η Κοινωνική Λογοδοσία, ο κοινωνικός έλεγχος και η συμμετοχή πρέπει να προϋπάρχουν). Δηλαδή αν η αύξηση του ΑΕΠ είναι π.χ. 4% τότε ΟΛΟΙ πρέπει ν’ αυξάνουν τα εισοδήματά τους κατά 4%. Είναι η ενδιάμεση φάση της σταθεροποίησης της σχετικής ανισότητας και της αύξησης της απόλυτης ανισότητας … Για να μην υπάρχουν απορίες : π.χ. ο Δημήτρης έχει σήμερα εισόδημα 10.000 και ο Ρούσης 50.000, η σχετική ανισότητα είναι 5/1, και η απόλυτη 40.000. Αν αυξήσουμε κατά 10% τα εισοδήματά μας ο Δ θα έχει 11.000 και ο Ρ 55.000, η σχετική παραμένει 5/1 αλλά η απόλυτη αυξήθηκε σε 44.000 . Όταν φθάσουμε στο στάδιο της ΙΣΟΤΙΜΗΣ ανάπτυξης τότε από τα 6.000 που είναι αύξηση ο Δ θα έχει 13.000 και ο Ρ 53.000, η σχετική ανισότητα μειώθηκε σε 4,07/1 και η απόλυτη παρέμεινε η ίδια 40.000 … Κανείς δεν είναι δυσαρεστημένος θεωρητικά … Τώρα για να φθάσουμε εκεί Δημήτρη έχουμε πολύ δρόμο. Ας καταλάβουν μερικοί ότι το υπάρχον αναπτυξιακό μοντέλο αυξάνει τόσο την σχετική όσο και την απόλυτη (όπως είναι φυσικό) ανισότητα. ΄Στην αύξηση του 10% ο Δ κερδίζει στην καλύτερη περίπτωση 5% και φθάνει στα 10.500 και ο Ρ (έγινα πλούσιος ευχαριστώ) 55.500 δηλαδή 11% ( βέβαια μην απατάσται η πραγματικότητα από την εμπειρική παρατήρηση είναι ότι ο Δ κερδίζει 1,5-3 % και ο Ρ 20-30% ακόμη και σε χώρες όπως η Νορβηγία)…..
Τώρα για τα υπόλοιπα τα έχουμε πει. Η κοινωνική λογοδοσία επιβάλλει την μορφή τόσο της παιδείας όσο και της υγείας …. Εκεί αρκεί απλά η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ και όχι οι φανφάρες περί δημόσιου ή ιδιωτικού και άλλα τραγελαφικά ….
Σχόλιο από Ρούσης Αλεξανδρής — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 12:15 μμ |
Συμφωνώ με τις αναλυτικές σου μεθόδους, όμως δεν μπορώ να διαφωνήσω και με την ιδρυτική διακηρυξη, αφού ως διακήρυξη θέτει στοχεύσεις και όχι μεθόδους. Η προβληματική για το σήμερα είναι το γιατί η στόχευση να παραμένει επίκαιρη (ιδίως μετά από 18 έτη καθαρά στην εξουσία). Καλύτερα δε και ακριβολογώντας θα έλεγα ότι δεν υφίσταται πλέον ούτε ως επίσημη στόχευση και ενώ εφαρμόζεται μοντέλλο καθαρά ουδέτερης ανάπτυξης (για να μην πω μονομερούς).
Το ζητούμενο για μένα, όπως έχω ήδη γράψει, είναι να επιννοήσουμε τις μεθόδους λειτουργίας της οικονομίας που θα μας φέρουν μπροστά από τις εξελίξεις, θα μας επιτρέψουν το επιτυχημένο άλμα προς τον ουσιαστικό σοσιαλισμό. Σκέψου τίποτα γιατί εγώ πολιτικά ως στόχευση το έχω λυμένο και θεωρητικά οικονομικά δεν το έχω στην πρακτικότερη επιστημονικότητα των αναλύσεών σου. Αντε βοήθα λίγο το κίνημα … και τον κ. Κουκουλο…
Σχόλιο από dimkaramitsas — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 12:41 μμ |
Αν κάνεις μία προβολή στο μέλλον της ισότιμης ανάπτυξης θα βρεις την απάντηση ….
Σχόλιο από Ρούσης Αλεξανδρής — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 1:22 μμ |
Προχώρησε παραπέρα, δεν αρκεί αυτό, θα μας ξεπεράσουν,
βρες π.χ. πως θα καταφέρουμε ως πολίτες (τα παιδία ή τα εγγόνια μας ίσως) να γεννιούνται με εξασφαλισμένα – κοινωνικά εγγυημένα τα βασικά υλικά και άυλα αγαθά. Εδω σε θέλω Dr. για ξεκίνα να το σκέφτεσαι ως θεωρητικό μοντέλο, τι θα προβλέπει με ποιους όρους θα μπορεί να λειτουργήσει;
Σχόλιο από dimkaramitsas — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 1:28 μμ |
Η στόχευση είναι απλή και βρίσκεται στην ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΡΧΗ του ΡΩΛΣ :
Β) ΑΡΧΗ ΔΕΥΤΕΡΗ : οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες διευθετούνται έτσι ώστε α) να αναμένεται εύλογα ότι θα αποβούν προς όφελος όλων και, ταυτόχρονα β) να τελούν σε συνάρτηση με θέσεις και αξιώματα που είναι ανοιχτά σε όλους …
Υπάρχουν δύο αμφιλεγόμενες φράσεις στη δεύτερη αρχή : προς όφελος όλων και ανοιχτά σε όλους .
ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΡΧΗ επαναδιατυπώνεται (εξαιτίας της ασάφειας) ως εξής :
οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες πρέπει να διευθετούνται έτσι ώστε ταυτόχρονα α) να αποβαίνουν προς το μεγαλύτερο όφελος των λιγότερο ευνοημένων και β) να συναρτώνται με αξιώματα και θέσεις ανοικτές σε όλους υπό συνθήκες ακριβοδίκαιης ισότητας ευκαιριών …
ΑΛΛΑ ΑΣ ΜΗΝ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΙ …. εγώ περιμένω ν’ ακούσω από τους πρακτικούς τι και πως θα το κάνουν χωρίς σύστημα αρχών από το οποίο να προκύπτει ένα ΚΑΘΑΡΟ ιδεολογικό πλαίσιο. π.χ. Στην περίπτωσή μας Δημήτρη και βασισμένοι στην Δεύτερη (επαναδιατυπωμένη) Αρχή, η ιδεολογική θέση προκύπτει αβίαστα και απλά : Είμαστε υπέρ ενός συστήματος ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ουδέτερης ανάπτυξης το οποίο θα εξελιχθεί σε ένα πραγματικά ΙΣΟΤΙΜΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ. Απαραίτητη προϋπόθεση ο Κοινωνικός Έλεγχος (όχι με την έννοια της κυριότητας μέσων παραγωγής αλλά με την δημοκρατική έννοια του μηχανισμού επιβολής των αποφάσεων και ελέγχου των πράξεων) που δρα ως καταλύτης στις αλυσιδωτές αντιδράσεις σε κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο ….. Ακαδημαϊσμός της πλάκας ……
Σχόλιο από Ρούσης Αλεξανδρής — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 1:33 μμ |
Μπορούν τμήματα της κοινωνίας π.χ. οι εργαζόμενοι ενός εργοστασίου, σύμφωνα με ένα μοντέλλο αυτοδιαχείρησης που τους παρέχει απόλυτη αυτονομία (π.χ. αντίστοιχο των συνεταιρισμών)να έχουν στην κυριότητά τους μονάδες παραγωγής;
Σχόλιο από dimkaramitsas — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 1:38 μμ |
Δεν μας ξεπερνούν. Ας αποδεχθούν πρώτα το προφανές και μετά χτίζονται όλα τ’ άλλα. Άλλωστε σήμερα βρίσκονται σε πολύ διαφορετική κατεύθυνση. Σιγά σιγά να σου πω γιατί. Γιατί απλά η κοινωνική συνείδηση, η συλλογική λειτουργία και η αλληλεγγύη που διατηρεί την κοινωνία εν ζωή, σφυρηλατείται πάνω στις αυθύπαρκτες ανθρώπινες αξίες. Το πρόβλημα είναι ότι όλα αυτά, όσον αφορούν το ΠΑΣΟΚ, πρέπει να γίνουν με πέπλο άγνοιας. Δηλαδή πρέπει να γίνουν σε συνθήκες άγνοιας της ιστορίας, του σημερινού γίγνεσθαι και της ατομικής θέσης (κοινωνικής, επαγγελματικής, οικονομικής, κομματικής). Η γνώση θα υπάρξει αφού πρώτα καθοριστεί το σύστημα αρχών και το ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο. Φυσικά και δεν είναι εύκολο. Απαιτεί ελευθερία. Ποια ελευθερία είναι σημαντική σε ένα σύστημα ελευθεριών ; Η παρακάτω :
Ίσως, ο πιο ενεργητικός, πιο θετικός και άμεσος ορισμός της ελευθερίας είναι ο ορισμός που είχε δώσει η Χάνα Άρεντ (Hanna Arendt). Στα χειρόγραφά της για την πολιτική, που βρέθηκαν και εκδόθηκαν μετά το θάνατό της, η μεγάλη Γερμανίδα φιλόσοφος της πολιτικής όριζε την ελευθερία με το ελληνικό απαρέμφατο ΑΡΧΕΙΝ – το οποίο έγραφε στα ελληνικά, στα κείμενά της είτε στην αγγλική είτε στην γερμανική γλώσσα. Και διευκρίνιζε ότι αυτό το ΑΡΧΕΙΝ δεν αναφέρεται σε κάποια αρχηγία, ή στην διεύθυνση και στον προσδιορισμό τού ποιος είναι και με ποιο τρόπο είναι επικεφαλής σε κάτι και ως προς κάποιους, αλλά στο δικαίωμα να ξαναρχίζει κανείς την ζωή του, να κάνει μία νέα αρχή. ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΝΑ ΘΕΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΜΙΑΣ ΜΙΚΡΗΣ Ή ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ …
Όπως καταλαβαίνεις στο ΠΑΣΟΚ καταστρατηγήθηκε (στην τωρινή διαδικασία) αυτή η λεξικογραφική, λογική ακολουθία . Όταν το είπα στον Χάρη το κατάλαβε, αλλά, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν τόλμησε να λειτουργήσει υπό το πέπλο άγνοιας, με αποτέλεσμα να μην πει τίποτα στο τέλος … Φυσικά και καταλαβαίνουμε όλοι πόσο δύσκολο είναι το εγχείρημα. Αν όμως το καλοσκεφτείς η διαδικασία ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ έγινε υπό συνθήκες (σχεδόν) πέπλου άγνοιας. Γι αυτό άλλωστε δημιούργησε εύκολα όραμα, στόχους και σκοπούς. Δυστυχώς όταν έφθασαν στο διά ταύτα δεν ήταν αποτελεσματικοί όπως έπρεπε. Επίσης όταν χρειάστηκε η απαραίτητη προσαρμογή στο νέο περιβάλλον, η διαδικασία έγινε υποψιασμένα, συνεπώς κατευθυνόμενη από την ατομική θέση του καθενός και όχι υπό συνθήκες άγνοιας… Γι αυτό άλλωστε και απέτυχε αφού έφθασαν χωρίς περιστροφές στο διά ταύτα το οποίο βέβαια ικανοποίησαν με παροιμιώδη ανικανότητα ….
Σχόλιο από Ρούσης Αλεξανδρής — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 1:46 μμ |
Κοίταξε να δεις περί κυριότητας. Σκέψου ως συγκριτικό πλεονέκτημα. Διαλέγεις αυτό που έχει την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και αποδοτικότητα. Το πρόβλημα συνεπώς μεταφέρεται στην πολιτική βούληση που διέπει τις διαδικασίες διανομής ή αναδιανομής. Για να αναδιανέμουμε κάτι πρέπει πρώτα να το δημιουργήσουμε ή να το παράγουμε ….. Αλλιώς θα κάνουμε διανομή κοπανιστού αέρα ….
Σχόλιο από Ρούσης Αλεξανδρής — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 1:48 μμ |
Χωρίς να διαφωνώ, για την ελευθερία έχουν γραφθεί και τελειότεροι ορισμοί.
Θα ήθελα να εξετάσεις το κλειδί της «ευδαιμονίας» με την αρχαιά διττή (υλική – πνευματική) έννοια ως κύρια συνιστώσα και συνισταμένη ταυτόχρονα της ελευθερίας. Πως η συλλογική «ευδαιμονία» αποτελεί το κλειδί για την ελευθερία του ανθρώπου και την πλήρη δημοκρατία.
Πως μπορούμε σήμερα τεχνικά, υλικά, οικονομικά, αλλά και πμνευματικά να οδεύσουμε ως πολίτες προς την «ευδαιμονία» που θα μας απελευθερώσει και από τις κάθε είδους εξαρτήσεις (πολιτικές, οικονομικές – βιοποριστικές). Πιστεύω ότι η δημιουργία εξαρτήσεων είναι ένα σημείο κλειδί που πρέπει να ακυρώσουμε για να κινηθούμε προς την ελευθερία. Επειδή όμως είμαστε άνθρωποι και διψάμε – έχουμε ανάγκη – για κάποια πράγματα πρέπει να βρούμε τον τρόπο να τα έχουμε χωρίς να γινόμαστε εξαρτώμενα κανενός και καμμίας εξουσίας. Ωστε να διατηρήσουμε την αυτονομία μας και το δικαίωμα του άρχειν εμαυτούς.
Για πολέμησέ το λίγο, ίσως αντισυμβατικά …
Σχόλιο από dimkaramitsas — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 1:58 μμ |
Δεν λέω αν υπάρχουν άλλοι καλύτεροι ορισμοί (ο Κοτζιάς σχολιάζει). Λέω ότι αυτού του είδους η ελευθερία ταιριάζει ή είναι απαραίτητη στην σημερινή ΠΑΣΟΚική συγκυρία ….
Όσο για το δεύτερο, που εμπεριέχει και διαστάσεις της αριστοτέλειας ηθικής, νομίζω ότι η εργασία του Σεν είναι σημαντική και χρήσιμη …. Δηλαδή με την έννοια ότι πρέπει πάντα να υπάρχουν οι προϋποθέσεις ή οι βαθμοί ελευθερίας που να επιτέπεουν την ικανοποιητική μετατροπή των τίτλων σε δυνατότητες … Τώρα αν το δεις ως σύστημα ελευθεριών, και διατηρώντας την αυτονομία των ανθρώπων στο να επιλέξουν ποιες έλευθερίες (θεωρητικά όλες) και σε ποια ποσότητα (ή βαθμό) θέλουν να κάνουν χρήση …. Προκύπτει η ΠΡΩΤΗ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΡΩΛΣ :
Α) ΑΡΧΗ ΠΡΩΤΗ : κάθε πρόσωπο έχει ίσο δικαίωμα στο πλέον εκτεταμένο σχήμα ίσων βασικών ελευθεριών που να είναι συμβατό με ένα παρόμοιο σχήμα ελευθερίας για τους άλλους …
Έτσι εξασφαλίζεται η μή εξάρτηση … κοινώς σε ένα πεπερασμένο σύνολο ίσων βασικών ελευθεριών κάποιος θα επιλέξει να κάνει χρήση (με ποσοστικούς όρους) κάποιων ή κάποιας . Συνεπώς θα μειωθεί η ποσότητα των υπολοίπων ελευθεριών εφόσον κάνει χρήση μίας π.χ. περισσότερο από τους υ΄πόλοιπους. Δηλαδή αυτός που θέλει εξουσία δεν θα το πετύχει χωρίς αντίτιμο … πρέπει κάτι να παραχωρήσει στους ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ … καταλαβαίνεις τι θέλω να πω … δεν αφορά σύστημα εξουσίας, αλλά, σύστημα ελευθεριών όπου όλοι είμαστε ίσοι ….
Σχόλιο από Ρούσης Αλεξανδρής — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 2:11 μμ |
Φίλε Ρούση, ελευθερίες χωρίς ευδαιμονία, δηλ. εξασφάλιση των βασικών ενστικτωδώς και πρωταρχικώς αναγκαίων μέσων διαβίωσης (υλικης και πνευματικής) είναι απλό κενό γράμμα. Διότι οι ελευθερίες εκχωρούνται για την εξασφάλιση των μέσων αυτών. Αρα η προβληματική αναπτύσσεται εκεί π.χ. εκχωρείς ελευθερίες και γίνεσαι «λακκές» για ένα κομμάτι ψωμί …
Κάποια στιγμή στις άμεσα επόμενες ημέρες θα φτιάξω ένα απλό σχήμα, με απλές έννοιες για να το θέσω και στους λοιπούς, αλλά κυρίως σε εσένα για να βρούμε την «οικονομοτεχνική» λύση που εξασφαλίζει την ευδαιμονία (λέει ο Περικλής δια γραφίδος Θουκυδίδη αναλύοντας την πορεία στην δημοκρατία: ελεύθερον εστι το ευδαίμον)
Σχόλιο από dimkaramitsas — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 2:17 μμ |
Δεν εκχωρείς τίποτα. Απλά έχεις ίσα δικαιώματα σε ένα σύστημα ελευθεριών. Π.Χ. ο Κόκκαλης έχει περισσότερα δικαιώματα αφού π.χ. η ελευθερία του πλούτου δεν επιτυγχάνεται εις βάρος των άλλων ελευθεριών που έχει. π.χ. ο Αρχιεπίσκοπος έχει περισσότερα δικαιώματα αφού του έκαναν και προσωπική δέηση για την υγεία του, χωρίς ο ίδιος να στερηθεί κάτι άλλο για το προνόμιο που εξασφάλισε.
Τώρα όσον αφορά την διαβίωση. Είναι βασική ελευθερία. Όχι μόνο ως εξασφάλιση της διατροφής, αλλά, εξασφάλιση ΕΠΑΡΚΟΥΣ (με κάθε έννοια της επάρκειας). Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη ο πλούτος είναι μέσο, όχι δυνατότητα. Για να το δεις πιο απλά, π.χ. η Μποτσουάνα δεν είναι φτωχή χώρα με όρους εισοδήματος, ή εκπαίδευσης. Όμως είναι εξαιρετικά φτωχή με όρους προσδόκιμου επιβίωσης εξαιτίας της επιδημίας του AIDS.
Σχόλιο από Ρούσης Αλεξανδρής — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 2:34 μμ |
Στην ουσία δεν πρόκειται για ίση ελευθερία οποιασδήποτε μορφής. Αλλά για ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ σε ένα σύστημα ελευθεριών … Δεν εκχωρείς δικαιώματα. Απλά εξασφαλίζεις μεγαλύτερη χρήση της ελευθερίας που επιθυμείς ως άτομο. Δεν στερείσαι τις υπόλοιπες. Απλά κάνεις λιγότερη χρήση από τις υπόλοιπες. Δεν μπορεί δηλαδή να είσαι ταυτόχρονα πλούσιος, εξουσία, μορφωμένος κλπ. Στην ουσία είναι προχωρημένη μορφή κοινωνικής δικαιοσύνης. Κανείς δεν στερείται τίποτα αλλά δεν περιορίζει και τα δικαιώματα των άλλων έχοντας υποκλέψει με οποιονδήποτε τρόπο (είτε ατομικά, είτε επειδή το σύστημα του το επιτρέπει)περισσότερα από όσα δικαιούται….
Σχόλιο από Ρούσης Αλεξανδρής — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 2:40 μμ |
Στο άλλο γίνεται μάχη …
θα δεις συνολικά τι εννοώ, όταν φτιάξω το σχήμα.
Σχόλιο από dimkaramitsas — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 2:45 μμ |
Φίλε Ρούση,
Πιστεύω κι εγώ ότι εγκλωβίζεσαι στη μεθοδολογία προσπερνώντας την στόχευση
Σαν απλά συνθηματολογία.
Οι στόχοι του λαϊκού κινήματος είναι απ όλους κατανοητοί και με βάση αυτούς θα συμμετάσχουν και θα κρίνουν την Μεθοδολογική απόκλιση που μπορεί να προκύψει απ την ηγετική ομάδα.
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 2:54 μμ |
Δεν υπάρχει λαϊκό κίνημα για να υπάρχουν και στόχοι. Μην δημιουργούμε ψευδαισθήσεις.
Σχόλιο από Ρούσης Αλεξανδρής — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 3:00 μμ |
Γειά σου Γιάννη, όλα καλά;
Σχόλιο από dimkaramitsas — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 3:01 μμ |
Προσωπικά στερούμε των ευρέων πολιτικών και κοινωνιολογικών
γνώσεων πού απαιτεί η Μεθόδευση των λύσεων,
αλλά αναγνωρίζω τους στόχους και έχω αποφασίσει σε ποιους
να εμπιστευτώ την Μέθοδο.
Πάντα σε εγρήγορση για να ανακαλέσω την εμπιστοσύνη μου σε περίπτωση απόκλισης απ τους στόχους και να συμμετάσχω με ενεργό τρόπο στην σύγκληση.
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 3:05 μμ |
Δεν είναι μεθόδευση λύσεων . Η λεξικογραφική σειρά είναι ξεκάθαρη (θυμήσου το 1974):
1) ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΩΝ
2) ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
3) ΗΓΕΤΗΣ
4) ΟΡΑΜΑ
5) ΣΤΟΧΟΙ – ΣΚΟΠΟΙ
6) ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
Δεν μπορείς να πας κατευθείαν στο 3) ας πούμε (πράγμα που κάνει σήμερα το ΠΑΣΟΚ αρνούμενο ότι υφίσταται κρίση του 1) και 2)) ούτε στο 6) που λένε κάποιοι ….
Σχόλιο από Ρούσης Αλεξανδρής — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 3:08 μμ |
Εγώ τον ηγέτη θα τον έβαζα τελευταίο στην σειρά, επιμένοντας κι όλας. Πρόσωπα βρίσκεις οι πολιτικές από το Α έως το Ω είναι οι δύσκολες.
Σχόλιο από dimkaramitsas — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 3:11 μμ |
Φίλε Δημήτρη
Όλα καλά… Σ’ ευχαριστώ….
Έχεις ανοίξει τεράστιο θέμα με το BLOG σου.
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 3:12 μμ |
Δεν θέλω πάντως να προκαλέσω προβλήματα σε κανέναν.
Χαιρετώ προς το παρόν και περιμένω και προτάσεις για το Blog αλλά και κείμενα σας για να αποτελέσουν ξεχωριστά θέματα διαλόγου.
Σχόλιο από dimkaramitsas — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 3:16 μμ |
Δεν έχεις άδικο, Δημήτρη. Ίσως. Όμως ο ηγέτης είναι σημαντικός όχι στην υλοποίηση αλλά στην εμπέδωση του οράματος. Τουλάχιστον σήμερα. Κοινώς χωρίς Ανδρέα δεν ξέρω αν το ΟΡΑΜΑ θα περνούσε στην κοινωνία. Η συμμετοχή σίγουρα εξασθενίζει τον καταλυτικό ρόλο του ηγέτη. Λογικά σε μία τέλεια συμμετοχική και δίκαιη κοινωνία ίσως και να μην χρειάζεται καν … ίσως λέω, δεν το έχω σκεφτεί ακόμη αν μπορεί να συμβεί και γιατί θα έπρεπε να συμβεί …..
Σχόλιο από Ρούσης Αλεξανδρής — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 3:16 μμ |
Συμφωνώ κι εγώ.
Τον ηγέτη θα τον έβαζα τελευταίο.
Στην συγκεκριμένη φάση όμως και για να ξαναβρούμε τα υπόλοιπα που έχουν χαθεί,
γίνεται θέμα πρωταρχικής σημασίας για την αποτελμάτωση.
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 3:16 μμ |
Θα μπορούσε να αποτελέσει θέμα διαλόγου η ιδρυτική διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη.
Εκεί ο φίλος και σύντροφος Αλεξανδρής θα μπορούσε να αναπτύξει καλλίτερα και να εκλαϊκεύσει το σκεπτικό του.
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 3:23 μμ |
Είπαμε Γιάννη … Σ’ αυτό που έβαλες (12) δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν κάποια τμήματα … πρέπει να αναμορφωθούν … αλλά μην διατηρούμε αυταπάτες . Αυτό απαιτεί μακροχρόνια διαδικασία που δεν εξαρτάται μόνο από εμάς. Άλλωστε δεν έχουμε την δύναμη να το προκαλέσουμε ως διαδικασία. Ας είμαστε καλά και από εδώ, απ’ αυτό το μπλογκ κάτι θα βγάλουμε. Αρκεί να μην κουραστούμε και τα παρατήσουμε … Αυτός είναι ο βασικός κίνδυνος ….
Σχόλιο από Ρούσης Αλεξανδρής — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 3:39 μμ |
Φίλε Αλεξανδρή,
Εκτός από το α. και το β. στο 12 που πιθανόν να θέλουνε μια προσαρμογή στη σημερινή πραγματικότητα, εγώ δεν βλέπω τι πρέπει να εκλείψει απ’ τις προϋποθέσεις.
Έχεις κάποια συγκεκριμένη ιδέα??
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 5:36 μμ |
Γιάννη στο μήνυμα 56 τα έχω πει ποια είναι … Τα ξαναβάζω γιατί συμφωνούμε :
12. Επιδιώκεται η κοινωνική απελευθέρωση του εργαζόμενου Ελληνικού Λαού, που μακροπρόθεσμα ταυτίζεται με το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Αυτή η πορεία προϋποθέτει για το σήμερα ορατό μέλλον:
α. Την κοινωνικοποίηση του χρηματοδοτικού συστήματος στο σύνολό του, των βασικών μονάδων παραγωγής, καθώς και του μεγάλου εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου. Ταυτόχρονα προωθείται συστηματικά η ένταξη των αγροτικών επιχειρήσεων σε συνεταιρισμούς νέας μορφής, με δραστηριότητα που θα επεκτείνεται στην προμήθεια πρώτων υλών και στην επεξεργασία, συσκευασία και διάθεση των προϊόντων τους. Οι οργανισμοί αυτοί θα καταργήσουν το μεσάζοντα που εκμεταλλεύεται το προϊόν του ιδρώτα και της γης του αγρότη. Στη βιοτεχνία προωθείται επίσης η συνεταιριστική εκμετάλλευση.
β. Τον περιφερειακά αποκεντρωμένο κοινωνικό προγραμματισμό της οικονομίας που συνδυάζεται με τον έλεγχο των παραγωγικών μονάδων από τους εργαζόμενους (δηλαδή με την αυτοδιαχείριση) και από τους αρμόδιους κοινωνικούς φορείς. Αρμόδιος κοινωνικός φορέας είναι το κράτος, η περιφέρεια, ο δήμος ή η κοινότητα, ανάλογα με το μέγεθος, τον τύπο και τη σημασία της παραγωγικής μονάδας.
στ. Μια καινούργια παιδεία για να καταργηθούν οι φραγμοί που εμποδίζουν το πλάτεμα της γνώσης και να δημιουργηθούν ελεύθερα σκεπτόμενοι και κοινωνικά υπεύθυνοι πολίτες. Η παιδεία είναι ευθύνη του κοινωνικού συνόλου. Η ιδιωτική εκπαίδευση καταργείται. Η δωρεάν και υποχρεωτική παιδεία εξασφαλίζεται ανεξαίρετα για όλους τους Έλληνες, θεσπίζεται εκπαιδευτική πολιτική που να εξασφαλίζει την πλατιά συμμετοχή όλων των λαϊκών στρωμάτων, καθώς και τη συμμετοχή των σπουδαστών στον προγραμματισμό της παιδείας και στη διοίκηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
ζ. Την κοινωνικοποίηση της υγείας, που συνεπάγεται τη δωρεάν ιατρική, φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, την προληπτική υγιεινή για όλους τους Έλληνες, την κατάργηση των ιδιωτικών κλινικών και όλων των προνομίων στην παροχή ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών.
Σχόλιο από Ρούσης Αλεξανδρής — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 6:32 μμ |
Φίλε Αλεξανδρή
Ναι ούτε για κατάργηση ιδιωτικών κλινικών μπορούμε να μιλάμε.
Για ένα δίκαιο, εκσυγχρονισμένο κοινωνικό σύστημα υγείας, με πρόσβαση απ όλους τους πολίτες ανεξαρτήτου εθνικότητας, που να ακυρώνει την ανάγκη χρήσης των ιδιωτικών κλινικών μπορούμε να ζητήσουμε.
Και ούτε κατάργηση των ιδιωτικών Πανεπιστήμιων μπορούμε να απαιτήσουμε.
Θα λοβοτομούσαμε την δημοκρατία.
Ανασκεύαση της νομοθεσίας χρειάζεται ώστε η Παιδεία των προνομιούχων να μην ανταγωνίζεται την Παιδεία για όλους.
Αλλά παραμένουμε στις βασικές αρχές βλέπεις.
Είναι διαχρονικά σύγχρονες.
Είναι διαχρονικά συντονισμένες με τις ανάγκες των πολιτών όλων των κοινωνιών.
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 8:23 μμ |
Συμφωνώ απόλυτα … πρέπει να βλέπουμε στο σήμερα και ν’ αποφύγουμε τους δογματισμούς χωρίς κριτική σκέψη … Για τα υπόλοιπα είναι φυσικό να επιμένουμε αφού η διαχρονικότητά τους είναι αδιαμφισβήτητη …
Καλό βράδυ Γιάννη ….
Σχόλιο από Ρούσης Αλεξανδρής — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 8:32 μμ |
ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗ
ΟΧΙ δεν είμαστε οπλισμένοι στρατοί που περιμένουν τους ηγέτες τους να τους αφοπλίσουν.
ΟΥΤΕ περιμένουμε ένα σύνθημα για να αρχίσουμε η να σταματήσουμε.
Δεν βλέπεις ότι υποβιβάζοντας την βάση, στην οποία απευθύνεις το αίτημα ψήφου,
σε ένα άμορφο απολιτικό σχήμα , δυναμιτίζεις και την επιλογή της;
ΕΙΜΑΣΤΕ ενεργοί πολίτες που ασκούμε με το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης το ανώτατο θεσμικό δικαίωμα της Δημοκρατίας.
Είμαστε η λαϊκή βάση που εγγυάται και τον έλεγχο του ηγέτη που η ίδια θα επιλέξει.
Πάντα σε εγρήγορση.
Θα θεωρούσα μεγάλη τιμή μια εξήγηση επ’ αυτού.
Γιάννης Βλατάκης
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 11:50 μμ |
Φίλε Δημήτρη,
Ίσως αυτό που θα μπορούσε να προστεθεί στην ιστοσελίδα σου αν είναι δυνατόν,
Είναι η εντολή επαναφοράς στη αρχή της σελίδας, όταν είσαι στο τέλος της.
Ίσως και να είμαι φυγόπονος…
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 21 Οκτωβρίου, 2007 @ 11:57 μμ |
Γιάννη γειά σου και σε ευχαριστώ για την συμμετοχή σου.
Εάν ξέρεις τον τρόπο – εντολή (εκτός από το ποντίκι στην δεξιά μπάρα)παρακαλώ να μου τον αναφέρεις.
Ξέρεις το μοντέλο των Blog δεν παίρνει πολλές βελτιώσεις, δεν είναι ιστοσελίδα που βάζεις ό,τι θέλεις, όπου θέλεις).
Θα ετοιμάσω, αύριο ελπίζω, ένα κείμενο με αυτά που εννοώ πιο πάνω.
Θέλω οι μετέχοντες να μου πείτε, καλύτερα να το βάλω σε αυτή την σελίδα- θέμα ή να φτιάξψ ένα καινούργιο;
Τέλος πάντων αυτά από αύριο.
Επίσης Γιάννη, εάν θέλεις΄να ξεκινήσουμε κάποιο θέμα με κάποιο κειμενό σου ή χωρίς, γράψε το για να το ετοιμάσουμε.
Καληνύχτα, Δημήτρης
Σχόλιο από Dimitris Karamitsas — 22 Οκτωβρίου, 2007 @ 1:03 πμ |
ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ πια ότι οι μέθοδοι υφαρπαγής ψήφων, της αντιδραστικής δεξιάς με τα χουντοβασιλικά δεκανίκια, ενίοτε υιοθετούνται και από σοσιαλιστές που διεκδικούν την ηγεσία του κινήματος.
Δεν μας έφτανε το προεκλογικό υπονοούμενο της Ν.Δ. Καραμανλής ή Τανκς, τώρα έχουμε και το Βενιζέλος ή τανκς.
Υπό την απειλή πρόωρων εκλογών ο Β.Β., προτείνει τον εαυτό του ως μόνη λύση για να νικήσει τον Καραμανλή.
Λες και δεν υπάρχουν αντιμαχόμενες πολιτικές αλλά πρόσωπα.
Αντίθετα ο Γ.Α.Π. προτείνει σαν νικηφόρο πορεία το ίδιο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αλλαγμένο.
Το ίδιο προσπαθεί να προτείνει και ο Κ. Σκανδαλίδης αλλά θα εννοεί αλλαγή σε επίπεδο στελεχών μιας και την βάση την θεωρεί οπλισμένους στρατούς.
Γιάννης Βλατάκης
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 22 Οκτωβρίου, 2007 @ 12:50 μμ |
Είναι η υποκριτική μάσκα της δεξιάς που θέλει να δείχνει ότι η Ν.Δ. προτιμάει τον Γ.Α.Π. στην θέση του προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Και την ώρα που χαμογελώντας πίσω απ τα μουστάκια της παίζει το δίγλωσσο προβοκατόρικο παιχνίδι της οι υποστηρικτές του Β.Β. αντί να το ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΟΥΝ το χρησιμοποιούν!!!
Τι να φοβηθεί η Ασύμμετρη Φιλελεύθερη Δεξιά Με Χουντοβασιλικά Δεκανίκια
( βλέπε ΛΑ.Ο.Σ. ) από μία μετεξελιγμένη
«σοσιαλφιλελεύθερη» παραλλαγή της???
Την αποδέσμευση της Σοσιαλιστικής Δυναμικής του Κινήματος, που εγγυάται ο Γεώργιος Παπανδρέου, τρέμει στην ουσία η δεξιά ως μοναδικό ουσιαστικό αντίπαλο στην αντιλαϊκή πολιτική της.
Γιάννης Βλατάκης
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 22 Οκτωβρίου, 2007 @ 1:03 μμ |
Σύντροφοι αντισταθείτε σε κάθου είδους μικροπολιτικού ή προσωπικού συμφέροντος.
Ας αντισταθούμε στην αναξιοκρατική αναρρίχηση που υπόσχεται η κομματική ταυτότητα.
Είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία για αλλαγή.
Ξεκινώντας από εμάς τους ίδιους.
Για να μην πέσουν θύματα οι μελλοντικές γενιές, τα παιδιά μας, ενός συστήματος αναξιοκρατίας που εμείς οι ίδιοι θα έχουμε υπηρετήσει.
Γιάννης Βλατάκης
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 22 Οκτωβρίου, 2007 @ 1:19 μμ |
Γιάννη ευχαριστώ που εμπλουτίζεις με τις θέσεις και απόψεις στο το Blog.
Αναμένω να θέσεις κάποιο ζήτημα προς ειδική συζήτηση.
Σχόλιο από dimkaramitsas — 22 Οκτωβρίου, 2007 @ 3:32 μμ |
Ρούση επήλθε κόπωσις απόψεων;
Εγώ όπως σας είπα απόψε δεν κοιμήθηκα, όχι δεν είδα το Βενιζέλο σε εφιάλτη
Απλώς εργασία συνεχιζόμενη έως τώρα.
Τα αγαθα κόποις κτώνται, η δε εξουσία κατά παράφραση του κόποις (συνήθως).
Σχόλιο από dimkaramitsas — 22 Οκτωβρίου, 2007 @ 3:36 μμ |
Φίλε Δημήτρη
Αφού σε ευχαριστήσω για το βήμα διαλόγου που ανιδιοτελώς παρέχεις θα τολμούσα να προτείνω για συζήτηση σε πλαίσιο εξειδικευμένης θεματολογίας, τον εκσυγχρονισμό των α. β. στ. και ζ. της 12ης παραγράφου της ιδρυτικής διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη με την συμβολή του φίλου Αλεξανδρή που πρώτος έθιξε την ανάγκη αυτή.
Εκσυγχρονισμό στα πλαίσια των σοσιαλιστικών και Δημοκρατικών αρχών του Κινήματος βεβαίως.
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 22 Οκτωβρίου, 2007 @ 4:04 μμ |
Φίλε Δημήτρη
Μην στερείς την δημιουργική σου παρουσία από το φόρουμ διαλόγου του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 22 Οκτωβρίου, 2007 @ 7:16 μμ |
Γιάννη καλημέρα
Δες την ώρα του μηνύματος για να καταλάβεις τι γίνεται με την δουλειά. Αλλωστε ούτε σε αυτό εδώ «μετείχα».
Θα επανέλθω φυσικά.
Για το θέμα της ιδρυτικής διακ. του ΠΑΣΟΚ, λέω να την βάλουμε ολόκληρη σε ένα ξεχωριστό θέμα στο blog
και να σχολιάσουμε, να επικαιροποιήσουμε, τέλος πάντων να εκφράσουμε τις απόψεις μας.
Περιμένω τη σύμφωνη γνώμη σας ή κάποια άλλη άποψη.
Σχόλιο από dimkaramitsas — 23 Οκτωβρίου, 2007 @ 5:14 πμ |
Φίλε Δημήτρη
Συγχαίρω την τόλμη σου.
Ναι συμφωνώ.
Ξεχωριστώ θέμα στο blog oολόκληρη η ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Φίλε Αλεξανδρή δεν μπορείς να αρνηθείς μια τέτοια πρόκληση…
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 23 Οκτωβρίου, 2007 @ 11:28 πμ |
Δημήτρη Καλημέρα ,
κάποιο πρόβλημα υπάρχει στη στοίχιση της σελίδας και μπερδεύονται οι κολώνες.
Αν μπορείς κάνε κάτι για να διαβάζεται … πιό εύκολα
Αναμένω να δώ ποιες πρωτοβουλίες προτείνεις να πάρουμε …για αντίσταση !
Φιλικά
Μαίρη
Σχόλιο από Mary Manti — 23 Οκτωβρίου, 2007 @ 1:48 μμ |
Γειά σου Μαίρη
Αντίσταση σε τι;
Σχόλιο από dimkaramitsas — 23 Οκτωβρίου, 2007 @ 2:15 μμ |
Πρόβλημα έχει το wordpress ολόκληρο σήμερα, ίσως να έκατσε επάνω του κανένας χοντρός …
Σχόλιο από dimkaramitsas — 23 Οκτωβρίου, 2007 @ 2:19 μμ |
Σε ποιό θέμα προτείνεις συζήτηση?
Σχόλιο από Mary Manti — 23 Οκτωβρίου, 2007 @ 2:21 μμ |
Εχει ανοίξει στο blog ένα άλλο post σχετικα με την διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη
Εάν έχεις μπεί μόνο σε αυτό πήγαινε στο https://dialogoskoinonia.wordpress.com/ και επέλεξε ό,τι θέλεις.
Σχόλιο από dimkaramitsas — 23 Οκτωβρίου, 2007 @ 2:41 μμ |
Γιατί επιλέγουμε Γιώργο Παπανδρέου
Γιατί τον χρειάζεται η Ελλάδα
Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ένα όραμα και ένα σχέδιο για την θέση που πρέπει να διεκδικήσει στον κόσμο και στην Ευρώπη. Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια της απομόνωσης και της ακινησίας. Τη στιγμή που το 80% των αποφάσεων που αφορούν στην καθημερινότητα του έλληνα πολίτη λαμβάνονται στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ασφάλεια και η ευημερία των Ελλήνων και της Ελλάδας εξαρτώνται από διαρκή διεκδίκηση, με πειστικότητα και αποτελεσματικότητα, στον ευρωπαϊκό αλλά και στον παγκόσμιο στίβο.
Ο ΓΑΠ είναι κατά γενική ομολογία ο ικανότερος Έλληνας πολιτικός:
o Στην αντίληψη των διεθνών εξελίξεων, αποδεδειγμένα στην αποτελεσματική διαπραγμάτευση σε επίπεδο διεθνών οργανισμών και κυρίως Ε.Ε. από την οποία η Ελλάδα αντλεί την συντριπτική πλειοψηφία των κονδυλίων και της οποίας Ένωσης οι αποφάσεις επηρεάζουν καθοριστικά τις ζωές μας;
o Στην πρόσληψη των αλλαγών και των συσχετισμών του σύνθετου διεθνούς αλλά και περιφερειακού περιβάλλοντος; Και συνακόλουθα των επιπτώσεων αυτών στα εθνικά μας συμφέροντα.
Πιο συγκεκριμένα, ως ΥΕΞ έχει αποδείξει ότι γνωρίζει καλλίτερα από τον οποινδήποτε πώς να διαπραγματεύεται, πώς να διεκδικεί και να προασπίζεται τα εθνικά συμφέροντα. Από τα πολλά παραδείγματα, η, από κοινού με τον Κ. Σημίτη, διασφάλιση της ομαλής, παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα από ισχυρούς μας εταίρους και την Τουρκία, ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί το αποκορύφωμα. Το παλμαρέ των επιτυχιών του περιλαμβάνει επίσης ιστορικές αποφάσεις για τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, την φυσιογνωμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως η ρήτρα αλληλεγγύης των κρατών μελών που είναι το θεμέλιο για μια κοινή αμυντική πολιτική της Ευρώπης και εξαιρετικής σημασίας για τη χώρα μας, ακόμη και τη σθεναρή στάση της ελληνικής προεδρίας στον τότε επικείμενο πόλεμο στο Ιράκ παρά το ότι είχε να αντιμετωπίσει ισχυρές αντιστάσεις αλλά και εσωτερικούς υπονομευτές.
Είναι ο μοναδικός πολιτικός αρχηγός που έχει αντιληφθεί ότι στη νέα εποχή στην Ελλάδα, όπως και σε κάθε χώρα, προσφέρονται δύο δυνατότητες: είτε να συμμετέχει ενεργά στο παγκόσμιο γίγνεσθαι κινητοποιώντας όλο το δυναμικό της και αναλαμβάνοντας συνεχώς πρωτοβουλίες που ενισχύουν τη χώρα διεθνώς και της επιτρέπουν να προχωρήσει μπροστά με σεβασμό στο αξιακό υπόβαθρο της κοινωνίας, είτε να επιλέξει το περιθώριο και να απέχει από τις εξελίξεις, θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο προστατεύονται καλλίτερα τα συμφέροντα της χώρας.
Επίσης, η χώρα έχει ανάγκη από ένα πολιτικό που έχει ένα σαφές πολιτικό στίγμα απέναντι στις αναδυόμενες νέες πραγματικότητες: Στην εποχή μας τόσο τα χρόνια (ανεργία, φτώχεια, εργασιακά, περιθωριοποίηση μεγάλων κοινωνικών ομάδων, διαμάχη πολιτισμών και θρησκειών) όσο και τα πιο πρόσφατα (μετανάστευση, περιβάλλον, ρόλος ΜΜΕ, , παγκόσμια τρομοκρατία, κινεζικά προϊόντα, φτηνή εργασία, αναζήτηση εθνικής ταυτότητας, ψηφιακός αναφαλβητισμός, κ.α.) προβλήματα απαιτούν σύνθετες και πρωτότυπες λύσεις.
Ο ΓΑΠ, δεδομένου ότι αντιλαμβάνεται καλλίτερα από τον καθένα το διεθνές περιβάλλον, είναι σε θέση να ιεράρχησει τις δημόσιες πολιτικές για την παιδεία, την υγεία, τη δημόσια διοίκηση, την έρευνα, τις νέες τεχνολογίες και να της εντάξει στην απαιτητική διαδικασία της παγκοσμιοποίησης.
Σε πλήρη αντίθεση με δεξιές λογικές ο ΓΑΠ δεν θεωρεί τις δημόσιες πολιτικές ως επιβαρυντικές του προϋπολογισμού αλλά ως συστατικό στοιχείο της παραγωγικής ανάπτυξης της χώρας.
Εν τέλει, στο παγκοσμιοποιημένο και αλληλοεξαρτώμενο περιβάλλον εύκολα γίνεται αντιληπτό ποιο πρόσωπο έχει τις γνώσεις, τα φόντα, την κουλτούρα και το κύρος να προστατεύσει αλλά και να προωθήσει αποτελεσματικότερα τα συμφέροντα της χώρας μας. Αυτός που αντιλαμβάνεται τις παγκόσμιες, ευρωπαϊκές και εθνικές τάσεις, όχι μόνο μπορεί καλλίτερα να διαχειριστεί την εξωστρέφεια αλλά και να αντιμετωπίσει τους κινδύνους για την ελληνική κοινωνία που απορρέουν από την παγκοσμιοποίηση.
Γιατί τον χρειάζεται το πολιτικό μας σύστημα
Θέλουμε πολιτικούς πραγματικά ανεξάρτητους. Θέλουμε πολιτικό σύστημα με ουσιαστική αυτονομία απέναντι στα μεγάλα συμφέροντα. Θέλουμε να ξεφύγουμε από την σημερινή αποτελμάτωση του πολιτικού συστήματος στις πελατειακές εξαρτήσεις και την απαξίωση της γενικευμένης υποψίας διαφθοράς. Ο Γιώργος Παπανδρέου πιστεύει σε αξίες και επιδιώκει μέσω της εξουσίας να τις κάνει πράξη. Δεν τον ενδιέφερε ποτέ η εξουσία για την εξουσία.
• Ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν και είναι στην εμπροσθοφυλακή της μάχης της αυτονομίας της πολιτικής απέναντι σε κάθε μορφής συμφέροντα και σε εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας. Έχει συστηματικά προτείνει ριζοσπαστικές τομές στο πολιτικό σύστημα ώστε να σταματήσει η εξάρτηση της πολιτικής από την οικονομία και τα media και να ενισχυθεί η διαφάνεια και η υποχρέωση λογοδοσίας κάθε εξουσίας.
• Πρότεινε μεγάλες μεταρρυθμίσεις στο πλαίσιο της συνταγματικής αναθεώρησης, όπως την άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, την κατοχύρωση εγγυημένου επιπέδου αξιοπρεπούς διαβίωσης, της λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας.
• Δεσμεύτηκε για μεγάλες μεταρρυθμίσεις αποκέντρωσης. Όταν πρότεινε τον δεύτερο Καποδίστρια και την αιρετή περιφερειακή αυτοδιοίκηση, όλοι δίσταζαν. Σήμερα, τα λένε και άλλοι, αλλά δεν τα εννοούν. Ριζοσπαστική αποκέντρωση αρμοδιοτήτων, ευθυνών, φόρων, εξουσίας, στη χώρα μας μόνο ο Γ.Παπανδρέου μπορεί να κάνει.
• Πρότεινε μία μεγάλη μεταρρύθμιση ανασύνταξης των θεσμών αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας με την εισαγωγή νέου εκλογικού νόμου για την αυτοδιοίκηση α΄ και β΄ βαθμού, τη Βουλή και την Ευρωβουλή. Με συνδυασμό μονοεδρικών περιφερειών και λίστες σε ευρείες περιφέρειες, που θα δώσει στους εκπροσώπους του λαού πραγματική ανεξαρτησία από συμφέροντα και υποψίες συναλλαγής και θα τους απαλλάξει από το άχθος των πελατειακών σχέσεων.
• Έχει μία σαφή και ξεκάθαρη τοποθέτηση γύρω από τις απαραίτητες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες:
o Προσδιορίζοντας την κοινωνική μας ταυτότητας επιδιώκει τη διασύνδεση των δυναμικών στρωμάτων με τα ασθενέστερα και τη δημιουργία ενός δίχτυ ασφαλείας για τους αδύναμους. Εργασία, δυνατότητες/ευκαιρίες, πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες και την καινοτομία και ασφάλιση για τα δυναμικά στρώματα, αλληλεγγύη, ασφάλεια και προστασία για τα πιο αδύναμα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.
o Από το 2004 έχει προτάξει μία σαφη πολιτική συμμαχιών με την αριστερά. Δεν ομιλεί, όπως κάποιοι, μονοθεματικά για διάλογο αλλά για κοινή δράση, μέσα από την οποία διευκολύνεται και η επιδιωκόμενη προγραμματική σύγκλιση.
Γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου… δεν δίστασε ούτε μία στιγμή το 2004 να αναλάβει τα ηνία του Κινήματος για να το «γλιτώσει» από την επικείμενη συντριβή. Παρόλο που γνώριζε ότι το καθαρά προσωπικό του συμφέρον θα ήταν να μην αποδεχθεί την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, το αντιμετώπισε ως θέμα αρχής: οι ηγέτες φαίνονται στα δύσκολα. Το Κίνημα τον χρειαζόταν και αυτός αποφάσισε να υπηρετήσει το κίνημα αντί να εξυπηρετήσει τον εαυτό του.
Σχόλιο από Μαριαννα — 24 Οκτωβρίου, 2007 @ 6:28 μμ |
Βέβαιοι πια ότι η λαϊκή βούληση τους σπρώχνει οριστικά στο αποχωρητήριο της Ιστορίας, ΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ.
Το αποκρουστικό πρόσωπο της υπονόμευσης, χωρίς προσχήματα πια, υψώνετι σαν σκιάχτρο. Και μάλιστα δια στόματος,
Του Άσπιλου,
Του Δικαιοτάτου SUPER PARTIS.
Τι περιμένουμε ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ???
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!!!!
Σ’ αυτούς που υποβιβάζουν την νοημοσύνη της Λαϊκής Βάσης για να της αφαιρέσουν το δικαίωμα να ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ!!!
Σ’ αυτούς που θέλουν να αποφασίζουν ΜΑΚΡΙΑ από τον λαό,
ΕΝΑΝΤΙΑ στον λαό…
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 24 Οκτωβρίου, 2007 @ 9:34 μμ |
Μεθοδευμένα πλέον αμφισβητείται η νομιμότητα της εκλογικής διαδικασίας.
Ενωτική κίνηση???
Όποιος σύντροφος αμφισβητεί την νομιμότητα της εκλογικής διαδικασίας να το πει τώρα!!!! Επώνυμα!!!!!
Αλλιώς συμμετέχει στην συνέχεια των φασιστικών μεθόδων στην πολιτική ιστορία του τόπου…
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 24 Οκτωβρίου, 2007 @ 9:34 μμ |
Υπάρχει ένα ζήτημα υπολογισμών σε σχέση με τον νέο εκλογικό νόμο και την διενέργεια νέων εκλογών σύντομα ή τι εννοεί αντίστοιχα ο Ε. Βενιζέλος όταν συνεχώς δηλώνει ότι η Ν.Δ. θα χάσει τις επόμενες εκλογές – που το γνωρίζει; :Στις επόμενες εκλογές είναι το πιθανότερο η Ν.Δ. (χωρίς να έχει διασπαστεί) να υποστεί επιπλέον φθορά (δεν θα υπάρχουν εύκολα και οι περίεργες βοήθειες από άλλους χώρους) της τάξεως περίπου του 3%. Αρα θα κινηθεί ως έχει περίπου στο 38%. Ομως δεν μπορεί ο Κ. Καραμανλής να διενεργήσει μέσα στο 18μηνο νέες εκλογές με λίστα διότι τότε θα αντιμετωπίσει έντονα το φάσμα της διάσπασης από τους δυσαρεστημένους της λίστας (και θα είναι αρκετοί). Με την ας την πούμε μικροδιάσπαση θα αντιμετωπίσει και το φάσμα της ήττας από ένα ενωμένο ΠΑ.ΣΟ.Κ. πέφτοντας τουλάχιστον στο 35% (λόγω της μικροδιάσπασης). Συνεπώς περιμένει τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ προκειμένου να δεί τι θα κάνει με τον εκλογικό νόμο (εάν θα τον καταθέσει και πότε). Εάν ο εκλογικός νόμος δίνει «αέρα» 50 βουλευτικές έδρες στο 1ο κόμμα τότε θα αντιμετωπίσει πρόβλημα με το ενωμένο ΠΑΣΟΚ. Αναμένει λοιπόν αυτός και έχει δεμένα τα χέρια του.
Για να βγούν στην επιφάνεια και δημοσιότητα όσα χθές ευστοχότατα εξέθεσε η Μαριάννα (περί συναντήσεων Ντόρας – Βενιζέλου 3 ημέρες πριν τις εκλογές και περί των σχέσεων απάντων με εξωθεσμικά κέντρα) σημαίνει ότι στην πλευρά Παπανδρέου γνωρίζουν περί τούτων (γι αυτό ίσως μίλησαν και για έσωθεν υπονομεύσεις) και προετοιμάζονται για την επόμενη ημέρα των εκλογών με το ενδεχόμενο διάσπασης.
Εάν το ΠΑΣΟΚ διασπαστεί και προκύψει κεντρώο κόμμα Βενιζέλου, άμεσα ο Καραμανλής θα φέρει προς ψήφιση τον εκλογικό νόμο και θα προκυρήξει εκλογές για να ανανεώσει με άνεση την λαϊκή εντολή και να προλάβει τυχόν διασπαστικές τάσεις στο κόμμα του. Μιλώ πλέον για διασπαστικές τάσεις και όχι για μικροδιασπαστικές διότι ένα πιθανότατο σενάριο στην περίπτωση κόμματος Βενιζέλου θα ήταν η συνένωση διασπασμένων με το κόμμα Βενιζέλου ή ακόμα καλύτερα η συνίδρυση με πρόεδρο την μεγαλύτερη σε ηλικία Ντόρα ή τον Βενιζέλο (αυτά προφανώς θα τα έχουν συμφωνήσει αν και στους Μητσοτάκηδες δεν μπορείς να έχεις ποτέ εμπιστοσύνη). Μπορεί όμως η όλη κίνηση να είναι μία παγίδα προς τον Βενιζέλο για να διασπαστεί το ΠΑΣΟΚ και να βρίσκεται η Ν.Δ. στην εξουσία για πολλά χρόνια ακόμα. Ο Βενιζέλος πρέπει λοιπόν σε ό,τι τυχόν σχεδιάζει να είναι προσεκτικός να μην διασπάσει το ΠΑΣΟΚ, αλλά εάν έχει συμφωνήσει στην ίδρυση νέου κόμματος, να το συνιδρύσει με την Ντόρα και όχι μόνος του.
Στην περίπτωση ίδρυσης νέου κόμματος θα υφίσταται μια τριάδα κομμάτων τα οποία θα διαγκωνίζονται για την εξουσία και όλοι θα περιμένουν τις δημοσκοπίσεις.
Επειδή όλοι αυτοί λογαριάζουν χωρίς εμάς, τον λαό, θα πρέπει πιστεύω το ΠΑΣΟΚ, το όποιο ΠΑΣΟΚ προκύψει ή το όποιο υποκατάστατό του προκύψει, να έχει καθαρές σοσιαλιστικές απόψεις, να καταλάβει τον χώρο που θα μείνει πολιτικά κενός από την λεγόμενη κεντροαριστερά και πέρα. Ο πολιτικός χώρος αυτός είναι ικανός σε αριθμούς να το φέρει στην κυβέρνηση ματαιώνοντας την δεξιά στροφή στην πολιτική.
Θα ήθελα το ατελές αυτό πλαίσιο να το επεξεργαστείτε σύντροφοι με τις απόψεις σας.
Σχόλιο από dimkaramitsas — 25 Οκτωβρίου, 2007 @ 12:12 μμ |
Φίλε Αλεξανδρή,
Η χρονοβόρα και επίπονη μεταστροφή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι και η φυσική του πορεία.
Είναι η έκφραση των γονιδιακών του καταβολών του και κυρίως η έκφραση διαχρονικών αιτημάτων της κοινωνίας.
Αυτό που χαρακτηρίζει όμως μια κίνηση αριστερόστροφη, δεν είναι η ορολογία και η θέσπιση κειμένων αλλά η παραγωγή πολιτικής.
Τα κείμενα απλά οριοθετούν τα πλαίσια της πολιτικής αλλά χωρίς την εφαρμογή της γίνονται επικίνδυνα.
Για να παραχθεί όμως αριστερή πολιτική, εκτός από την υγιή και αμφίδρομη συνεχή και δημοκρατική σχέση μεταξύ της λαϊκής βάσης και ηγετικής ομάδας, είναι αναγκαίο και μάλιστα με χαρακτήρα κατεπείγον η απομάκρυνση των ΔΕΞΙΩΝ, ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΑΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΜΑΤΩΝ που έχουν εγκατασταθεί σε στελεχιακό επίπεδο εσωτερικό του και επηρεάζουν την παραγωγή πολιτικής βασισμένης στα λαϊκά αιτήματα.
Αυτό που θίγει ο κύριος Κανελλόπουλος, με την τόλμη και την οξυδέρκεια που τον διακρίνει, δηλαδή την ανάγκη απομάκρυνσης με κάθε τρόπο συγκεκριμένων στελεχών απ το κίνημα, είναι ένα επείγον θέμα που όλοι πρέπει να κοιτάξουμε κατάματα.
Να υψώσουμε την φωνή μας όλοι μαζί ώστε να γίνει κατανοητό ότι είναι αίτημα που προέρχεται από την βάση.
Περιθώρια για υπολογισμούς ισορροπιών και μικροπολιτικής δεν υπάρχουν.
Την συγκεκριμένη ιστορική στιγμή η αντίδραση πρέπει να είναι ακαριαία για να σφραγίσει την αρχή «ΤΗΣ ΙΔΡΥΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΟΡΕΙΑΣ».
Γιάννης Βλατάκης
Σχόλιο από Jannis Vlatakis — 25 Οκτωβρίου, 2007 @ 7:53 μμ |