Η ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ … .

 

            Η ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ … .

Α. Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΟΙ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΚΑΙ Η ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ

Στον καπιταλισμό η κίνηση του χρήματος και η εκμετάλλευση των συναλλαγματικών ισορροπιών ενταγμένη στην λογική του κέρδους κατέχει μία ιδιαίτερη, μια ξεχωριστή και κορυφαία θέση. Η εκμετάλλευση των κεφαλαίων είναι βασική, κεντρική αρχή του καπιταλισμού. Στην επικράτηση και λειτουργία του καπιταλισμού οι «συναλλαγματικές ισορροπίες» αποτέλεσαν και αποτελούν ένα πραγματικό πεδίο πολέμου, αφού μυθώδη χρηματικά ποσά αλλάζουν καθημερινά αξίες και χώρες ολόκληρες δέχονται συναλλαγματικές «επιθέσεις», απαξιώνονται  ή ενισχύουν την θέση τους.

Μετά το “new deal” η κίνηση του χρήματος εντάθηκε. Καθώς εγκαταλείφθηκε ο «κανόνας του χρυσού», που προέβλεψε την υποχρεωτική κάλυψη με αποθεματικά χρυσού, του εκδιδόμενου από κάθε κράτος χρήματος, το χρήμα εκδόθηκε και κυκλοφόρησε ελεύθερα για να αναθερμάνει τις σε ύφεση καπιταλιστικές οικονομίες της εποχής. Αυτή ήταν μία ουσιαστική συμβολή του Κέϋνς στην συνέχιση της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος, καθώς αυτός ήταν ο εκφραστής της «λύσης» αυτής.

Όπως είναι ευνόητο η ελεύθερη έκδοση και κυκλοφορία χρήματος από τα κράτη δημιούργησε νέα δεδομένα και για πολλούς ήταν μία από τις σκοτεινές αιτίες του Β’ παγκοσμίου πολέμου. Είναι αυτονόητο ότι η σημασία της έκδοσης και κίνησης χρήματος και οι στρατηγικές της διαδραμάτισαν και διαδραματίζουν ένα τεράστιο ρόλο στο καπιταλιστικό απάνθρωπο συστημικό φρενοκομείο και αποδέκτες αυτής της αθλιότητας είναι απλοί άνθρωποι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη.    

Με το χρήμα να εκδίδεται και να κυκλοφορεί ελεύθερα οι δυνατότητες «παιχνιδιών», μοχλεύσεων, πιέσεων και σκοπιμοτήτων πολλαπλασιάστηκαν γεωμετρικά και απίθανα σενάρια πλέκονται στα σκοτεινά υπόγεια των μεγάλων τραπεζών του πλανήτη για να υλοποιηθούν τέτοια σχέδια. Ο πολλαπλασιασμός της κυκλοφορίας του χρήματος και οι πρακτικές που τον συνοδεύουν, αντίστοιχες με τις πολλαπλασιαστικές παραγωγικές επιδιώξεις του καπιταλισμού, δημιούργησαν νέα δεδομένα, νέους κανόνες στους οποίους την πρωτοβουλία κίνησης και υλοποίησης έχουν οι ισχυροί του πλανήτη.

Β.        ΤΑ ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΤΗΣ «ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ» & ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ

Οι ίδιοι «κανόνες» το μόνο που δεν ευνοούν είναι η «σταθερότητα», καθώς είναι κανόνες συνεχών αλλαγών δεδομένων και εξακολουθητικών μετακινήσεων (ποσοτικών, κατευθύνσεων, προορισμών κ.α.). Στο παιχνίδι αυτό, όποιος μένει σταθερός, ακίνητος και αμετακίνητος, όποιος δηλώνει τους κανόνες που ακολουθεί,  αποτελεί εύκολο στόχο για τους αντιπάλους του και εύκολο θύμα επιθέσεων.

Το Ευρώ στην προ δεκαετίας δημιουργία του στοιχημάτισε στην σταθερότητα. Στην σταθερή ποσότητα, στην σταθερή αξία. Ηλθε να λειτουργήσει ως ο «κανόνας του χρυσού» και λειτούργησε ανταγωνιστικά ως εναλλακτικό νόμισμα αναφοράς και ισοτιμιακός ρυθμιστής και παράγοντας, απέναντι στο αμερικανικό δολάριο. Προσόν του «η σταθερότητα», μια σταθερότητα η οποία χτίστηκε πάνω στις δεσμεύσεις των κρατών που το εκδίδουν για τις πολιτικές τους και τους ισολογισμούς τους, αλλά και πάνω στις δεσμεύσεις για έλεγχο και περιορισμό της έκδοσής του.

Όπως αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς, η πολιτική αυτή σε ένα καπιταλιστικό σύστημα που συνεχώς αυξάνει τις παραγωγές, τις αξίες και τους αριθμούς του, μοιάζει με την τακτική γέρου αριστοκράτη γαιοκτήμονα που ζει στον αρχαίο πύργο του και υποστηρίζει τα ιδιοκτησιακά του δικαιώματα και τις «παραδοσιακές» αξίες, ενώ όλα γύρω του τρέχουν με την ταχύτητα του φωτός. Η βαθειά συντηρητική Ευρώπη ζώντας με αυτές τις «παραδόσεις» και με την «αριστοκρατική αντίληψη» δεν άργησε να πέσει θύμα της κινητικότητας.

Πρώτα από όλα, οι περιορισμοί στην έκδοση νομίμσματος, μέσα σε ένα περιβάλλον που πραγματικά ή εικονικά αυξάνει τις αξίες και τις ποσότητες των αγαθών, σημαίνουν ταυτόχρονα και περιορισμό της «μετοχικής» συμμετοχής στον πλανήτη, αλλά και των δυνατοτήτων κίνησης της οικονομίας του καπιταλισμού, των δυνατοτήτων να ακολουθηθούν οι ρυθμοί των άλλων.  

Οι σφιχτοί προϋπολογισμοί, σημαίνουν μικρότερη κυκλοφορία χρήματος και εκτός από παγίωση του «status quo» μεταξύ των κρατών (οι ισχυροί δεν μπορούν να υπερκεραστούν από ανερχόμενους εντός της Ευρωζώνης), ήλθαν να σημάνουν την έλλειψη χρήματος, την ανάγκη ακριβού δανεισμού από τραπεζίτες και την παραγωγική υστέρηση για τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης (αφού ήταν αναλογικά δυσεύρετα με τον ανταγωνισμό τα κεφάλαια κίνησης).

Μέσα στην «δεκαετία του Ευρώ» η Ευρώπη έχασε πάνω από 40% της συνολικής παραγωγικής της δυνατότητας, ενώ αναπτύχθηκε μία κουλτούρα «τραπεζίτη» σε μεγάλο τμήμα των ευρωπαϊκών λαών, μια κουλτούρα που έχει ως περιεχόμενό της, την βίωση μέσω της εκμετάλλευσης του χρήματος και γεννά μια οκνή ψευδή μακαριότητα.

Πρωτεργάτες των τακτικών αυτών ήταν οι Γερμανοί και κοντά τους οι Γάλλοι, δύο οικονομίες με παραγωγική υπόσταση, που πίστεψαν ότι με τον τρόπο αυτό μπορούν να καταστρέψουν πρώτα, να απαξιώσουν και στην συνέχεια να αγοράσουν φτηνά τους εταίρους τους στην Ε.Ε., ελέγχοντας την ροή χρημάτων και συσσωρεύοντας ευρωσυνάλλαγμα από τις ενδοευρωπαϊκές συναλλαγές. Δυστυχώς για όλους το ίδιο πιστεύουν μέχρι σήμερα.

Το Ευρώ, παραφουσκωμένο από την έλλειψη παραγωγής, σταθερό και δυσκίνητο, νόμισμα μιας γραφειοκρατικής αριστοκρατίας, αποτέλεσε τον εύκολο στόχο στο παιχνίδι του συναλλάγματος, στο παιχνίδι του χρήματος. Οι στενοκέφαλες μονεταριστικές αντιλήψεις του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου με πολιτικές όχι μόνο χωρίς καμία φαντασία, αλλά και με σταθερούς προδεδομένους κανόνες και οι φανεροί στόχοι των Γερμανών για την δημιουργία μιας νέας Γερμανικής Αυτοκρατορίας σε όλη την Ευρώπη, ήταν εύκολο να προβλεφθούν ακόμα και από παιδάκια, πόσο μάλλον από καλά πληροφορημένους ανταγωνιστές, που και γνώριζαν πως θα κινηθεί η Ευρώπη και το πλεονέκτημα σχεδιασμού είχαν.

Όταν η κρίση ξεκίνησε με την στημένη ιστορία της “Lehman Brothers” , γράψαμε κάποιοι για το που αποσκοπούσε και κρούσαμε τον κώδωνα του κινδύνου για τους λαούς της Ευρώπης με τις «σταθερές» και «ακλόνητες» πολιτικές που ακολουθούσε η «ευρωπαϊκή ηγεσία». Η Ευρώπη των Γερμανών «πούλησε» σταθερότητα σε ένα περιβάλλον ραγδαία μεταλλασσόμενο και δεν μπόρεσε να εννοήσει τις κινήσεις στην σκακιέρα. Μέλημά της ήταν η στήριξη της σταθερότητας του Ευρώ και όχι η αναγκαία κινητικότητα. Το «σταθερό» και υπερτιμημένο Ευρώ έγινε η ταφόπλακα της Ευρώπης και ακόμα δεν το έχουν αντιληφθεί ή δεν έχουν πλέον τρόπους αξιοπρεπούς αντίδρασης.

Οι Η.Π.Α., με την έκδοση τρισεκατομμυρίων δολαρίων (οι κακές γλώσσες αναφέρουν ότι στην πραγματικότητα είναι πάνω από 14 τρίς) όχι μόνο είχαν και έχουν την πρωτοβουλία «αναθέρμανσης» και χρηματοδότησης της οικονομίας, αλλά έχουν και την πρωτοβουλία εξαγοράς (ας την αποκαλέσουμε σικάτα: «ενίσχυσης») άλλων οικονομιών και προσοδοφόρων εγκαταστάσεων, πάντοτε με ένα σεβαστό ποσοστό τόκου. Μήπως έχει σκεφτεί ο ελληνικός λαός πόσα από τα δισεκατομμύρια δολάρια που αναγκάστηκε να δανειστεί, είναι στην πραγματικότητα απλό βαμβακόχαρτο, χωρίς κανένα πραγματικό αντίκρισμα ; χρήμα της καπιταλιστικής «κινητικότητας»; Στην πραγματικότητα, εάν ένα κράτος έπρεπε να βρίσκεται υπό την επιτήρηση του Δ.Ν.Τ. αυτό θα έπρεπε να είναι οι Η.Π.Α. με το τεράστιο τυπικό δημόσιο χρέος (13,45 τρις δολάρια), όμως κανείς ποτέ δεν τόλμησε να λάβει μέτρα εναντίον των, καθώς ταυτόχρονα θα πληθωριζόταν ή θα αποπληθωριζόταν ο πλανήτης (ήτοι με συνέπειες αντίστοιχες με τις τακτικές που θα επέλεγαν οι Η.Π.Α.). Το δημόσιο χρέος των Η.Π.Α. είναι και μία σαφής απάντηση στους γελοίους οικονομολόγους της δεκάρας που προσκαλούνται και σουλατσάρουν στα Μ.Μ.Ε. και με ύφος 100 καρδιναλίων και σοβαρότητα φιλοσόφου λένε πως για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας είναι υπεύθυνο το δημόσιο χρέος. Εάν ίσχυε αυτό, οι Η.Π.Α. θα έπρεπε να έχουν σβηστεί από τον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη … .

Οι Η.Π.Α. λοιπόν, εκδίδοντας αθρόα τρισεκατομμύρια δολαρίων, έρχονται να «διασώσουν» τις οικονομίες του πλανήτη, να πληθωρίσουν το χρήμα κατά την πάγια τακτική του καπιταλισμού που γεννά χρήμα για να καλύψει τα χρέη και παραγωγή για να δημιουργηθούν «αξίες» που έχουν ανάγκη από την έκδοση χρήματος. Το χρήμα αυτό έρχονται να δανείσουν ξανά στην κουρασμένη Ευρώπη του σταθερού, ακλόνητου και ακίνητου Ευρώ. Θα το δανείσουν με καλό τόκο (δηλ. με μόχθο και εξάρτηση των λαών) και θα ανταλλάξουν παλαιότερα δάνεια με πληθωριστικό χρήμα. Σύντομα η ισοτιμία Ευρώ – δολαρίου θα ανατραπεί από τις «αγορές», ώστε το ποσοστό του τόκου να είναι απειροελάχιστο μπροστά στο κέρδος από τις συναλλαγματικές ανατροπές στις ισοτιμίες.      

Οσες οικονομίες δεν στηρίχθηκαν στην παραγωγή, αλλά στηρίχθηκαν στην κυκλοφορία του χρήματος θα πληρώσουν πρώτες το τίμημα. Για όσες στηρίχθηκαν στο «σκληρό» και σταθερό Ευρώ, θα επακολουθήσει η τιμωρία της κατάρρευσης του ιστού που περιέπλεξαν. Οι Η.Π.Α. θα «εξαγοράσουν» τις οικονομίες του Ευρώ με ψεύτικα δολάρια.

Γ. ΕΛΛΑΔΑ   

Στο περιβάλλον αυτό η Ελλάδα έχει μόνο ριζοσπαστικές λύσεις και δεν μπορεί να σέρνεται επαιτούσα για δανεικά, από αυτά τα άνευ αντικρίσματος που εκδίδει η F.R.B. .

Η πρώτη και κύρια επιλογή είναι η άμεση έξοδος από την «Ευρωζώνη». Το πάρτυ της καταστροφής και η σφαγή που θα ακολουθήσει δεν πρέπει να μας βρει μέσα στον χώρο αυτό. Η Ελλάδα χρειάζεται παραγωγική ανάπτυξη που οι πολιτικές της σταθερότητας του Ευρώ, της «δημοσιονομικής πειθαρχίας» και της Γερμανικής επέκτασης δεν μπορούν να της προσφέρουν. Τα αμερικάνικα δανεικά επίσης μπορούν μόνο να εξαγοράσουν την Ελλάδα σε τιμή ευκαιρίας. Ουσιαστικά, σήμερα, η χώρα βρίσκεται σε δημοπρασία για ξένους ενδιαφερόμενους, που περιμένουν να πέσουν και άλλο οι τιμές για να αγοράσουν σε τιμή ευκαιρίας και με ψεύτικο, χωρίς αντίκρισμα χρήμα. Η έξοδος από τον όλεθρο της ευρωζώνης, όσο πιο γρήγορα έλθει τόσο πιο σύντομα θα έχει αποτελέσματα.

Η επανέκδοση χρήματος από το ελληνικό κράτος, όσο οδυνηρή και να είναι για πολλούς από τους έχοντες και κατέχοντες, είναι η μόνη λύση που μπορεί να αναθερμάνει την οικονομία και να δώσει τα απαραίτητα κεφάλαια για να εκκινήσει. Ο πληθωρισμός και οι συναλλαγματικές επιθέσεις είναι δευτερεύον ζήτημα μπροστά στο απόλυτο μηδέν που κοντεύει να αντικρύσει η χώρα. Μια πολιτική εσωτερικής αυτονομίας και αυτάρκειας θα δώσει στην χώρα σύντομα συγκριτικά πλεονεκτήματα. Τέτοιες πολιτικές σχεδιάστηκαν από ομάδες ανθρώπων που δεν ανήκουν στις δήθεν «ελίτ».

Είναι βέβαιο ότι οι σημερινοί πολιτικοί σχηματισμοί είναι κομμάτια του καταστροφικού συστήματος και το υπηρετούν τυφλά και χωρίς δυνατότητες, ούτε καν να εννοήσουν τι σημαίνει Ελλάδα, άρα λύσεις ούτε μπορούν να δώσουν, ούτε καν να τις εννοήσουν.

Εάν σύντομα δεν ξεφύγουμε ως λαός από την μέγγενη της Ε.Ε. και των Η.Π.Α. και από τα τεράστιας ισχύος παιχνίδια τους, εάν δεν δούμε την απτή πραγματικότητα, δεν θα υπάρχει διαφυγή. Ηδη το 1^ο τρίμηνο του νέου έτους θα πρέπει να αποπληρωθούν δάνεια για τα οποία χρειάζεται σχεδόν ένα ακόμα νέο μνημονιακό δάνειο. Είναι ευνόητο ότι τότε η χώρα θα αναγκαστεί να ομολογήσει την αδυναμία της και τότε θα έχει σημάνει η ώρα των δανειστών.

ΟΙ ΜΑΖΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΣΤΗΝ ΓΑΖΑ, Η ΣΙΩΠΗ, Η ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΚΑΙ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ (timing).

ΟΙ ΜΑΖΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΣΤΗΝ ΓΑΖΑ, Η ΣΙΩΠΗ, Η ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΚΑΙ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ (timing).

 

          Η Ισραηλινή και παγκόσμια αθλιότητα στην Γάζα είναι γεγονός θλιβερό, ακόμα πιο θλιβερό στις μέρες μας, θλιβερό από τότε που φτιάχθηκε το Γκέτο της Γάζας … .

          Όμως αναρωτήθηκε κανείς γιατί ; γιατί επέλεξαν την στιγμή αυτή οι Ισραηλινοί για να διαπράξουν τα εγκλήματά τους;

          Απαντήσεις μπορούν να δοθούν … όμως δύσκολα θα μάθουμε την αλήθεια, εκτός εάν περιμένουμε την ιστορία.

          Θα πρέπει όμως να δούμε τις εκδοχές:

Α.      Το κράτος του Ισραήλ εμφορείται από θρησκευτικό φυλετικό φανατισμό και ναζισμό … . Ο «περιούσιος λαός του θεού» πιστεύει πως είναι ο ανώτερος στον πλανήτη. Πιστεύει πως οι οιμωγές και οι κατάρες δεν τον αγγίζουν. Ως κατά συρροή δολοφόνος το κράτος του Ισραήλ αδιαφορεί για τον χρόνο, σκοτώνει όποτε διψάει για αίμα  Είναι πραγματικά μια εξήγηση που περικλείοντας μεταφυσική και ψυχολογία δεν μπορεί να την αρνηθεί, αλλά και να την δεχθεί απόλυτα κανείς.

Β.      Επίκεινται εκλογές … συχνές είναι στο Ισραήλ τα τελευταία χρόνια, αλλά με την στρατιωτική ήττα ποιος παίζει;

Γ.      Εκνευρίστηκαν … . Είναι σύμπτωμα της ψυχοπαθολογίας του κράτους αυτού, αλλά γιατί εκνευρίστηκαν τώρα ;

Δ.      Ο υπάλληλος Μπους αποχωρεί, πρέπει να προλάβουμε …  Μα και ο επόμενος τσιμουδιά δεν έχει βγάλει. Το ότι το ένα ανθρωπόμορφο κτήνος αποχωρεί δεν σημαίνει ότι ο μηχανισμός αλλάζει … ο μηχανισμός παραμένει σταθερός.

Ε.      Διεθνής οικονομική κρίση, εκμετάλλευση και εξαγωγή

Ας σκεφτούμε τώρα ποιος είναι ο πιστότερος σκύλος – συγγνώμη – φίλος των Ισραηλινών και των Ισραηλιτών, ποιών η «ερωτική» πολιτική σχέση έχει γεννήσει ποικιλόμορφα εξαμβλώματα στον πλανήτη μας. Φυσικά οι Η.Π.Α. .. . Το ποιο εθνικό λόμπυ διοικεί τις Η.Π.Α. έχει ακουστεί πολλές φορές και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι εβραϊκά χέρια ελέγχουν μεγάλο μέρος της οικονομίας των Η.Π.Α. . Είτε πρόκειται για Σιωνιστικά σχέδια, είτε απλώς για επιχειρηματικά σχέδια μιας μικρής ομάδας μεγαλοκαπιταλιστών είναι σαφές ότι ο καπιταλισμός στις κρίσεις παλαιότερα και υπό τις «διδαχές» του Φρήντμαν (άλλος λομπίστας) με την δημιουργία κρίσεων, προσπαθεί να δημιουργήσει κέρδη ή να εξαγάγει την κρίση του.

Σαφές, γνωστό και δοκιμασμένο.

Και εγώ και άλλοι έχουμε γράψει για τις τακτικές αυτές και πριν από ημέρες το ξαναεπισήμανα. Εγραψα μάλιστα ειδικά για την Χάϊφα, όπου καταλήγει ο αγωγός των Αραβικών πετρελαίων.

Πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι η δολοφονική επίθεση στην Γάζα είναι είτε  σχέδιο των Η.Π.Α., είτε κοινό σχέδιο Ισραήλ – Η.Π.Α., είτε σχέδιο των Ισραηλιτών και Ισραηλινών στο οποίο οι Η.Π.Α. δεν μπορούν να αντιδράσουν. Η χλιαρότητα των αντιδράσεων από την πλειοψηφία των Δυτικών και Αραβικών κυβερνήσεων σημαίνει πως υπάρχει μία κατ’ αρχήν συναίνεση ή έστω γνώση.

 Ποιος όμως είναι ο στόχος ; το άμεσο μέλλον θα το δείξει … είναι μία κίνηση τοπικού επιπέδου ή μια ευρύτερη κίνηση που σκοπεύει σε κέρδη από τα ενεργειακά αποθέματα του πλανήτη (ως γνωστόν τα αποθέματα «κεφαλαίου» βρίσκονται σε κρίση) ή στην αλλαγή χεριών στις βιομηχανίες του πλανήτη που μπορεί να «ξεμείνουν» από ενέργεια (ούτε παραγωγή – ούτε κατανάλωση = χρεοκοπία και μετάβαση της κυριότητας στους δανειστές). Στο βάθος όλων βρίσκεται μια ωμή τυραννία κατά των λαών του πλανήτη, ωμότερη και χυδαιότερη από αυτή που γνωρίζουμε σήμερα. Θα είναι ένας πόλεμος με το Ιράν και άλλες αραβικές χώρες … θα είναι μια ενέργεια πατρωναρισμένων «τρομοκρατών» κατά αγωγών πετρελαίου που θα την χρεωθεί ο μουσουλμανικός φονταμενταλισμός (μην ξεχνάμε τον Χάντιγκτον, τον Μπρεζίνσκι και κάτι άλλους …λομπίστες Ισραηλίτες) ;

          Το μέλλον θα δείξει και μάλλον σχετικά σύντομα, ποιο είναι το σχέδιο της παγκόσμιας «ελίτ» (εβραϊκή λέξη).

          Μπροστά σε όλα αυτά η συγκρότηση ενός παγκόσμιου δημοκρατικού κοινωνικού κινήματος αποτελεί άμεση παναθρώπινη αναγκαιότητα.

          Το ποια οργάνωση κοινωνίας επιθυμούμε το έχουμε ήδη γράψει και εκφράσει ορισμένα και με ακρίβεια.                

ΑΓΑΘΟΝΗΣΙ – ΦΑΡΜΑΚΟΝΗΣΙ : ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ, ΟΙ ΗΠΑ, Η ΡΩΣΙΑ, Ο ΑΓΩΓΟΣ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ, Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ Ν.Δ., Η ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ … . ΟΙ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΤΗΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑΣ & ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ … .

ΑΓΑΘΟΝΗΣΙ – ΦΑΡΜΑΚΟΝΗΣΙ : ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ, ΟΙ ΗΠΑ, Η ΡΩΣΙΑ, Ο ΑΓΩΓΟΣ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ, Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ Ν.Δ., Η ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ … . ΟΙ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΤΗΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑΣ & ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ … .

 

Οι τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο εντάθηκαν μετά το πέρας της «τουριστικής περιόδου» (για να αρχίσουμε με την οικονομία και να μην την ξεχνάμε) και κορυφώθηκαν τις τελευταίες ημέρες με τις τεραστίου θράσους προκλήσεις, υπερπτήσεις, δηλώσεις και παρενοχλήσεις στο Φαρμακονήσι και στο Αγαθονήσι. Η ποιότητα των παραβιάσεων του εθνικού εναέριου χώρου έχει κάτι το νέο που μπορούν όλοι να αντιληφθούν : οι Τούρκοι δηλώνουν πλέον ότι τα νησιά αυτά τους ανήκουν καθώς ο εναέριος χώρος των κατοικημένων νησιών αντιστοιχεί ευθέως σε κυριαρχία επί του εδάφους. Μόνο όποιος κυριαρχεί επί του εδάφους έχει την κρατική κυριότητα επί του άνωθεν αυτού εναερίου χώρου.

        Για τον Τουρκικό επεκτατισμό, τον ρόλο χωροφύλακα των Η.Π.Α. στην περιοχή, την εξαγωγή των εσωτερικών προβλημάτων και σχαστικών τάσεων τα ζητήματα είναι γνωστά. Η Τουρκική εξωτερική πολιτική όμως έχει και τα προβλήματά της και ψάχνει φίλους σε απόσταση πολλών χιλιομέτρων από τα σύνορά της. Στην πραγματικότητα οι φίλοι της Τουρκίας στην περιοχή είναι ελάχιστοι και δεν συνορεύουν με αυτή, Με δύο χαρακτηρισμένους προαιώνιους εχθρούς: την μεσαίας ισχύος Ελλάδα και την ισχυρότατη Ρωσία τα πράγματα για την Τουρκία στην περιοχή δεν φαντάζουν ιδιαίτερα ρόδινα. Οι ισχυρότεροι σύμμαχοι της Τουρκίας είναι οι Η.Π.Α. και το Ισραήλ. Τα δύο αυτά κράτη (κυρίως η καταρρέουσα κοσμοκράτειρα) αποτελούν όμως συμμάχους και για την Ελλάδα.

Πέραν λοιπόν των παγίων τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο (πίσω από τις οποίες κρύβεται η εκμετάλλευση των πετρελαίων του) αυτό που έχει αποτελέσει σημείο τριβής στις Ελληνο-αμερικανικές σχέσεις κατά τα τελευταία έτη, είναι η συμφωνία για τον ρωσικό αγωγό που θα μεταφέρει το ρωσικό πετρέλαιο στην Μεσόγειο παρακάμπτοντας τα Δαρδανέλια (ήτοι τον τουρκικό έλεγχο και τα δικαιώματα διελεύσεως). Χαμένες από τον αγωγό είναι βέβαια οι Η.Π.Α. και η Τουρκία. Είναι λοιπόν σαφές ότι το σημείο τριβής και η αιτία για την συμπεριφορά αυτή της Τουρκίας είναι ο ρωσικός αγωγός, αυτός που επεξεργάστηκε επί κυβερνήσεων Σημίτη και με τρομερή πίεση της Ρωσίας προς την ελληνική κυβέρνηση συμφωνήθηκε επί Καραμανλή.

Η καθυστέρηση και η ματαίωση της κατασκευής του αγωγού (που κατά πληροφορίες ήδη καθυστερεί κατασκευαστικά αδικαιολόγητα) αποτελεί σκοπό της πολιτικής της Τουρκίας και των Η.Π.Α. – ακόμα και για να προλάβουν να υλοποιήσουν τους δικούς τους αγωγούς που θα φέρνουν πετρέλαια από τον Καύκασο διαμέσου Τουρκίας.

Είναι επίσης σαφές ότι η καταρρέουσα υπερδύναμη ούτε μπορεί να στηριχθεί πλέον στον παλαιότερο συσχετισμό ισχύος στην περιοχή καθώς η Ρωσική επιρροή και ισχύς έχει πολλαπλασιαστεί, ούτε θα ήθελε να επέμβει ανοικτά σε διαμάχες που σχεδιάστηκε να εμφανίζονται ως διαφορές μεταξύ «συμμάχων» της. Κατά συνέπεια δεν έχει καμία άλλη δυνατότητα από το να  δώσει την εντολή στην επίσης θιγόμενη από τον αγωγό Τουρκία για να δημιουργήσει θερμό επεισόδιο στην περιοχή, ίσως και μία πολεμική σύρραξη που θα ματαιώσει την δημιουργία του αγωγού ή θα την καθυστερήσει για πολλά χρόνια. Ετσι οι τουρκικές προκλήσεις αποκτούν νόημα και περιεχόμενο και αιτιολογούνται με σαφήνεια … .

Μπροστά στις εξελίξεις αυτές, η ελληνική κυβέρνηση αμερικανόδουλη και πραγματικά ανύπαρκτη και στην εξωτερική διάσταση της πολιτικής της φαίνεται να στερείται παντελώς σχεδίου και αποφασιστικότητας στην αντιμετώπιση των προκλήσεων. Ούτε καν έχει ενημερώσει τον Ελληνικό λαό, ούτε καν έχει συζητήσει σοβαρά τα ζητήματα σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών ή Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Ελληνική κυβέρνηση ανύπαρκτη ουσιαστικά και μεταπράτης των μεγάλων συμφερόντων ιδιωτικών και κρατικών κρύβεται και βρίσκεται πάντα στην ουρά των εξελίξεων. Καμία πρόνοια, καμία προετοιμασία και δεν θα ήθελα να σκεφτώ ότι η συνεκμετάλλευση των πετρελαίων του Αιγαίου, συνεπακόλουθο μιας συγκυριαρχίας, που κάποτε πρότεινε ο πατέρας της νυν υπουργού Εξωτερικών, βρίσκεται προ των πυλών κατόπιν σχεδίου σύρραξης και μετέπειτα διεθνούς συνθήκης. Στην περίπτωση αυτή δεν θα μιλούσαμε πια για ανικανότητα … .

Μπροστά στην αδικαιολόγητη βουβαμάρα της ελληνικής κυβέρνησης, μόνο ο Κάρολος Παπούλιας αναφέρθηκε στα γεγονότα με την αξία και την σημασία την οποία έχουν και σπεύδει να μεταβεί στο Αγαθονήσι για τον αγιασμό των υδάτων … . Ο Κάρολος Παπούλιας τιμά τον εθνικό του ρόλο και θέλει να τονώσει το αίσθημα ασφάλειας που οφείλει ένα κράτος να προσφέρει στους πολίτες του, εκεί όπου η ελληνική κυβέρνηση αποτυγχάνει συστηματικά. Όμως στο θέμα της μετάβασης θα επανέλθω κατωτέρω.

 

Οι Ρώσοι που είναι βέβαιο πως γνωρίζουν πολλά για τις κινήσεις στο διεθνές επίπεδο και τις προβοκατόρικες προκλήσεις των Αμερικανότουρκων, με δική τους πρωτοβουλία έστειλαν στην περιοχή το υπερσύγχρονο αεροπλανοφόρο «Ναύαρχος Κουζνετσώφ» (έμφορτο με υπερσύγχρονα πολεμικά αεροσκάφη Sukhoi) και συνοδευτικά πλοία και ζήτησαν την δέσμευση περιοχής του Αιγαίου στα Δωδεκάνησα προκειμένου να διεξαγάγουν ασκήσεις στις επόμενες ημέρες. Είναι βεβαίως γνωστό ότι αεροναυτικές ασκήσεις μέσα στο καταχείμωνο και με 10 μποφόρ αποφεύγεται να διεξάγονται και δεν είναι συνηθισμένες. Βέβαια η ίδια η κάθοδος αεροπλανοφόρου και η διεξαγωγή ασκήσεων στην περιοχή του FIR Αθηνών, είναι κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά. 

Μήπως αυτό μας λέει κάτι για το τι τελικά γνωρίζουν οι Ρώσοι ως προς τις προθέσεις των Η.Π.Α. και των Τούρκων και το σημαίνει η ισχυρή παρουσία τους αυτή την εποχή στο Αιγαίο λίγες δεκάδες ναυτικά μίλια από την περιοχή της κρίσης;.

Για την επικίνδυνη γύμνια της κυβέρνησης Καραμανλή δεν έχω να προσθέσω πολλά, όσο πιο γρήγορα απαλλαχθούμε από αυτή τόσο το καλύτερο για όλους μας … . Είναι παγκόσμιος ουραγός σε όλα. Αντί να προλαμβάνει και να σχεδιάζει κινήσεις και πρωτοβουλίες βρίσκεται πάντα τελευταία και χωρίς εθνικό σχέδιο απέναντι σε όσα άλλοι σχεδιάζουν και εφαρμόζουν. Αντί να σχεδιάζει εκ των προτέρων τις κινήσεις της και να διαμορφώνει ενεργές συμμαχίες στην περιοχή εκμεταλλευόμενη τους συσχετισμούς ισχύος σύρεται τόσο από τις Η.Π.Α. (κυρίως) όσο και από την Ρωσία. Το ζήτημα είναι ότι κανείς δεν μπορεί να της έχει εμπιστοσύνη.

Όμως λύσεις που θα διασφαλίζουν την ειρήνη στο Αιγαίο υπάρχουν και είναι σαφείς και ασφαλέστερες από την ελληνική μόνο απειλή για κλείδωμα των τουρκικών αεροπλάνων ως στόχων πυραυλικών συστημάτων ή την κατάρριψή τους (βεβαίως η ελληνική κυβέρνηση ούτε τούτο το αυτονόητο δεν έπραξε).

Η λύση που συνδέεται με τον αγωγό και τους νέους συσχετισμούς δυνάμεων λέγεται Ρωσία. Επιβεβλημένη για την αποτροπή των Τουρκικών και Αμερικανικών επιδιώξεων θα ήταν περαιτέρω σύσφιξη των ΕλληνοΡωσικών σχέσεων με την διεξαγωγή κοινών αεροναυτικών ασκήσεων στο Αιγαίο κάθε μήνα, τον ελλιμενισμό Ρωσικών πολεμικών πλοίων σε ελληνικά λιμάνια του Αιγαίου και κοινές στρατιωτικές ασκήσεις στην Θράκη.

Πέρα από τα ιστορικά διδάγματα (η Ρωσία αν και είχε την δυνατότητα, ποτέ δεν επιβουλεύτηκε χώρους κατοικούμενους από Ελληνες, ας θυμηθούμε τους Ρωσο-τουρκικούς πολέμους …) πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι εποχές αλλάζουν στον συσχετισμό υπερδυνάμεων και οι Η.Π.Α. στην παρούσα φάση και για πολλά χρόνια θα το σκεφτούν σοβαρά (εάν έχουν και την οικονομική δυνατότητα) να διεξαγάγουν ή να εμπλακούν σε μία τόσο σοβαρή σύρραξη.

Βεβαίως ο καταρρέον Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και καπιταλισμός μπορεί να αναζητήσει διεξόδους σε πολέμους, όμως αυτούς θα τους πράξει εφόσον τους έχει σχεδιάσει καλά και είναι σίγουρος για τις δυνατότητες νίκης. Η αποτυχία των Η.Π.Α. στην Γεωργία έδειξε πολλά για τις δυνατότητές όλων των εμπλεκομένων και έκοψε την φόρα πολλών επικίνδυνων «γερακιών».

Για την Τουρκία, η οποία αποτελεί την αιχμή του δόρατος των Η.Π.Α. στην περιοχή, η παρουσία Ρωσικών δυνάμεων είναι σαφής αποτρεπτικός παράγοντας και με ανοικτό το μέτωπο του Κουρδιστάν, το μόνο που θα σκεφτόταν ένας εχεσίφρων Τούρκος για το ενδεχόμενο ενός ΡωσοΕλληνοΤουρκικού πολέμου θα ήταν καταστροφή και διάλυση του ετερόκλητου μορφώματος του νεοτουρκικού κράτους.

        Είναι συνεπώς επιβεβλημένη την εποχή αυτή των προκλήσεων και με το βλέμμα στο μέλλον η έμπρακτη σύσφιξη των ΕλληνοΡωσικών σχέσεων με την διεξαγωγή πολύπλευρων γυμνασίων για να καταλάβουν κάποιοι ότι ο καιρός των αφεντικών και των σερίφηδων παρήλθε και πως δεν μπορούν να προκαλούν προβλήματα και εντάσεις, όποτε αυτοί θέλουν χωρίς να έχουν συνέπειες. Μόνο και μόνο η προειδοποίηση που θα λάβουν από μία τέτοια πρόταση θα είναι σαφής και σαφέστερη δεν γίνεται : Σταματήστε να παίζετε με τους λαούς, Σταματήστε την εκμετάλλευση.

 

        Η κάθοδος του Καρ. Παπούλια στο Αγαθονήσι (όπου δεν κατοικούν μόνο κοινοί πολίτες) πέρα από μία πράξη εθνικού θάρρους και στήριξης των κατοίκων (πάλι απούσα και ουραγός η κυβέρνηση) πρέπει να ειδωθεί με πολύ σκεπτικισμό.    Ναι μεν είναι μια τεράστιας εθνικής σημασίας ενέργεια (όπως φαίνεται έγινε με δική του πρωτοβουλία), αλλά δίδει στους Αμερικανότουρκους την ευκαιρία μιας πολύ σημαντικής προβοκάτσιας στην περιοχή. Την δημιουργία θερμού επεισοδίου τρίτου βαθμού, το οποίο δεν μπορεί να εκτιμηθεί ως παραβίαση και αναχαίτιση, ούτε να αντιμετωπιστεί με διαβήματα. Εάν οι Τούρκοι «απαγορεύσουν» την προσέγγιση πλωτών ή εναέριων μέσων ή την έξοδό τους, εάν ακόμα πραγματοποιήσουν υπερπτήσεις την ώρα που θα βρίσκεται εκεί ο Καρ. Παπούλιας, ο αρχηγός του Ελληνικού κράτους, οι απαντήσεις δεν μπορούν να δοθούν παρά μόνο βίαια και με στρατιωτικά μέσα. Ο,τιδήποτε άλλο θα αποτελεί de facto συνθηκολόγηση.

Εάν λοιπόν ο σχεδιασμός του είναι ένα θερμό επεισόδιο αποκτούν την απόλυτη ευκαιρία να το πράξουν και να επιταχύνουν τις εξελίξεις όπως τις έχουν σχεδιάσει. Αυτό μία εποχή που η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει σχεδιάσει τίποτα και είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη.

        Ισως, εάν ο σχεδιασμός αυτός δεν υπάρχει, να πρέπει να αιφνιδιάσουμε τους Τούρκους με την ματαίωση της επίσκεψης για «λόγους υγείας» (στην εξωτερική πολιτική πρέπει να είμαστε και απρόβλεπτοι ως προς τα μέσα και τις κινήσεις) ή να καλέσουμε την μοίρα του Ρωσικού στόλου να παραστεί στο Αγαθονήσι για την κοινή ορθόδοξη τελετή του αγιασμού των υδάτων κατά την εορτή των Θεοφανίων.

        Αυτό θα έδινε ένα μάθημα σε πολλούς … .

      

        Είναι σαφές ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν θα πράξει τίποτα από τα ανωτέρω, απλά τα γράφω για να καταλάβουμε που μας έχουν φτάσει και πόσο επικίνδυνοι για την Ελλάδα όλων μας είναι … .